De súpeto os bares empezan a converterse en sitios sans, xa sen fumes e cunha cervexa con propiedades anticanceríxenas. Investigadores norteamericanos deron cun flavonoide nesta bebida, o xantohumol, ao que as compañías cervexeiras esperan sacarlle o máximo partido.
Non toda a cervexa é lúpulo e cebada. Investigadores da Universidade Estatal de Oregón (EEUU) descubriron hai 10 anos un flavonoide na cervexa que bautizaron co nome de xantohumol. Un artigo recente da revista Phytochemistry ilustra as conclusións ás que o equipo chegou tras todo ese tempo de investigacións, xunto a outras experiencias con flavonoides levadas a cabo por científicos de diversas partes do mundo. Como principal conclusión, a revista subliña que os flavonoides evidenciaron un potencial interesante na prevención de cancros de próstata e de colon. Así mesmo, suplen a función da terapia hormonal sustitutiva en mulleres posmenopáusicas.
Fred Stevens, adxunto de cátedra na Facultade de Farmacia da Universidade Estatal de Oregón, asegura que xantohumol é un dos compostos naturais identificados con maior quimioprotección fronte ao cancro. Atribúenselle tamén propiedades metabólicas, pero antes mesmo de que os estudos en marcha ultimen as súas conclusións, a industria alimenticia espabila xa distintos métodos para illar o xantohumol e comercializalo como suplemento. O produto máis próximo, en tal sentido, vai ser unha cervexa «fortificada» con xantohumol que pronto vai estar dispoñible en bares e puntos de venda. Stevens recoñece que «sería falso inferir desta mensaxe que beber cervexa prevén o cancro, posto que o contido de xantohumol nas cervexas comercializadas é menor ao necesario para exercer unha función preventiva eficaz; pero o único produto de consumo que contén devandito flavonoide é, en efecto, a cervexa».
Mecanismos de acción
Os investigadores aseguran que xantohumol, presente na cervexa, ten propiedades antioxidantes superiores mesmo ás da vitamina E
Xanthohumol exerce esa protección anticanceríxena por medio de distintos mecanismos de acción. O máis rechamante é a inhibición do citocromo p450, que á súa vez activa os procesos cancerígenos. Son varios os flavonoides que inhiben esta sustancia, pero xantohumol induce ademais a actividade da quinona reductasa, unha encima que axuda a combater a toxicidade de moléculas eventualmente carcinógenas. Por último, inhibe o crecemento tumoral nas súas etapas máis precoces.
Nos últimos 10 anos, tanto o xantohumol como outros prenilflavonoides foron investigados pola súa actividade fitoestrogénica, especulándose un potencial terapéutico na prevención osteoporósica e a sintomatología do climaterio. Con todo, non existe ata a data un ensaio clínico deseñado para evidenciar este posible efecto. Ocorre, como coa cervexa, que antes de que a evidencia científica avale a eficacia dos flavonoides na posmenopausia, xa se puxeron á venda preparados herbales e unha cervexa «funcional», comercializada en Alemaña, que ademais de mitigar a sintomatología do climaterio, aseguran os fabricantes, incrementa o volume dos peitos «grazas ao seu elevado contido en xantohumol».
Por se lle faltasen vantaxes ao xantohumol, o artigo de Stevens e o seu grupo de expertos asegura que ten propiedades antioxidantes dignas de atención «e superiores mesmo ás da vitamina E».
Inhibición de mutantes carcinogénicos
En Xapón, país no que a cervexa é tan dourada como o seu prezo de venda no mercado, investigadores da Universidade de Okayama, próxima a Hiroshima, publicaron o pasado decembro un artigo na revista oficial da American Chemical Society cos resultados dun estudo de 24 cervexas, incluíndo unha variedade sen alcol, provenientes de 11 países distintos (Inglaterra, Francia, Alemaña, Irlanda, Italia, Xapón, Holanda, Rusia, Escocia, República Surafricana e Estados Unidos).
Todas elas, segundo os expertos nipóns, fixeron gala dun potente efecto inhibidor de mutágenos presentes en distintos tipos de aminas heterocíclicas. Sakae Arimoto-Kobayashi, responsable do estudo, asegurou que as cervexas máis escuras exerceron a acción inhibitoria máis profusa, que resultou case inapreciable nas cervexas máis claras e na variedade sen alcol. Do mesmo xeito que a cervexa máis escura, os viños brancos, o coñac e o sake xaponés demostraron o potencial inhibitorio; o whisky, en cambio, non.
Brindar con cervexa tamén protexe fronte ao infarto de miocardio. De novo no órgano da American Chemical Society aparece un estudo da Universidade Hebrea de Xerusalén (Israel) segundo o cal beber un vaso diario de cervexa produce cambios bioquímicos no sangue que axudan a previr a eventualidade dun infarto. Shela Gorinstein e o seu grupo de expertos someteron a 48 homes con enfermidade coronaria e unha idade comprendida entre os 46 e os 72 anos a unha dieta que incluía unha soa cervexa ao día por espazo dun mes. Compararon a súa evolución coa doutro grupo de características similares que bebeu só auga.
Os expertos descubriron con asombro que os bebedores de cervexa tiveron unha diminución máis pronunciada dos niveis de colesterol, aumento de antioxidantes e menor acúmulo de fibrinógeno no sangue. Devandito estudo demostrou, ademais, que un consumo moderado de alcol produce cambios estruturais no fibrinógeno, unha proteína sanguínea responsable dos coágulos, inhibindo a súa capacidade coagulante.Os investigadores subliñaron o feito de que tanto o grupo que consumiu cervexa como o que consumiu auga seguiron unha dieta cardiosaludable, rica en froitas e vexetais. No entanto, no grupo de cervexa aumentou máis o colesterol HDL (beneficioso) e diminuíu por contra o LDL, ademais de rexistrarse unha maior actividade antioxidante.
Durante o período estudado (catro semanas) non se rexistraron episodios cardíacos en ningún dos dous grupos, e os científicos tratan agora de determinar o risco coronario e as expectativas de supervivencia en bebedores de cervexa e auga para determinar un patrón comparativo.
