É unha das zonas máis conflitivas e deprimidas do mundo. Con todo, África subsahariana permanece en silencio. As voces de quen viven sumidos na pobreza non se ouven, a pesar de que se contan por millóns. As súas principais necesidades son auga, alimentos e refuxio. O ACNUR protexe a un total de 5.697.170, os nenos supoñen case 2,3 millóns. Non só a poboación afectada padece as consecuencias, senón tamén os países veciños, que reciben cada día a miles de refuxiados. Hacinamiento e falta de recursos básicos son as prioridades que se deben atender.
Os campos de refuxiados son o fogar de millóns de persoas en todo o mundo. Un fogar apenas composto por unha tenda de campaña e escasos recursos. En África subsahariana, son habituais en Sudán, Chad, Etiopía, Eritrea, Xibutí, Uganda, Somalia, Kenia e República Democrática do Congo. O Alto Comisionado de Nacións Unidas para os Refuxiados (ACNUR) calcula que máis de dous millóns de nenos refuxiados sofren “algún tipo de situación crítica referida á subministración insuficiente de auga, alimentos ou refuxio”.
ACNUR recoñece que nalgúns casos colapsáronse as infraestruturas e a capacidade dos campos de refuxiados
Os conflitos bélicos de diversos países da zona propiciaron fluxos masivos de refuxiados e desprazados internos. Nalgúns casos, recoñece o ACNUR, mesmo se colapsaron as infraestruturas e a capacidade dos campos de refuxiados. “Un claro exemplo deste tráxico fenómeno son os campos de Dadaab, en Kenia, que reciben un fluxo de máis de 8.000 refuxiados somalíes ao mes e que na actualidade acollen a máis de 280.000 persoas”. Pensáronse para atender a 90.000.
Concíbense como zonas de refuxio, a salvo de fame ou guerras, pero a situación nalgúns campos tornouse insustentable. Neles declarouse unha situación de emerxencia humanitaria. A peor parte lévanlla os desprazados internos, unhas 700.000 persoas en terra de ninguén, repartidos entre Kivu Sur (República Democrática do Congo) e Afgooye (Somalia), “que viven en condicións desesperadas de hacinamiento extremo e que necesitan con urxencia tendas de campaña e outros artigos básicos”.
Caravana polos refuxiados
Posto que non só os países afectados desta situación, senón tamén as zonas veciñas que os rodean e acollen aos refuxiados, enfróntanse a un escenario delicado, o ACNUR puxo en marcha unha iniciativa denominada “A caravana dos refuxiados”.
O obxectivo é reunir 250.000 euros para enviar “a maior cantidade posible de axuda humanitaria”. Preténdese cubrir as necesidades básicas de nutrición, consumo de auga potable e refuxio. As achegas económicas traduciranse en 550 tendas de campaña, 500 hornillos, 815 mantas, a escavación de 30 pozos de auga, a instalación de 45 puntos de subministración de auga de seis billas cada un, 2.500 cartóns de Plumpynut, 3.000 cartóns de leite terapéutico F100 e recoñecementos médicos para avaliar os niveis de desnutrición de 8.400 nenos, enumera a organización de Nacións Unidas.
Esta avaliará a situación de cada un dos campos de refuxiados que están baixo o seu amparo para repartir a axuda de forma xusta, entre as zonas do África subsahariana que máis a necesiten. A atención prestarase de maneira especial aos nenos.
Están considerados como “o máis claro exemplo de infraestruturas para o refuxio colapsadas”. Os campos de refuxiados do ACNUR en Kenia acollen a 488.520 persoas: 50.500 chegaron durante o segundo semestre deste ano. A organización remarca que, ante esta situación, a planificación e a asignación de recursos son complicadas. O fluxo de desprazados é continuo.
A planificación e a asignación de recursos son complicadas porque o fluxo de desprazados é continuo
O futuro pasa por aumentar a capacidade de acollida, rehabilitar o campo de Kakuma e instalar un novo. “Os campos de Dadaab acollen ao triplo da poboación para a que foron deseñados”, sinala ACNUR, que estima que se necesitan 1.727.421,50 euros adicionais para facer fronte ás súas necesidades.
No entanto, lembra que a situación nos asentamentos de desprazados internos somalíes no corredor de Afgooye, “a uns 30 quilómetros de Mogadiscio”, é aínda peor. Asegura que neste lugar 524.000 persoas sobreviven “en condicións infrahumanas” e sófrense “serios problemas de acceso para entregar a axuda humanitaria”.
Por todo iso, pide atención para África subsahariana, que non lla esqueza a pesar de que as imaxes de traxedia parezan sempre as mesmas porque son diferentes. Repítese o fondo, pero as persoas cambian cada día á espera dunha axuda que non termina de chegar en cantidades suficientes.
