Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
Juan José Martínez, vicepresidente da Coordinadora Estatal de Comercio Xusto
En 2014 en España, cada persoa gastou en comercio xusto 71 céntimos; en Europa, 13,4 euros
- Autor: Por Esther Camuñas
- Data de publicación: Venres, 09deOutubrode2015

A pesar de que en España o comercio xusto chegou con 20 anos de atraso con respecto ao resto de Europa, as cifras das súas vendas seguen aumentando e os seus produtos gañan presenza en diferentes espazos. Aínda lonxe do gasto medio que en Europa é de 13,4 euros, en España aos poucos vai crecendo. Juan José Martínez, vicepresidente da Coordinadora Estatal de Comercio Xusto (CECJ) sinala que a finalidade do comercio xusto vai máis aló da súa comercialización, pois pretende concienciar sobre un consumo máis responsable e ético baseado no respecto e a xustiza. Conta preocupado que, aínda que a facturación increméntase, as vendas nas tendas desde 2008 están a descender, dado que gañaron terreo noutros establecementos comerciais e vending. Con todo, “as tendas son un núcleo importante para a sensibilización e onde involucrarse en movementos de transformación social”.
Que é o comercio xusto?
O comercio xusto é unha alternativa ao comercio internacional convencional cuxo fin é o desenvolvemento dos pobos e combater a pobreza e a desigualdade. No comercio xusto as persoas que producen ou elaboran os produtos reciben un salario digno, traballan nunhas condicións adecuadas e seguras e non hai explotación laboral infantil. Ademais, o proceso de produción non é prexudicial para o medio ambiente e asegúrase o trato igualitario a homes e mulleres. En definitiva, trátase dun tipo de comercio baseado no respecto e a xustiza, tanto a nivel económico, social como ambiental.
O último informe da CECJ indica que as cifras de facturación aumentaron un 8% no último ano. A que se debe este incremento?
Fundamentalmente débese a que aumentaron os lugares onde os consumidores poden atopar comercio xusto. Cada vez máis, estes produtos están en grandes superficies e supermercados, establecementos de hostalaría e máquinas de vending ou ben son distribuídos a través de empresas convencionais. Isto fai que o número de clientes de comercio xusto aumente e, por tanto, tamén a facturación total.
Entón, a crise non afectou ao comercio xusto?
Si, si que nos afectou e estanos afectando, sobre todo nas tendas. Aínda que as cifras globais de facturación estean a aumentar, as vendas nas tendas veñen descendendo desde 2008 ata agora. E isto é algo que nos preocupa, porque as tendas son un núcleo moi importante para o movemento do comercio xusto, xa que nelas non só podes comprar un produto, senón que tamén podes participar en actividades de sensibilización ou en accións de denuncia, informarche máis sobre o comercio xusto, involucrarche noutros movementos de transformación social, etc.
Que tipo de produtos son os que máis se adquiren dentro da rede de establecementos de comercio xusto?
Cal é o gasto medio dun español en produtos de comercio xusto? Dista moito da media doutros países europeos? Que podemos aprender do resto de países da UE?
Unha das razóns alegadas polos consumidores para non adquirir produtos de comercio xusto é o prezo. Cando e como se poderían chegar a equiparar os custos ao mercado convencional?
No sector do téxtil, séguese priorizando o beneficio económico fronte ao respecto dos Dereitos Humanos e a protección do medio ambiente. Que prexuízos está a ocasionar o sector téxtil nalgúns países empobrecidos?
As prácticas abusivas de moitas empresas téxtiles consolidan e incrementan a pobreza e a desigualdade na que viven os seus traballadores, que na súa maioría son mulleres. Como analizamos no noso informe “O mercado global do téxtil e os seus desequilibrios comerciais“, as grandes empresas téxtiles trasládanse a aqueles países que son máis rendibles, é dicir, onde poden minorar os seus custos ao máximo sen cumprir leis sociais e ambientais. E quen máis sofren esta desregularización son os produtores e traballadores destes países, con xornadas de traballo extenuantes, cuxos soldos non alcanzan o mínimo digno para vivir, en condicións laborais deplorables. O exemplo visible máis dramático foi o derrube do edificio Ra Praza, en Bangladesh, pero non é en absoluto a excepción, é máis ben a regra xeral.
Como se podería regular a deslocalización da produción de téxtil nos países do Sur?
É un tema moi complexo pero cremos que polo menos requiriría, por unha banda, un consenso internacional sobre aqueles dereitos laborais e ambientais inalienables e, por outra, desenvolver diferentes mecanismos reais de intervención no caso de que estes incumprísense.O que temos claro é que a protección dos dereitos laborais non é unha cuestión que incumbe de forma exclusiva a empresas e sindicatos. Os dereitos laborais e o seu cumprimento a nivel internacional teñen que ver coa asunción de responsabilidades por parte de organismos internaciones, estados e sociedade civil no seu conxunto, incluíndo, por suposto, ás empresas.