Rede Mundial de Cidades Amigables coas Persoas Maiores. O nome dio todo. Trátase dunha iniciativa que pretende conquistar a municipios de todo o planeta para que se comprometan a velar polo benestar de quen máis viviron. Ata o momento, a lista complétase con 35 cidades de 22 países.
Unha cidade amigable cos maiores é aquela que alenta o envellecemento activo. Preocúpase por mellorar a calidade de vida dos habitantes de máis idade e promove a súa participación social, autonomía e condutas saudables. É, en definitiva, un municipio á medida das persoas maiores. Con sistemas de transporte que contribúen á súa mobilidade; unha cultura que as recoñece, respéctaas e inclúeas; servizos de saúde accesibles e recursos que as axudan a valorarse e a loitar contra o illamento.
Pero, onde están estas cidades? A rede componse actualmente de 35 municipios repartidos entre 22 países. No noso, por agora, San Sebastián abandera o proxecto. A localidade é pioneira en España á hora de tomar parte na Rede e xa anunciou a súa intención de mellorar a accesibilidade mediante ascensores e ramplas mecánicas. Pero ademais, a súa participación deberá implicar outras melloras.
Deseño para a diversidade
Cada localidade ha de adaptarse aos seus habitantes. Contar con servizos para todos e, por tanto, deseñar para a diversidade. A Organización Mundial da Saúde (OMS), impulsora do proxecto, considera que neste deseño está a clave para “permitir a operatividade das persoas maiores que, doutro xeito, tornaríanse dependentes”.
É a clave para “permitir a operatividade das persoas maiores que, doutro xeito, tornaríanse dependentes”
Hai que prever a existencia de usuarios con diversas capacidades, salientar a autonomía por encima da discapacidade, contar con suficientes asentos e instalacións de baño, ramplas para acceder a edificios, tecnoloxías de comunicación adaptadas a diversas necesidades perceptivas, intelectuais e culturais. “En resumo, os espazos e as estruturas deben ser accesibles”, conclúe unha guía editada pola OMS.
En canto á actitude das persoas, espérase de todas respecto e consideración en calquera espazo público e privado, débese educar aos nenos sobre o envellecemento, presentar aos maiores “de maneira realista e non estereotipada”, fomentar a solidariedade intergeneracional, facilitar as relacións sociais e minimizar as barreiras económicas, de linguaxe ou culturais.
Para asegurarse de cales son os requisitos que deben cumprir as cidades amigables para ser consideradas como tal, existen unha serie de listas de control. Nelas, recóllense os aspectos esenciais que deben cumprir os municipios en diferentes ámbitos e compróbase a súa aplicación. A lista está baseada nos resultados dunha consulta realizada nun total de 22 países e constitúe “unha ferramenta para a autoevaluación dunha cidade e un mapa para rexistrar os avances alcanzados”.
Estas listaxes recollen os aspectos esenciais que deben cumprir os municipios
As listas consúltanse para comprobar se aínda existen barreiras arquitectónicas na cidade ou se eliminaron, a calidade dos servizos de información que se ofrece ás persoas maiores e, mesmo, o grao de concordancia entre os puntos de vista dos responsables municipais e as propias listas. Neste sentido, confíase a expertos no ámbito do envellecemento a validación das listaxes.
Estes serven de guía aos municipios para iniciar o desenvolvemento de cidades amigables cos maiores, polo que se comezaron a traducir a varios idiomas. Ata agora, pódense atopar en chinés, francés, alemán, xaponés, portugués e castelán.
