Atopar antigos compañeiros en Internet

A Rede é un medio de comunicación que conecta a todos os habitantes do planeta. Pode utilizarse paira contactar con coñecidos, pero tamén paira facer novas amizades ou tentar pescudar que é da xente á que se perdeu de vista hai tempo.

Non existe ningún directorio centralizado que agrupe a todos os usuarios de Internet, polo que localizar xente na Rede é un reto á vez que un entretemento que pode derivar en reencontros que doutra forma non terían lugar. Existen numerosas ferramentas desenvolvidas expresamente paira facilitar a procura de usuarios que, combinadas, aumentan as garantías de éxito.

O paso pola Rede vai deixando un rastro. Aos internautas activos é fácil atoparlles: terán una páxina persoal ou un weblog, participarían en foros ou serán membros dalgunha comunidade virtual. A eses internautas que deixaron pegada pódeselles localizar a través de calquera buscador si utilizaron en Internet o seu nome verdadeiro. De feito, popularizouse o termo ‘googlear’, que se refire a utilizar o rei dos buscadores paira, simplemente tecleando o nome de alguén no cajetín de procura, pescudar algo máis sobre el grazas a Internet.

Pero si trátase de atopar xente que non ten conexión a Internet ou, se ten, non conta con páxina persoal e é pouco proclive a facer comentarios en foros ou participar en chats (co cal o seu email non será fácil de localizar), haberá que traballar algo máis. Existen moitos servizos e software destinados a aproveitar as redes informáticas paira crear directorios de persoas e facilitar a súa localización. A maioría están limitados aos usuarios dunha organización, institución ou aos conectados a unha rede en particular.

Por exemplo, os CWIS (Sistema de Información de Campus) naceron nas universidades de EEUU como taboleiro de anuncios (eventos, calendarios, bolsa de emprego, etc.) e como directorio de facultades e estudantes, e a CCSO (Oficina de Servizos paira Comunicacións e Informática) é un servizo paira facultades ou grandes organizacións que permite buscar a unha persoa e obter toda a información dispoñible sobre ela.

Do mesmo xeito, finger é un programa utilizado paira obter información sobre os usuarios dun sistema particular, X.500 é un estándar paira definir directorios e WHOIS é a base de datos que rexistra a todos os propietarios de nomes de dominio. Tamén se poden empregar os grupos de noticias (Usenet), agora en mans de Google, paira localizar direccións de correo electrónico de calquera que envíe unha mensaxe.

Ademais, na Rede proliferan as páxinas amarelas e brancas, desde onde acceder a todo tipo de servizos, directorios de empresas e localizar teléfonos ou direccións particulares. Pensados paira situar persoas na Rede están WhoWhere? (servizo de Terra-Lycos tamén en español), YahooPeopleSearch, Infospace, BigFoot, Switchboard ou ICQ People (paira os que utilizan este sistema de mensaxería). En español tamén hai buscadores que inclúen a opción de localizar persoas, como Biwe, e páxinas brancas paira pescudar direccións e teléfonos, como as de TPI ou as ofrecidas por portais como Terra e Xa.com ou algún xornal online (O Mundo).

Dun tempo para acó naceron e crecido multitude de sitios web dedicados expresamente a atopar antigos compañeiros de colexio, de facultade ou da quinta do servizo militar. En Estados Unidos e o Reino Unido son un verdadeiro fenómeno social e en España están a empezar a arraigar con forza.

Una das formas máis eficaces paira atopar antigos amigos, especialmente compañeiros de colexio ou universidade, é darse una volta polos moitos sitios dedicados expresamente a esa tarefa. Normalmente basta rexistrarse ofrecendo poucos datos persoais, aínda que se poden engadir máis detalles se o usuario está interesado en deixarse ver para que sexa facilmente localizable. Algúns permiten subir fotos e inclúen un ‘taboleiro de anuncios’ (paira anécdotas, historias sobre reencontros, etc.). Nalgúns sitios web cóbranse algúns servizos como o envío de emails a outros rexistrados ou a participación nos foros.

Estes sitios web apóianse nunha base de datos de centros educativos que alimentan os propios internautas ao rexistrarse. Para que de verdade cumpran a súa función, ademais de que esa base de datos sexa bastante completa, deben conseguir una boa masa de usuarios. Por iso, antes de rexistrarse é útil pescudar se o centro de estudos do interesado está incluído e se este conta xa con algún ex alumno á espera de contactar. Se non é así -alguén ten que ser o primeiro de cada centro-, é importante coñecer a ‘relevancia’ do sitio web paira valorar a posibilidade de que no futuro poida atoparse con algún coñecido. En España hai una decena de páxinas dedicadas a estes mesteres.

