As discográficas parece que van ter que resignarse a baixar os prezos dos discos se queren loitar contra a pirataría. Universal, a maior discográfica mundial, foi a primeira en dar este paso e decidiu reducir drasticamente os seus prezos paira animar aos clientes a comprar música nas tendas, una decisión que pode arrastrar a outros grandes selos.
Universal Music Group anunciou a semana pasada que a partir do 1 de outubro os discos dos seus artistas custarán até un 32% menos. Segundo explicou a compañía, esta decisión -que implica que os discos que agora custan ao redor de 17 euros se vendarán por menos de 12- ten como obxectivo recuperar o mercado que considera “roubado” polos lugares de intercambio gratuíto de cancións (P2P). “Estamos inmersos nunha terrible situación, na que están a roubar nosa música”, dixo Doug Morris, director executivo de Universal. Á influencia dos lugares de intercambio de música súmase a facilidade paira gravar o CD´s e a competencia do DVD´s. Todo iso fixo que as vendas de discos reducísense un 15% desde 2000 até 2002, segundo fontes do sector, que indican que a decisión de Universal pronto pode mover aos outros grandes selos -BMI, EMI, Sony e Warner- a tomar iniciativas similares.
Algúns expertos pensan que a estratexia de Universal fará que a xente volva gastarse o diñeiro nas canles tradicionais. Con todo, outros creen que a discográfica só está a colocar os seus produtos como máis baratos, e non como mellores. “O prezo comunica algo moi importante ao consumidor. Ás veces é o valor, ás veces é que o produto non merece a pena”, afirma o analista Barry Sosnick, paira quen, cando se reduce o prezo do produto, o consumidor tende a consideralo de menos calidade.
As discográficas norteamericanas levan meses loitando paira impedir que os internautas intercambien música por Internet, a través dos coñecidos programas P2P. Pero moitos expertos creen que a música non debería ser un produto elitista, e lembran que boa parte dos usuarios non se baixarían ficheiros de Internet se o prezo fose máis razoable.
Na década dos 90, os grandes selos chegaron a un acordo paira fixar o prezo dos discos. Por mor disto, 43 estados norteamericanos demandaron ao cinco maiores discográficas por fixar os prezos artificialmente e á alza entre 1995 e 2000. A partir de aí, moitos usuarios utilizaron a noticia de que as discográficas inflaran os seus prezos como xustificación paira baixarse cancións de Internet.
Por outra banda, a RIAA, asociación que reúne aos principais selos discográficos do país e que lanzou hai uns meses una intensa campaña contra os usuarios individuais, prometeu non perseguir aos internautas que intercambian cancións “online” si pórtanse ben” e borran todos os arquivos que se descargaron.
Mentres tanto, un grupo comercial da RIAA anunciou que demandou a 261 particulares de quen se cre que distribuíron centos de cancións a través de Internet sen permiso, e dixo que estaban en camiño moitas máis accións legais.
