O Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) participou nunha investigación internacional que descubriu o factor de transcrición que regula o desenvolvemento do cloroplasto no tomate (Solanum lycopersicum) e eventualmente a calidade do froito. O organismo público de investigación destacou que os resultados deste estudo poderían afectar o futuro dos cultivos de tomate.
O estudo, publicado na revista “Science” identificou que o xene responsable da mutación é “ou”, que produce tomates uniformemente maduros, e revela por que a súa introdución podería afectar de maneira negativa á calidade dos froitos. Ademais, o artigo mostra unha forma de mellorar a calidade da froita do tomate actuando sobre os xenes GLK, explicou o CSIC.
A maior parte das variedades de tomate que se comercializan levan unha mutación que proporciona unha maduración uniforme. “Orixinalmente, durante a maduración os tomates silvestres adquirían a súa cor vermella característico, pero conservaban un ton verde na zona dos sáibaos debido á menor exposición á luz, ás veces en ocasións ata fases avanzadas da maduración. Esta é unha característica non desexada, xa que aumenta as probabilidades de que a pel do froito grétese. Así, nos anos 50 introduciuse a mutación ‘ou’, que proporciona froitos uniformemente maduros, completamente vermellos e moi atractivos”, detallou Antonio Granell, investigador do CSIC no Instituto de Bioloxía Molecular e Celular de Plantas, centro mixto do CSIC e a Universidade Politécnica de Valencia.
Os investigadores demostraron que os froitos “ou” de maduración uniforme levan unha mutación que fai que non se produza a proteína completa codificada polo xene GLK, polo que non pode desempeñar a función que tiña. Esa función afecta aos cloroplastos do froito onde se produce a síntese dos azucres mediante o proceso da fotosíntesis. O estudo mostra que a maior parte dos tomates cultivados presentan un xene GLK2 que non é funcional por estar mutado e que produce froitos onde os azucres están por baixo do nivel que deberían ter.
“A análise da expresión de xenes realizado no noso laboratorio permitiunos identificar a activación dun gran número de xenes implicados na morfogénesis, así como funcións do cloroplasto nos froitos das plantas con GLKs activadas”, explicou Granell. O identificar que se pode mellorar o contido de azucres e de licopeno ao actuar a nivel dos xenes GLK, “ábrenos un novo camiño para producir froitos de maior calidade”, sinalou.
