Once anos despois da entrada en vigor do chamado Tratado de Ottawa sobre a prohibición de minas antipersona, 40 países seguen negándose a asinalo, segundo denuncia Intermón Oxfam. Entre eles atópanse Estados Unidos, Rusia ou China, principais produtores mundiais de minas. Mentres, “miles de persoas pasan anualmente a formar parte dun impresionante exército de mutilados”, sinala a ONG.
O 4 de abril foi proclamado pola Asemblea Xeral de Nacións Unidas como Día Internacional de Acción contra as Minas Antipersona, “armas mortíferas cuxo impacto vai moito máis alá do dano físico”, advirte Intermón.
A organización humanitaria denuncia que o impacto das minas “é máis profundo e devastador que os efectos de calquera outra arma: non só cernan membros ou vidas, tamén impiden o libre acceso dos campesiños ás súas terras, das mulleres aos pozos de auga ou dos nenos ao colexio”. Isto provoca que moitas terras queden sen cultivar e familias pobres vexan minguados os seus ingresos.
15.000 vítimas
Cada ano as minas antipersona provocan no mundo 15.000 novas vítimas. Colombia, Cambodia, Afganistán, Angola, Bosnia ou Iraq atópanse entre os países máis afectados.
Os 300.000 sobreviventes a este drama, que na súa maioría sofren algún tipo de mutilación, non reciben a asistencia necesaria para superar as secuelas físicas e morais. Segundo Intermón, desde 1997, os 151 países asinantes do Tratado de Ottawa só dedicaron un 10% da cantidade necesaria calculada pola ONG para financiar os programas de atención e rehabilitación das vítimas.
Localizar, desactivar e destruír unha mina supera os 750 euros, mentres que fabricala non chega ao tres euros
Quen sufriron a perda dunha ou dúas pernas a idades temperás necesitarán cambiar de próteses unhas 25 veces durante a súa vida, o que supón un custo económico de ata 3.000 dólares por familia, cifra imposible de asumir para a maioría de afectados, que viven en países con rendas inferiores aos 40 euros ao mes.
Ademais, o desminado supón un enorme gasto. Localizar, desactivar e destruír unha mina supera os 750 euros, mentres que fabricala non chega ao tres euros. Intermón Oxfam afirma que Cambodia, un dos países máis minados do mundo, tería que empregar o equivalente ao seu PIB de cinco anos para eliminar totalmente as minas enterradas.
Destrución de reservas
Desde 1999, 156 países asinaron o Tratado de Prohibición de Minas Antipersoais, e todos eles están obrigados a destruír os seus reservas no dez anos seguintes á entrada en vigor do mesmo. Este ano, 16 dos 26 países que terían que eliminar o seu arsenal non o lograrán, segundo a Campaña Internacional pola Eliminación das Minas Antipersoais (ICBL).
Estes países son: Bosnia-Herzegovina, Chad, Croacia, Dinamarca, Ecuador, Xordania, Mozambique, Nicaragua, Níxer, Perú, Reino Unido (polas Malvinas), Senegal, Tailandia, Venezuela, Iemen e Zimbabwe.
Dezaseis dos 26 países que terían que eliminar este ano o seu arsenal non o lograrán
En moitos dos casos, a razón principal para non cumprir os obxectivos son “inxustificables atrasos no inicio das operacións” de eliminación. Isto é así en Dinamarca, Ecuador, Perú, Senegal, Níxer, Reino Unido e Venezuela.
Entre os que si cumpriron o obxectivo de eliminar antes de 2009 todo o seu arsenal de minas están Bulgaria, O Salvador, Guatemala, Honduras, Macedonia, Malawi e Suazilandia, mentres que Xibutí, Francia e Uganda van camiño de conseguilo.
Pola súa banda, Bielorrusia, Grecia e Turquía, con data límite para o 1 de marzo de 2008, non destruíron os seus grandes reservas, e como non existe ningunha posibilidade de extensión, están a violar o Tratado.
