A fresa deteriórase con rapidez pola acción dos fungos Botrytis cinerea e Rhyzopus stolonifer, o que provoca que esta froita deixe de ser comestible en moi pouco tempo. Ademais, respira moi rápido, o que fai que dentro das tarrinas onde se presenta acumúlese gas carbónico e a fresa cambie de sabor e este non sexa agradable. Por iso é polo que os envases nos que se comercializan estas froitas teñan uns pequenos buracos que permiten que salga o exceso de gas carbónico. O artigo explica cales son o tres pasos para conservar mellor as fresas e como evitar que as froitas se boten a perder antes de tempo.
As fresas e os fresones figuran entre as froitas máis apreciadas de primavera e teñen importantes beneficiosos nutricionais. Son ricas en vitamina C, fibra, acedo fólico e potasio. A súa maduración prodúcese entre o mes de marzo e xullo. No seu punto óptimo de consumo, as fresas desprenden un aroma inconfundible que se ve alterado pola calor, o transporte e a humidade, o seu tres inimigos principais. Ademais, a fresa deteriórase con facilidade debido á súa estrutura delicada, tenra e pouco consistente, ademais de por o seu alto contido en auga (o 90% do seu peso é auga). Ao ser un alimento moi sensible e perecedoiro, ao compralo hai que fixarse en que sexan pezas brillantes e de aparencia fresca. Un dos principais problemas das fresas son os danos producidos por patógenos e por mohos.
O tres pasos crave para conservar as fresas
A conservación das fresas dependerá non só de como se almacenen en casa, senón tamén de como se adquiran. Á hora da compra, débense seleccionar as que teñan unha cor vermella brillante, aroma fresco e talos verdes. É recomendable, ademais, facerse coas que se teña a intención de consumir en poucos días para evitar que sobren e bótense a perder. E é que as fresas danadas descomponse con moita rapidez. Pola contra, deben evitarse as que teñan unha cor pálida ou algunha parte verde ou branca, estean danadas ou teñan os talos secos.
Unha vez en casa, non hai que esquecer que se trata dunha froita moi suave que se pode estragar con facilidade se non se coida como cómpre. Para conseguir a mellor vida útil das fresas é aconsellable seguir este tres pasos:
1. Evitar a humidade. Só deben lavarse antes de consumir; se se fai antes e logo almacénanse, absorberán a humidade e aumentará o risco de que se estraguen con moho.
2. Deixar os talos. É recomendable manter os talos durante o máximo tempo posible, e só quitalos antes de comer as fresas. Facelo mellora a súa conservación.
3. Eliminar as fresas estragadas. Se na bandexa hai unha peza estragada, débese eliminar para que non se danen as máis próximas.
Ademais deste tres premisas, debe terse en conta que as fresas son moi sensibles, polo que canto menos manipúlense, moito mellor. Tampouco é recomendable expolas en exceso á calor pois se acelera a súa deterioración.
Sobre se é mellor polas no frigorífico ou non, depende. Se se adquiren o mesmo día en que se comerán, non é necesario almacenalas na neveira; basta con buscar un lugar fresco, escuro e ventilado. E é que o conveniente é servilas a temperatura ambiente. En cambio, se non se tomarán ata o día seguinte á compra, o mellor lugar para gardalas é o caixón do frigorífico, onde se mantén a humidade e evítase que se sequen. Poden deixarse no seu envase orixinal, que na maioría dos casos xa vén con buracos para impedir que apareza moho. Nestas condicións poden chegar a durar de catro a cinco días.
As fresas tamén poden conxelarse no caso de que non se queiran consumir nese prazo. Para facelo, unha das formas máis fáciles é lavalas, escurrirlas ben e secalas con papel absorbente. Débense pór nun envase nunha soa capa, é dicir, non amontoalas para gardar, e tapalas con bolsas de conxelación. Poden conxelarse enteiras, cortadas ou trituradas, aínda que conservarán un nivel máis alto de vitamina C se se gardan enteiras.
Como evitar que a froita se bote a perder
Os factores que interveñen na conservación da froita son varios. Un deles é a temperatura, que inflúe na velocidade á que respiran as plantas (canto máis alta, máis se acelera o proceso de maduración). O dióxido de carbono fai máis lenta a respiración e, por tanto, máis lenta a maduración. Tanto as mazás como as peras mantéñense ben a temperatura ambiente; os plátanos fóra da neveira maduran con rapidez. As partes que estean danadas ou magulladas deben cortarse ou refugarse.
Tamén debe considerarse o tempo que se conservan en boas condicións, que pode oscilar entre os dous e o sete días, en función da froita. As fresas e cereixas, por exemplo, poden estar de dúas a tres días; os plátanos, pexegos ou peras, ata cinco días; e o melón ou as laranxas poden chegar á semana.
É importante manter afastados os plátanos das mazás. A razón é que estas maduran con rapidez cando se deixan a temperatura ambiente e emiten etileno, unha hormona natural que a planta libera en forma de gas e que está relacionada coa maduración. Cando unha froita sensible ao etileno colócase á beira doutra que produce etileno, poden ocorrer varias cousas: aparecen manchas nas follas de leituga; as xudías verdes perden cor; as cenorias poden chegar a ser amargas; e o brócoli, a col ou as coles de Bruxelas poden ter unha cor amarela.
