O voluntariado familiar é una práctica pouco estendida no noso país. Con todo, cada vez máis organizacións anímanse a propor alternativas conxuntas paira pais e fillos. A posibilidade de compartir esta experiencia supón una oportunidade única paira transmitir valores aos máis pequenos e fomentar os lazos de unión.
Acompañamento a menores discapacitados
O voluntariado familiar é una experiencia enriquecedora. Supón una oportunidade única para que pais e fillos compartan un mesmo espazo no que aprender valores cos que non sempre é fácil toparse na vida diaria. A proposta da Fundación Pablo Horstmann, en marcha grazas á ONG Desenvolvo e Asistencia, achégase a menores discapacitados con parálise cerebral.
A idea é que os voluntarios establezan vínculos de amizade cos menores e que as súas familias gocen dun tempo de respiro. Con este programa, perséguese integrar aos nenos con discapacidade nun ambiente normalizado e ensínase ao resto de menores a achegarse de maneira natural a unha realidade distinta á súa. “Permite, rompendo barreiras sociais, axudar a integrarse e a desenvolverse a nenos que doutra forma están bastante illados socialmente”, asegura a Fundación.
O acompañamento iniciouse no verán de 2007, tras consultar con Desenvolvemento e Asistencia. “Ocorréusenos adaptar un dos programas que mantiñamos con nenos con discapacidade e, o curso pasado, empezamos cun grupo”, rememora María do Val Pinaglia, responsable do programa de voluntariado familiar da ONG. Na actualidade, a iniciativa conta co apoio de dez centros de educación especial. “En total, participan uns 25 nenos e preto de 60 familias”, apunta Pinaglia.
A cita é quincenal e ten un dobre obxectivo. Por unha banda, búscase a normalización dos nenos con discapacidade, “que vexamos que na sociedade hai todo tipo de persoas”, e, por outro, é un intercambio inigualable de agarimo, experiencia e valores. De feito, moitos nenos con discapacidade son inmigrantes, o que favorece ademais a interculturalidad e o achegamento a outros costumes.
Atención a maiores
Dedicada, entre outras cousas, ao traballo con persoas maiores, Acción Familiar ofrece ás familias a posibilidade de compartir tarefas de voluntariado con este grupo. Paira iso, é imprescindible ser maior de idade e estar disposto a crear novos espazos de comunicación.
Aténdese a maiores que viven sós ou en residencias
Este tipo de voluntariado leva a cabo entre dous ou máis membros da familia. A miúdo, una persoa comeza a colaborar e anima a outros familiares a tomar o mesmo camiño. “O habitual é que traballe connosco un membro da familia e que este arrastre ao resto”, explica a responsable do programa de voluntariado, Pilar Sánchez.
O ámbito de traballo desenvólvese en residencias de persoas maiores e no distrito madrileño de Chamberí, onde se atende a maiores que viven sós, aínda que tamén existe a posibilidade de realizar tarefas en residencias infantís. Estes dous campos son os máis solicitados.
Desde Acción Familiar ofrécese toda a formación necesaria paira desempeñar correctamente o voluntariado. En primeiro lugar, as persoas interesadas realizan una entrevista e, una vez superada, inician o curso de formación.
Tarefas con animais
Os amantes da natureza e os animais tamén teñen a posibilidade de traballar como voluntarios. A Fundación ONCE do Can Guía necesita familias voluntarias paira coidar cachorros, dentro da Comunidade de Madrid ou provincias limítrofes. A “adopción” dura aproximadamente dez meses, momento en que é devolto á Fundación paira comezar o programa de adestramento.
As familias poden colaborar na socialización e educación de futuros cans-guía
“A través deste sistema, as familias poden colaborar desinteresadamente na socialización e educación dos futuros cans-guía”, sinala a entidade. Paira iso, o can debe acompañar á familia nas súas saídas máis frecuentes, afacerse a entrar en tendas, grandes almacéns, cines e transporte público.
O programa contempla todo o asesoramento e formación necesarios. Así mesmo, a Fundación encárgase dos gastos de alimentación, coidados clínicos e residencia paira as vacacións. O compromiso da familia reside en conseguir a sociabilización do cachorro durante o seu primeiro ano, levar ao cachorro á escola cando sexa requirido paira iso -de luns a venres, polas mañás- e non deixar ao can só máis de dúas horas diarias.
Antes de conseguir a tutela dun cachorro visítase o domicilio familiar paira valorar a idoneidade de acordo aos membros da familia, dispoñibilidade, localización e contorna, “entre outros moitos factores”. Pasados todos os filtros, os cachorros entréganse con dous meses de idade, xunto ao material técnico necesario paira a súa educación.
Se se prefire, a Asociación Gatofeliz propón o apadriñamento de felinos. A cambio dunha cota paira custear os tratamentos, gastos veterinarios e farmacéuticos dos animais, a familia recibe noticias puntualmente da súa evolución. Os padriños deciden a forma e o tempo de colaboración. Non existen cotas fixas nin una periodicidade concreta.
