A ONG Acción contra a fame iniciou en Sahel accións de diñeiro por traballo, entrega de cupóns alimentarios e transferencias monetarias directas para paliar a crise nutricional que afecta a esta rexión.
O responsable de seguridade alimentaria da organización, Julien Jacob, explicou como, “a medida que as crise alimentarias han deixado de estar ligadas a problemas de dispoñibilidade de alimentos para ser causadas por problemas de acceso económico aos alimentos dispoñibles nos mercados, as intervencións monetarias afianzáronse con éxito no sector humanitario, sobre todo no últimos cinco anos”. Por este motivo, os equipos desta ONG comezaron a entregar xornais de 1.300 francos CFA (uns dous euros) a miles de familias nos países do Sahel -Níxer, Malí, Mauritania, Burkina Faso e Chad-.
Acción contra a fame explica que as intervencións baseadas en diñeiro constitúen un enfoque relativamente novo na acción humanitaria. Este tipo de axuda parte da base de que os beneficiarios son quen están mellor situados para decidir que necesitan nos seus fogares e poder elixir as súas necesidades e prioridades. “Non se trata só de eficacia, tamén ten moito que ver coa dignidade das persoas e cun achegamento menos paternalista á acción humanitaria”, engadiu Jacob.
Outra das vantaxes das axudas monetarias é que “se se prioriza estas intervencións sobre a axuda alimentaria favorécese ao mesmo tempo a economía local e reactívanse os mercados que estarían deprimidos se non hai demanda”, asegurou Jacob. “Iso si -puntualizou- é necesario estudar estratexicamente cada contexto para pór en marcha a modalidade máis adecuada e tomar algunhas precaucións como o establecemento previo de prezos máximos cos comerciantes para que non se distorsionen os mercados”. Tamén que hai que elixir de maneira coidadosa ás persoas que reciben, en calquera das súas modalidades, a transferencia monetaria. “Normalmente é máis efectivo entregarllo ás mulleres, porque así aseguramos que o diñeiro será investido na alimentación e nutrición dos seus fillos”, dixo Jacob.
Emerxencia alimentaria na rexión de Casamance
As deficientes colleitas da campaña agrícola de 2011 provocadas pola seca do Sahel “afectan de maneira dramática á poboación da subregión natural a Casamance (Senegal)”, alerta Solidariedade Internacional. A ONG explicou que a ausencia case total de choivas de xuño a setembro e a diminución notable de choivas a partir do 15 de setembro provocaron o atraso na germinación de sementes e a diminución drástica da produción. Como consecuencia, en xaneiro deste ano a poboación viuse obrigada a vender unha parte da súa produción para satisfacer as necesidades máis urxentes e as reservas post-colleita víronse reducidas de seis a tres meses.
Unha sondaxe realizada entre novembro e decembro de 2011 en varias rexións de Senegal mostraba nese momento unha prevalencia de malnutrición aguda de nenos entre 6 e 59 meses. Esta situación viuse agravada pola forte caída da produción da campaña agrícola 2011-2012.
En Gambia, fontes oficiais estiman que máis de 936.000 persoas atópanse en extrema vulnerabilidade por culpa da seca. A situación é tan grave que fontes non gobernamentais sinalan que as mulleres das rexións máis afectadas deixaron de almorzar e para cear para poder alimentar aos seus fillos.
En Guinea Bissau, a poboación tivo que recorrer ás reservas de sementes para a alimentación ante a imposibilidade adquirilas no mercado polo aumento exponencial do seu prezo. Esta situación vese agravada pola violencia que se rexistra no norte de Mali e que xa desprazou a máis de 150.000 persoas dentro e fóra do país.
As Fundacións Solidariedade Internacional, Habitáfrica e IPADE, a través da Agrupación Temporal de Organizacións (ATO-SAGE), executaron o Convenio “Contribución á seguridade alimentaria e a gobernación ambiental (SAGE) en Senegal, Gambia e Guinea Bissau”, informou Solidariedade Internacional.
