Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
Estatuto do Cooperante
A aprobación do Estatuto do Cooperante supón a regulación dos dereitos e obrigacións de quen traballen en programas de desenvolvemento
- Autor: Por M. Rodríguez/I. Marauri
- Data de publicación: Venres, 05deMaiode2006
Despois de oito anos na sala de espera, o Estatuto do Cooperante, que de momento beneficiará a 14.000 persoas, acábase de aprobar e con el o recoñecemento a un salario digno para os cooperantes, un seguro médico e o dereito a recibir indemnizacións en caso de morte ou invalidez. Nesta norma que dá resposta á maior reivindicación da Coordinadora de ONG para o Desenvolvemento de España (CONGDE), entidade que representa a 400 organizacións humanitarias, especifícanse os dereitos e obrigacións de quen prestan o seu traballo no estranxeiro como cooperantes en execución de programas de cooperación internacional para o desenvolvemento ou de axuda humanitaria. Trátase, por tanto, do desenvolvemento das previsións contidas respecto diso na Lei de Cooperación Internacional para o Desenvolvemento de 7 de xullo de 1998. Para a CONGDE “é un gran avance no recoñecemento das especifidades propias dos cooperantes. Promove a súa estabilidade, seguridade, non discriminación e garantías na protección social, laboral e fiscal”.
A aprobación deste Real Decreto permitirá en primeiro lugar definir e determinar, desde unha perspectiva xurídica, o concepto de cooperante. Isto permitirá que se poida considerar de maneira específica a problemática propia dos cooperantes españois en posteriores escenarios sobre fiscalidade e seguridade social.
Entre as novidades do Estatuto do Cooperante destacan sobre todo o chamado seguro colectivo, que será financiado en parte pola Axencia Española de Cooperación Internacional,
Acordo de destino
No Estatuto regúlase detalladamente todos os aspectos relativos á incidencia do traballo desenvolvido polos cooperantes sobre a relación de traballo que previamente tivesen en España, xa fose esta de carácter laboral ou administrativo. E como complemento introdúcese a obrigatoriedade de subscribir un “acordo de destino”, que recollerá o catálogo de dereitos que lle deberán ser recoñecidos ao cooperante e que serán de obrigado cumprimento para o seu empregador. Este acordo “de destino” incorporarase ao contrato de traballo correspondente, cando a actuación do cooperante no estranxeiro se vaia a realizar en réxime de dereito laboral.
A protección dos cooperantes
Un último aspecto ao que o Estatuto dedica unha especial atención é o relativo á protección dos cooperantes españois mentres realizan os seus funcionas no exterior. Para este fin, establécese a obrigación de prover ao cooperante dunha previsión social especifica mediante o aseguramiento de determinados riscos e continxencias como atención médica e hospitalaria, falecemento, invalidez permanente, repatriación en caso de accidente, enfermidade ou falecemento. Co fin de facilitar o aseguramiento destas continxencias, establécese que a Axencia Española de Cooperación Internacional poderá concertar un seguro colectivo que cubra os citados riscos e continxencias, seguro que financiará parcialmente a propia Axencia e en cuxa financiamento participarán tamén as entidades promotoras da cooperación que desexen amparar aos seus cooperantes co mesmo. Igualmente, prevese que as comunidades autónomas e demais Administracións Públicas que así o desexen poidan adherirse a este seguro colectivo, cofinanciándoo coa Axencia Española de Cooperación Internacional (AECI) na parte que lles corresponda, que se determinará mediante o correspondente convenio de colaboración.
