Un grupo de científicos do Instituto da Graxa, do CSIC, e da Universidade de Sevilla desenvolveron un traballo sobre o contido nutricional dos altramuces silvestres. Os investigadores descubriron que algunhas variedades desta especie, presentes nos montes andaluces, posúen un contido proteico moi similar ao doutros legumes.
O equipo, que baseou o seu estudo en seis variedades de altramuces silvestres, examinou a composición dos aminoácidos que conforman as súas proteínas. Tamén levaron a cabo un estudo sobre outros parámetros nutricionais, entre eles a digestibilidad proteica, a porcentaxe de proteína que o organismo asimila durante o proceso de dixestión. Os datos corroboraron que as especies analizadas alcanzaban niveis moi semellantes aos doutras leguminosas cultivadas, cun contido proteico entre o 23,8% e o 33,6% e un grao de digestibilidad situado entre o 82% e 89%.
O altramuz é unha leguminosa que se usa habitualmente como alimento para o gando. Con todo, o seu gran tamén é apto para o consumo humano aínda que é necesario eliminar o seu sabor amargo con auga e sal. Os froitos destas plantas, ademais de por o seu rico contido proteico, son valiosos polos seus niveis de fibra e carbohidratos e porque na súa composición inclúense sustancias como os polifenoles. Por este motivo, diversos estudos demostraron que o consumo de leguminosas é beneficioso para a saúde e pode axudar a previr enfermidades como a diabetes ou o cancro de colon.
A pesar diso, o consumo de leguminosas diminuíu nos últimos anos, e en especial o de variedades autóctonas. “Para a conservación e expansión destes cultivos locais necesitamos seguir estudando as súas características como fonte de alimentación”, sinala Javier Vioque, do Instituto da Graxa (CSIC).
