O concepto de cooperación sitúase no plano internacional, asociándose de maneira automática ao concepto de axuda ‘’, ou máis especificamente de axuda ‘ao desenvolvemento’, como parte da política exterior dos gobernos dos distintos países. A cooperación, por tanto, permite incorporar ás relacións entre os estados un compoñente que supera o aspecto político-estratéxico e económico, dando cabida a espazos de solidariedade, interdependencia, promoción comercial e procura dunha rede de ben común internacional. En España, o organismo técnico responsable do deseño, execución e a xestión dos proxectos e programas de cooperación é a Axencia Española de Cooperación Internacional (AECI). Para levar a cabo os distintos proxectos utiliza os seus propios recursos, así como a colaboración doutras entidades nacionais, internacionais e ONGD. No noso país o pasado ano traballaron como cooperantes noutros países miles de persoas en distintos ámbitos: catástrofes naturais, guerras, programas educativos e sanitarios.
Os expertos nesta materia explican que a cooperación debe entenderse como un proceso de ida e volta no que cada un dos países involucrados, tanto doantes como receptores, acordan cooperar para resolver un determinado problema e, ao facelo, satisfán os obxectivos que cada un deles propúxose previamente. Con este fin nace a AECI en 1998 como órgano executor da política española de cooperación para o desenvolvemento, adscrita ao Ministerio de Asuntos Exteriores a través da Secretaría de Estado para a Cooperación Internacional e para Iberoamérica (SECIPI). A partir deste momento, España empeza a existir ‘’ como un dos países que maior esforzo dedica a promover accións de cooperación internacional. E faino a través das súas 31 oficinas técnicas de cooperación (OTC), 14 centros culturais: Arxentina, Brasil, Chile, Costa Rica, Paraguai, Perú, República Dominicana e EEUU e 3 Centros de Formación: Santa Cruz de la Sierra (Bolivia), Cartaxena de Indias (Colombia) e Antiga (Guatemala).
Obxectos xerais da axuda internacional ao desenvolvemento:
O ser humano. Tanto a Axencia Española de Cooperación Internacional, como as distintas organizacións que sen ánimo de lucro traballan noutros países para resolver problemas específicos de desenvolvemento defenden o recoñecemento do ser humano na súa dimensión individual e colectiva como protagonista e destinatario último da política de cooperación ao desenvolvemento.
Non discriminación. Deféndense a través dos distintos programas a promoción dos dereitos humanos e liberdades fundamentais, a paz e a participación cidadá en condicións de igualdade para homes e mulleres, así como a non discriminación por sexo, raza, relixión e cultura.
Promover un crecemento económico equitativo. Co fin de asegurar e potenciar a eficacia e coherencia das políticas de cooperación ao desenvolvemento no seu obxectivo de erradicar a pobreza no mundo. Para iso é fundamental potenciar un desenvolvemento humano global, interdependiente, participativo, sustentable e equitativo de mulleres e homes.
Respecto aos compromisos internacionais. Adoptados no seo dos Organismos Internacionais.
O concepto de cooperación internacional actual pouco ou nada ten que ver co dos anos cincuenta, cando se daba a coñecer como un instrumento fundamental para apoiar o crecemento económico, aumentar a capacidade produtiva e o investimento dos países. Será a partir dos anos oitenta cando os distintos países a través dos seus gobernos e os órganos específicos, creados para impulsar proxectos de axuda internacional, teñan como obxectivo a redución da brecha entre o mundo en desenvolvemento e o mundo desenvolvido.
Impulsar o desenvolvemento económico e social. Preténdese fomentar con recursos humanos e materiais o desenvolvemento dos países máis desfavorecidos para que poidan alcanzar un crecemento económico cunha repartición máis equitativa, propiciando así unha mellora no nivel de vida das poboacións beneficiarias, en xeral, e das súas capas máis necesitadas.
Contribuír á seguridade e a paz. Así como a un maior equilibrio nas relacións políticas, estratéxicas, económicas e comerciais, promovendo así un marco de estabilidade e seguridade que garanta a paz internacional.
Potenciar a axuda humanitaria. Concretamente na prevención e atención de situacións de emerxencia.
Fortalecer os sistemas democráticos. Fundamentalmente o respecto dos dereitos humanos e das liberdades fundamentais.
Impulsar as relacións dos países en coherencia coa cooperación. Sobre todo cos que están en vías de desenvolvemento.
