Fáciles de preparar, os bocadillos son unha boa opción para merendar, almorzar ou levar en excursións dun día. As variedades son infinitas, tanto como as preferencias e o grao de orixinalidade de cada persoa. Unha das preparacións máis recorrentes son os bocadillos a base de embutidos como o chourizo ou o xamón, unha elección válida e segura sempre que non se abuse do seu consumo e síganse as recomendacións de inxesta para este tipo de produtos. Na variedade está a seguridade. O artigo explica cales son as mellores opcións, máis sas e seguras, ademais de que precaucións sanitarias deben terse para preparar bocadillos.
Os bocadillos están entre as opcións máis utilizadas cando se prepara comida para levar fóra de casa (excursións, escola ou traballo). Tamén son unha boa idea para merendas e almorzos infantís se se aposta pola variedade. De feito, supón unha alternativa máis sa que a pastelería industrial. Almorzar ou merendar con pan achega hidratos de carbono que se converten en azucres e estes en enerxía. Por tanto, un bocadillo ben elaborado e equilibrado é unha boa elección se se segue unha dieta variada, na que teñen cabida froitas, verduras, peixe, carne e cereais, todos nas cantidades e racións adecuadas.
Opcións sas para os bocadillos
Na elaboración de bocadillos é importante non caer na monotonía e apostar pola variedade
O almorzo e a merenda son dúas comidas imprescindibles, tanto para nenos como para adultos: calcúlase que o almorzo debe representar en torno ao 25% da inxesta total diaria, mentres que a merenda, sobre o 15%. Ambas realízanse para non estar tantas horas sen inxerir alimentos entre as comidas principais. Se non se merenda, pódese chegar á hora da cea moi famento e comer con moita ansiedade (rápido e masticar pouco), o que leva dixestións moi pesadas. De aí a importancia de merendar ou almorzar. As opcións son numerosas e entre elas atópanse os bocadillos.
Fríos ou quentes. Os alimentos que poden ir no bocadillo son moitos, desde lácteos (queixo fresco, quesitos), vexetais (follas de leituga, tomate, cenoria rallada) e embutidos (xamón serrano, xamón cocido, chourizo ou sobrasada). Dentro dos fiambres e os embutidos, os menos grasos que achegan proteínas e vitaminas son o xamón serrano, o lombo, o xamón cocido e a pechuga de pavo ou pito. É aconsellable non caer na monotonía e preparar bocadillos distintos para cada día.
Unha das recomendacións é que tamén se engadan ingredientes “verdes”, é dicir, vexetais que contribúen con fibra e vitaminas. É importante tamén vixiar o aderezo. As salsas, con moderación.
Aínda que o contido do bocadillo é fundamental, tamén o é o pan. O normal ten menos graxas que o pan de molde; por tanto, é preferible o primeiro. O pan integral posúe un valor nutritivo superior ao branco, pois achega máis vitaminas e fibra. Tamén é esencial non esquecer as racións de pan; calcúlase que un bocadillo duns 80 gramos resulta unha ración válida para un adulto cun estilo de vida máis ben sedentario.
Precaucións sanitarias na elaboración de bocadillos
Cando se prepara un bocadillo con xamón cocido, por exemplo, debe terse en conta que se manipulan as lonchas, que entran en contacto coas mans, a mesa e outros utensilios. Nestes casos, pode producirse unha contaminación microbiana, que aumenta se as condicións de tempo e temperatura son favorables. Un dos patógenos máis asociados á elaboración de bocadillos fríos é Staphylococcus aureus, relacionado coas carnes curadas cocidas, como o xamón.
Outros patógenos que poden vincularse ao bocadillo é a histamina, asociado sobre todo ao peixe e unha conservación do alimento a temperatura ambiente. Tamén se detecta en queixos ou embutidos.
Para evitar riscos é importante que os bocadillos non se deixen a temperatura ambiente durante máis de catro horas; limitar tanto como sexa posible o tempo que transcorre entre a elaboración e o consumo; almacenalos a temperaturas de refrixeración, se é posible; e envolvelos ben. O bocadillo debe manterse frío ata que se coma e non aderezalo, se é o caso, ata o momento da inxesta. Debe terse en conta que uno dos alimentos que máis se estraga coa calor son as proteínas de orixe animal menos cociñadas ou crúas.
O pan necesita unhas condicións de conservación especiais para evitar cambios físicos e químicos. Temperatura de almacenamento ou migración da humidade asócianse á dureza do pan. O envasado correcto reduce a perda de humidade á atmosfera. Se non se consumirá nun ou dous días, é recomendable gardalo nunha panera ou bolsa de papel, non de plástico, para evitar a humidade. Se se comerá ao cabo de máis de dous días, entón é mellor metelo nunha bolsa de plástico e conxelalo. Entre as principais ameazas do pan están os fungos (Aspergillus e Penicillium).
