Como consecuencia da reconversión industrial, a empresa na durante 30 anos traballara Luís Martín Pindado, presidente de Unión Democrática de Pensionistas e Xubilados de España (UDP), pechou de maneira inesperada, converténdose da noite para a mañá nun xubilado de 54 anos, cheo de vida e con ganas de axudar aos demais. É entón cando contactou por primeira vez con esta asociación de maiores, primeiro como voluntario no ano 1976, e máis tarde como secretario xeral, cargo que desempeñou durante catro anos antes de ser nomeado presidente en 2002. Martín Pindado representa a este organismo con orgullo, non en balde é a organización máis numerosa do noso país, con máis de 1.700 organizacións en toda España, representando a un millón de persoas. Todas elas xubiladas e con vocación de axudar aos maiores a que resolvan os seus problemas e a loitar polos seus intereses, entre eles os económicos. “As pensións que se cobran hoxe en día non alcanzan para vivir dignamente. Hai unha porcentaxe bastante elevado de pensións mínimas que están por baixo, xa non do salario mínimo interprofesional, senón por baixo do limiar da pobreza. Mentres isto exista temos que loitar con valor”, subliña.
Bo, o camiño foi longo. No ano 77 empezaron a aflorar unha serie de organizacións e asociacións que se foron unindo, un movemento novo ata entón porque coa ditadura estaba prohibido. É entón cando se viu a necesidade de que os pensionistas se unisen, xa que os obxectivos eran comúns. Leste foi o pensamento dos fundadores en Madrid, e despois no País Vasco, Valencia, Málaga, Estremadura e Galicia. Despois fíxose un gran congreso, cunha serie de estatutos e en 1977 xa estaba configurada a Unión Democrática de Pensionistas e Xubilados de España.
Máis de 1.700 organizacións de toda España que agrupan a un millón de persoas aproximadamente. É moi difícil coñecer o dato exacto porque somos un colectivo moi vulnerable, por unha banda hai persoas que morren e por outro o número de persoas maiores aumenta.
O obxectivo principal é a defensa do benestar dos maiores, é dicir, loitar polos dereitos dos maiores tanto no económico, como no social….Ademais, o bonito deste movemento asociativo é que permite que os maiores participen na sociedade.
“O bonito deste movemento asociativo é que permite que os maiores participen na sociedade”
O máis importante para que a súa integración sexa total é que se dea un envellecemento activo. Para que o envellecemento sexa saudable debemos de pasar por un envellecemento activo. Hai que ter en conta que para unha persoa que estivo durante 50 anos traballando é moi duro xubilarse. Pregúntase : que fago eu agora? Para que sirvo? A través da nosa organización atopa compañía e compañeirismo ao mesmo tempo que unha chea de actividades para realizar, xa sexan de tipo lúdico: bailar, irse de viaxe, xogar ás cartas, á petanca… .Pero tamén fan outra cousa: estando unidos faremos unha gran forza e poderemos decidir o que realmente nos interesa ás persoas maiores.
Efectivamente. Estamos a participar nas decisións que sobre este Proxecto de Lei están a tomarse a nivel estatal, mediante do Consello Estatal de Persoas Maiores. Considero ademais que a nosa participación nesta norma é moi importante porque o 80% das persoas maiores imos ser usuarios desta Lei de Dependencia. Ademais, temos pendente nosa participación nas conversacións sobre os chamados Pactos de Toledo,
“Temos pendente nosa participación nas conversacións sobre os chamados Pactos de Toledo”onde si están representados os sindicatos, que me parece moi ben, pero que á fin e ao cabo representan aos traballadores, tamén están os empresarios e a Administración, pero se se está falando de pensións, por que non se ten en conta a opinión dos que cobramos as pensións? É unha espiña que temos aí cravada. Por que se fai política de maiores e non se conta cos maiores?
Pois as pensións que hoxe en día se teñen non alcanzan para vivir dignamente, hai unha porcentaxe bastante elevado de pensións mínimas que están por baixo, xa non do salario mínimo interprofesional, senón por baixo do limiar da pobreza. Mentres isto exista temos que loitar con valor.
Eu creo que en xeral leste é un bo momento, porque parece os fondos da seguridade social experimentan un importante auxe. O Goberno anunciou que as pensións mínimas van subir, e iso é esperanzador. Haberá que ver se isto é certo, logo xa veremos. De todas as maneiras hai que loitar sobre todo para que estas pensións tan baixas increméntense, ou, polo menos, para que se igualen á media máis aló da subida do IPC.
Están a perderse valores na sociedade actual, e non só cos maiores, senón a nivel xeral.
“Están a perderse valores na sociedade actual, e non só cos maiores, senón a nivel xeral”
Bo, antes gustaríame comentar que xa na Asemblea Mundial do Envellecemento do ano 2000, celebrada en Madrid, a ONU empezou a tomar conciencia destes feitos. E nós, desde 2003, empezamos a celebrar seminarios co obxectivo de chamar a atención da sociedade, tratamos de dar unha voz de alarma para que a sociedade reflexione sobre os malos tratos cara aos maiores. Sabemos que aos avós maltrátaselles, un ancián de cada vinte sofre uns malos tratos, xa sexa físico, psicolóxico,
“Un ancián de cada vinte sofre uns malos tratos, xa sexa físico, psicolóxico ou económico”que son os máis difíciles de percibir, mesmo de tipo económico: quen non sabe de alguén a quen un familiar lle fixo asinar unha escritura ou un testamento…a sociedade é moi retorta.
A pirámide demográfica ha cambiado totalmente porque se vive un maior número de anos e estou seguro que dentro de vinte anos chegar a 100 anos será normal e a sociedade adoitarase a iso. Os gobernos teñen que ser conscientes do que se lles vén encima, pero sen tomalo como unha praga, senón como un logro social.
