O desenvolvemento de técnicas baseadas no ADN é un dos exemplos de como evolucionou a tecnoloxía ao servizo da prevención da fraude alimentaria. No Reino Unido, a Food Standard Agency (FSA) leva a cabo un programa de autenticidade sobre a etiquetaxe dos alimentos para que sexa exacto e non se produzan enganos.
En xaneiro de 2008 iniciábanse, cunha conferencia europea sobre a fraude alimentaria, os primeiros traballos para dotar á Unión Europea das ferramentas necesarias para identificar as fraudes alimentarias no ámbito alimentario. Unha das máximas necesidades é, segundo Ian Reynolds, vicepresidente da FSA, a creación dunha rede europea contra o comercio ilegal de alimentos como a carne. Mellorar a vixilancia e aplicar as novas lexislacións respecto diso constitúen, segundo os expertos, outras das solucións para reducir os casos de fraude.
Análise razoada
A correcta etiquetaxe dos alimentos é fundamental para o control da fraude alimentariaA Food Standards Agency (FSA, nas súas siglas inglesas) ten un obxectivo primario en referencia ao control da fraude alimentaria. Os consumidores deben ter acceso a unha información clara e exacta, de maneira que poidan escoller os alimentos que compran. A axencia persegue ademais melloras non só no ámbito nacional senón tamén internacional para asegurar que a etiquetaxe sexa fácil de entender. Todos estes obxectivos impúlsanse a través de cambios na lexislación ou estándares que se fixan cos fabricantes. A autenticidade do alimento é un termo que se refire a que o alimento cumpre coa descrición que leva acompañada.
O termo ‘descrición’ úsase nos envases dos alimentos, e nela engádese información como o nome do alimento (se se trata de chocolate, mel, zumes de froita, bebidas alcohólicas ou nomes dos peixes, entre outros); descricións cualificativas como a orixe xeográfica dos alimentos, que nalgúns casos úsase como cualificación da calidade; ingredientes; declaracións nutricionais ou tratamentos aos que foi sometido un alimento.
Programas antifraude
A FSA británica ten en marcha varios programas para asegurar que os consumidores reciben unha información clara e exacta dos alimentos que compran. Un deles é o denominado Q01, que fai referencia á autenticidade do alimento e a investigación da etiquetaxe, e o outro é o Q02, que é máis específico da etiquetaxe. Ambos pretenden contribuír ao desenvolvemento dunha etiquetaxe para todos os alimentos claro, comprensible e correcto. Os programas inclúen unha investigación para identificar onde se producen a maioría de problemas e tratalos coa maior eficacia, en función do que establece tamén o Codex AlimentariusOs programas cobren un importante abanico de aspectos:
- Determinar cales son as principais preocupacións dos consumidores.
- Aplicar as últimas tecnoloxías na detección da fraude. Este punto inclúe, ademais dos xa utilizados marcadores baseados no ADN, novos marcadores que se basean nas proteínas ou os péptidos. Neste sentido, os expertos apostan por aplicar os métodos existentes con formatos máis simples.
- Validar os métodos utilizados. Segundo os programas británicos, os sistemas utilizados deben ser exactos, precisos e rigorosos.
- Control industrial. Dar prioridade ao desenvolvemento de protocolos que aseguren que se cumpren coas recomendacións de etiquetaxe.
- Transferencia tecnolóxica.
Os estándares internacionais que fixa o Codex Alimentarius desempeñan un papel cada vez máis importante dentro das prácticas do comercio mundial para a protección do consumidor.
