Os recordos das persoas maiores pódense almacenar na memoria pero tamén, cada vez máis, en soportes físicos e virtuais. A misión destes últimos é dar a coñecer unha serie de anécdotas que forman parte do pasado ou deixar constancia por escrito da vida daqueles que souberon aproveitala.
Imagen: Curtis Foreman
As “historias de avós” contan cunha boa lexión de aliados. Nos últimos anos cobraron forza diversas iniciativas para recuperar anécdotas e recordos do pasado recente que, ademais de provocar nostalxia, serven de homenaxe a quen os viviron. Entre as propostas, destacan as recompilacións en forma de libro. Biografías para regalar no momento da xubilación, por exemplo, que reúnen nas súas páxinas fotografas e datos achegados por familiares ou amigos, ademais de documentación da época.
Foros e blogues
Pola súa banda, Internet é outro magnífico escenario para “rescatar do esquecemento” este importante legado. Con esta filosofía naceu o proxecto Baúl do recordo, punto de encontro de acontecementos e historias pasadas contadas polos seus protagonistas, poesías e refráns que forman parte do saber popular, receitas de cociña ligadas á historia dos pobos, remedios caseiros para curar enfermidades ou tradicións perdidas que buscan a súa conservación, polo menos, na memoria.
Internet permitiu mellorar a comunicación entre mozas e maiores
As persoas interesadas poden contar a súa experiencia a través de artigos, fotografías ou receitas. Tamén poden participar en foros ou destacar a organización daqueles eventos que contribúan a resaltar a tradición. O obxectivo é dobre: “Por unha banda, recompilar un conxunto de información valiosa para as xeracións de mozos actuais e contribuír a que non se perda este legado, e, doutra banda, promover o intercambio e enriquecemento intergeneracional”.
Na mesma liña, os blogues achegaron as novas tecnoloxías ás persoas maiores e permitíronlles contactar cunha parte importante da poboación nova. A modo de caderno de bitácora, Avó.net narra as experiencias e curiosidades dun avó que, superados xa os 80 anos, foi galardoado polo programa Contigo si por contribuír á creación de novas formas de comunicación.
Coa mesma intención, pero en versión feminina, Aos meus 95 anos recupera a historia do seu protagonista, Maria Amelia, que busca “entreterse” e animar ás persoas maiores a perder o medo a Internet para que teñan a oportunidade de coñecer “xente nova, comunicarse e aprender cousas todos os días”.
As novas tecnoloxías deron lugar a un nexo de unión fundamental entre xeracións. Un recente estudo do Imserso, en colaboración con Amigos dos Maiores, insiste na importancia de que as persoas que viven soas atopen actividades coas que encher o tempo, xa que desta forma non só chegan a gozar da soidade, senón que melloran as súas relacións sociais.
As actividades en centros intergeneracionales conseguiron crear espazos comúns de encontro, pero a esixencia dun lugar físico limita as posibilidades de comunicación. Grazas a Internet, estas barreiras superáronse.
Ao permitirse a participación desde casa, os maiores poden tomar parte nun número maior de iniciativas. Ademais, o feito de poder dar a coñecer as súas experiencias ás novas xeracións axúdalles a sentirse valorados e, en consecuencia, aumenta a súa autoestima. É importante que uns aprendan doutros, pero sobre todo, é básico que se dean as circunstancias idóneas para poder aprender.
