Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

Un grupo de expertos estadounidenses melloran a calidade do mel

Por EROSKI Consumer 5 de Febreiro de 2004

Expertos do Departamento de Agricultura de EEUU (USDA, nas súas siglas inglesas) están a estudar os datos xenómicos das abellas de mel co fin de acelerar a súa procura paira a resistencia ás enfermidades e outros problemas.

O estudo, que apoia o Servizo de Investigación Agrícola do USDA (ARS, nas súas siglas inglesas), baséase no uso dun borrador da secuencia do xenoma da abella de mel. O obxectivo é asegurar a produción de mel de máis de 90 colleitas distintas, incluíndo as améndoas, os arándanos, os melones e a alfalfa. Determinar a localización e a orde dos xenes no DNA da abella (aproximadamente a décima parte do xenoma humano) achega aos investigadores das abellas poder determinar os trazos que serían difíciles de identificar doutra maneira.

“Estas investigacións pon á abella de mel como o primeiro animal agrícola que foi secuenciado completamente”, asegura Joseph Jen, subsecretario do USDA paira investigacións, educación e economía. “A abella de mel é un organismo cunha orde social moi similar a moitas maneiras dos seres humanos, e servirá como un sistema natural paira os estudos de animais, incluíndo temas como comportamento social, cognición e a función do sistema inmune”, recoñece Jen.

Os expertos, dirixidos por Katherine Aronsteina e Jay Evans, están especialmente interesados en determinar como as abellas responden a unha variedade de enfermidades. O seu obxectivo a longo prazo é identificar os xenes determinantes na reacción do sistema inmune das abellas, e poder utilizar esta información científica paira mellorar a crianza e o manexo das abellas de mel.

“Actualmente, coñecemos algúns dos xenes das abellas que se activan como resposta á enfermidade,” asegura Kevin Hackett, xefe do Programa Nacional paira as Abellas e Polinización do ARS. “Tamén descubrimos como os produtos destes xenes están relacionados na saúde das abellas.” Segundo Hackett, outros enfoques posibles paira as investigacións inclúen a identificación dos marcadores xenéticos paira facilitar os esforzos de crianza, preservar xerme plasma das abellas e mellorar a nutrición e eficacia da polinización das abellas.