En España hai 8,2 millóns de persoas que teñen ou superan os 65 anos. Delas, algo máis de 1,3 millóns de maiores viven sós, na súa maioría (76,8%) mulleres. Os servizos de teleasistencia provenlles atención e compañía, pero en certas zonas da xeografía non hai cobertura de banda ancha fixa e é difícil establecer esta comunicación. Para atender ás persoas maiores que viven nestes núcleos e evitar que sentan soas e illadas, un programa pioneiro de videoconferencia por satélite permite o contacto cun centro de asistencia. A través deste sistema, os maiores reciben atención, coñécese o seu estado, as súas preocupacións e posibles emerxencias, ademais de darlles unha solución.
Atención ás persoas maiores vía satélite
A soidade preocupa ás persoas maiores. Sobre todo no verán, senten máis se cabe a ausencia dun reda que lles sustente. Moitas prefiren vivir nas súas casas, rodeadas dos recordos de toda unha vida, aínda que iso supoña sacrificar certa compañía. Por iso idéanse fórmulas para atendelas sen necesidade de desprazarse.
A través de videoconferencia vía satélite contáctase cos maiores para coñecer o seu estado de saúde, as súas actividades, problemas, preocupacións ou satisfaccións
A través de videoconferencia , é posible contactar cos maiores que residen no seu domicilio, o que permite “un maior grao de autonomía e seguridade”. Con este obxectivo desenvólvese desde 2008 o programa “Contigo en casa”, de Unión Democrática de Pensionistas, UDP. Baseado na atención por videoconferencia, funciona en municipios de Andalucía, Castela-A Mancha e Valencia e, este ano, ampliouse a núcleos rurais de Palencia, Burgos e León que carecen de conexión a Internet, polo que se recorre á comunicación vía satélite. O éxito do programa impulsou a súa implantación noutros fogares.
Este servizo pretende o acompañamento, a asistencia e a axuda das persoas maiores que viven soas e teñen un grao de dependencia leve ou moderado, pero que queren continuar no seu fogar. Mediante videoconferencia, contáctase cada día coa persoa maior para comprobar o seu estado de saúde, as súas actividades, problemas, preocupacións ou satisfaccións persoais, así como posibles emerxencias no fogar ou na súa situación persoal, segundo explican desde UDP. Para estes casos, cóntase cuns protocolos que inclúen o aviso aos servizos de emerxencia locais e aos familiares.
Quen toman parte neste programa, reciben un computador multimedia adaptado e accesible con conexión a Internet de banda ancha e unha webcam, dous dispositivos necesarios para realizar unha videoconferencia. Os maiores poden comunicarse deste xeito co centro de asistencia e acompañamento, con outras persoas maiores participantes, amigos e familiares.
Beneficios da atención por videoconferencia
Os beneficiarios deste servizo son persoas maiores en situación de soidade que viven en zonas denominadas “escuras”, sen cobertura de banda ancha fixa. “Non só prevese para socios de UDP”, recalca a entidade. Por iso, a principal vantaxe é que “as persoas maiores poden envellecer nos ámbitos rurais mellor atendidas“, segundo a directora xerente de UDP, Paca Tricio.
A conexión por videoconferencia engade valor respecto dunha chamada de teléfono, xa que se comproba o estado físico da persoa maior
Outra vantaxe é a posibilidade de ver a través do computador a quen está alén. Os profesionais do centro que contactan cos maiores teñen a oportunidade de comprobar o estado físico da persoa con quen falan, o que engade valor respecto dunha chamada de teléfono. Poden verlles rir ou queixarse, coñecer o verdadeiro estado de cada un e mellorar a atención.
Outra vantaxe é a propia sensación de compañía que se crea, quizá menos próxima que a visita in situ, pero máis intensa que unha chamada de teléfono. “O servizo de acompañamento reduce a súa sensación de soidade, axudándolles a estar máis activos tanto fisicamente como en aspectos cognitivos e de axilidade mental”, detalla UDP. “Gañan en autoestima, en ilusión e en integración social coa contorna”, engade.
O TIC favorecen que as persoas maiores permanezan nos seus fogares, reciban atención e reduzan a súa sensación de soidade
Só un 1,2% das persoas maiores de 65 anos trasládase a asilos e residencias, sinala UDP. Quen permanecen nas súas casas conforman un abanico de situacións: desde persoas que viven en parella a quen viven soas, son autónomas ou están en situación de dependencia moderada, entre outras. Estas últimas precisan de axuda, pero non sempre contan con ela porque nin os familiares nin os servizos sociais “detectan esta necesidade”.
As tecnoloxías da información e a comunicación (TIC) salvan esta barreira. Ao contactar mediante videoconferencia, as persoas maiores teñen a opción de continuar vivindo no seu fogar sen sentirse sós, senón atendidas e en comunicación con familiares, amigos e cun servizo de asistencia que lles axuda en caso de necesidade.
O TIC permitiron avanzar na prestación de servizos de teleasistencia. Para UDP, melloran a seguridade e a calidade de vida das persoas maiores e dos seus familiares, chegan a maiores que viven sós en municipios e localidades illadas, favorecen a súa inclusión na sociedade da información, rompen a “dobre fenda dixital” motivada pola idade e o illamento xeográfico, reducen a sensación de soidade dos maiores, fanlles máis activos fisicamente, en aspectos cognitivos e de axilidade mental, melloran a percepción que teñen de si mesmos e das súas posibilidades. “A poboación de maiores increméntase cada ano en España”, lembra UDP. “É importante resaltar a necesidade de asistencia social e as novas posibilidades que abren o TIC para conseguir que esa asistencia sexa de maior calidade e un menor custo”, engade.
