Se un alimento loce un aspecto sospeitoso (por cuestións de cor, textura, etc.), presenta elementos estraños (como colonias bacterianas ou florecemento de mohos ou fermentos) ou cheira ou sabe de maneira desagradable ou dubidosa, hai que evitar comelo. Non importa que estea dentro da súa data de consumo indicada no envase. Pero… é posible que un alimento que teña bo aspecto atópese en mal estado?
O mal aspecto ou cheiro dun alimento dános pistas de que non debemos comelo. Pero, así como nestes casos témolo claro,tampouco debemosfiarnos de nosaspercepcións paradecidir se un produtoestá en condiciónsou non de consumirse.
Existen infinidadede exemplos nosque a presenza detoxinas ou de bacteriasnunha cantidadesuficiente como paradesencadear unhatoxiinfección alimentaria(como o botulismoou a salmonelosis)pode pasarinadvertidaa nosossentidos. A finde contas,na maior parte dos casos de toxiinfección, os afectados non notaron nada no momento da inxesta, xa que deoutro modo houbesenrexeitado o seu consumo.
Imaxe: Devanath
Do mesmo xeito,poderiamos pensar quese cos nosos sentidosé suficiente paradeterminar o posiblemal estado dosalimentos, para queiamos necesitar ainclusión de datas deconsumo preferente oucaducidade? O feito deque os nosos sentidosnon detecten ningunhasinal de alarma nunalimento non significa,necesariamente, queese produto estea enperfecto estado paraser consumido. Adata de caducidadedebe ser respectada,con independenciado que diganos nosos sentidos.
