Ao longo dos anos, numerosos estudos científicos demostraron as múltiples propiedades antioxidantes do tomate e os seus beneficios para a saúde. Pero aínda quedan propiedades por descubrir deste alimento. Un equipo de científicos do Instituto de Bioloxía Molecular e Celular de Plantas (IBMCP) identificou un novo e potente antioxidante natural que o mesmo tomate sintetiza baixo condicións de tensións biótico. Os vexetais están sometidos a este tipo de tensión cando sofren ataques continuos de fungos, pragas, fermentos ou bacterias, entre outros.
Cando a planta do tomate sofre tensión biótico durante o seu cultivo, sintetiza un potente antioxidante natural, unha sustancia fenólica descoñecida ata a data, que proporciona aínda máis capacidade antioxidante ao tomate. A nova patente xa está rexistrada, así como o procedemento para illalo e sintetizalo desde o punto de vista químico no laboratorio. Os expertos explican que o novo compoñente é catorce veces maior que outros xa coñecidos como o resveratrol, presente no viño tinto e coa capacidade de atrasar o envellecemento celular, catro veces máis potente que a vitamina E e dez veces máis que a vitamina C.
Este novo compoñente ten diversas aplicacións: como conservante da gasolina na industria petroquímica, como sustancia para a fabricación de fibras ou produtos de caucho na industria dos polímeros ou como produto para o coidado da pel na industria cosmética, xa que ten boas propiedades para a prevención do envellecemento. Con todo, o seu uso principal sería na industria alimentaria como conservante de alimentos, tanto para o consumo humano como para os pensos.
A industria alimentaria
O novo antioxidante poderíase usar como estabilizante durante o procesado dos alimentos para aumentar a vida útil
A principal función do novo antioxidante é o atraso da oxidación dos lípidos nos alimentos e, por tanto, atrásase o enranciamiento das graxas, sobre todo nos aceites. Utilizaríase como estabilizante durante o procesado dos alimentos para aumentar a vida útil do produto final elaborado. Os investigadores acharon este novo compoñente ao comprobar que as plantas de tomate que estaban sometidas a tensión biótico sintetizábano. Unha vez achado o mecanismo, desenvolveron o mesmo proceso para a súa síntese no laboratorio, un proceso sinxelo e moi económico xa preparado para saír ao mercado e ofrecer numerosas vantaxes respecto ao resto de antioxidantes anteriores.
Os investigadores explican que cando unha planta se ve atacada por un axente externo, provócalle unha reacción de tensión que activa uns determinados mecanismos que alteran os niveis de certos compostos fenólicos. Ademais, os expertos engaden que estes compostos que se alteran non só proporcionan un efecto antioxidante, senón que teñen múltiples efectos beneficiosos, aínda que non profundaron máis.
Tomate e salsa de tomate
O Instituto Catalán de Ciencias Cardiovasculares (ICCC) presenta un novo estudo, no cal se demostra que a salsa de tomate resulta ter un potencial antioxidante maior ao tomate só. Isto débese ao licopeno, o pigmento que lle proporciona esta cor vermella e que, cando está cociñado e combinado con outros ingredientes antioxidantes, como o aceite de oliva, aumenta o seu potencial. O estudo pretende determinar de forma exacta cales son os alimentos da salsa de tomate con esta capacidade antioxidante e en que cantidade deben estar presentes para potenciar a función antioxidante xeneral da salsa. No ámbito de estudo, quérese determinar a cantidade necesaria para potenciar os efectos preventivos respecto das enfermidades cardiovasculares.
Os expertos sinalan que a interacción en certos alimentos cociñados é a responsable de que sexa máis fácil para o organismo asimilar todos os antioxidantes presentes e, por tanto, aumentar a inxesta total de compoñentes antioxidantes. Con todo, debe matizarse que o estudo aínda está en fase de proba e espérase que en 2013 iníciense as fases clínicas de ensaio e obter así resultados máis concretos.
O licopeno, o pigmento vexetal que achega a cor vermella característico do tomate é, ata a data, o principal responsable da gran capacidade antioxidante do tomate. Protexe as células da tensión oxidativo e é unha sustancia presente de maneira natural neste alimento. Un estudo realizado na Unversidad de Kobe, en Xapón, afirma que o consumo regular de tomate reduce o risco de contraer enfermidades cardiovasculares ou cancerígenas e, ademais, ten propiedades antitrombóticas. Os compoñentes antioxidantes atópanse en todas as variedades do tomate. Xa sexa fresco, en zume, en salsa ou en conserva, actúan contra os radicais libres.
Calcúlase que uns 60 g de salsa de tomate equivalen a 10 mg de licopeno e, aínda que non hai unha inxesta óptima diaria, os estudos afirman que cun consumo de 4 a 7 mg/día os resultados xa son evidentes. Os alimentos son mesturas complexas de diferentes nutrientes, co que os seus beneficios son posibles grazas a esta conxunción do alimento. Aínda que hai cápsulas naturais a base de licopeno, non achegan os mesmos beneficios en cápsula elaborada en laboratorios que o consumo directo do alimento.