Mipasado.com pode considerarse, sen temor a erro, a web líder en España e noutros países europeos. En maio de 2001, dous estudantes alemáns puxeron en marcha www.passado.de, proxecto que chamou a atención de Laurence Fromme, que acabou comprándoo xunto cuns amigos. De aí naceron os sitios web Passado en Alemaña e Austria, e despois os de Italia, España (setembro de 2002), Francia e México.

O sitio español (www.mipasado.com) superou en crecemento a todas as sedes europeas, o que demostra o interese polo reencontro con antigos compañeiros no noso país. Máis de 5.000 internautas apúntanse cada día, xa conta con máis dun millón e medio de rexistros (máis de 1.200.000 usuarios únicos) e converteuse no servizo exclusivo de MSN, Wanadoo e recentemente de Terra.

De maneira gratuíta, o usuario pode rexistrarse nos seus colexios ou universidades, visitar os foros, buscar compañeiros e mesmo mandar un email aos ‘membros gold’. Estes, que pagan una cota anual de 15 euros, suman ás vantaxes anteriores poder enviar e recibir correos electrónicos sen limitacións e participar nos foros.

A súa base de datos inclúe 65.000 centros, “o 98% das escolas e universidades españolas”, segundo José Domecq, responsable do sitio web en España. A confidencialidade tamén está garantida: “Calquera rexistrado poderá ver todos os nomes de ex alumnos, pero é imposible que saiban o email a non ser que una persoa mande unha mensaxe e outra o reciba e responda. Se o receptor non contesta, o emisor nunca saberá o seu email”, explica Domecq.

Os responsables do sitio web afirman que en breve, en Mipasado será posible buscar persoas coas que se compartiu o ‘mili’ ou o lugar traballo. Paira Domecq, “o máis impresionante de todo é o momento no que se atopan dúas persoas grazas ao noso traballo, como eses dous amigos que estudaron en Tetuán (cando era protectorado español) e deixaron de verse aos 15 anos. Estiveron a buscarse durante máis de 40 anos, mesmo uno deles contratou un detective privado para que atopase ao seu gran amigo. Non resultou ata que este ano atopouno grazas a Mipasado”.

Outra web estreada en España hai pouco máis dun ano, Colegas do cole, tenta atrapar parte desta añoranza do pasado que alaga a Rede. Á base de datos de 32.000 centros accédese mediante un simple rexistro, que tamén serve paira colgar mensaxes no taboleiro de anuncios e enviar postais animadas. Pero paira mandar mensaxes a outros usuarios hai que abonar una cota anual (9 euros).

Michelle Przemyk e Erick Tinsson puxeron en marcha esta web (www.colegasdelcole.com), onde se apuntaron os seus amigos e coñecidos, aínda que “cando nos empezaron a mencionar nos medios e contratamos publicidade en Google apuntáronse usuarios de toda España; agora cada mes o número de novos usuarios segue crecendo”, apunta Michelle. Con todo, Colegas do cole vai polos 18.000 usuarios rexistrados, lonxe dalgún dos seus competidores, una cifra que Michelle valora na súa xusta medida: “Creáronse máis de 10 webs deste tipo en España, e o seu nivel de crecemento depende do investimento publicitario e da calidade do servizo. Ademais, nas empresas de Internet esaxérase moito e non creo que ningunha consiga un millón de usuarios, nin sequera a décima parte”.

Paira Michelle o importante non é ter máis nomes e colexios na base de datos, senón “ofrecer un servizo de calidade e confidencialidade”. No seu sitio web non hai publicidade, “nin banners nin desagradables xanelas [pop-ups] que se abren automaticamente ao entrar”. Este servizo, conclúe, “esta aínda nos seus inicios; de aquí un tempo moitas webs que se montaron de maneira especulativa paira aproveitar una nova idea e tentar conseguir un diñeiro rápido desaparecerán e unhas poucas consolidaranse. Os usuarios marcarán a diferenza e creemos que se decantarán por un servizo de calidade como o noso”.

Pódese mencionar, polo baixo, outra media ducia de sitios web en España dedicados á procura de compañeiros do cole, dos que é complicado saber cantos usuarios rexistrados teñen (nin sequera preguntándoo); entre eles: amigosdelaescuela.com (con 43.000 escolas/universidades de España), Tuclase.com (80.000 rexistrados entre México, Costa Rica, Chile e España), Qhaydenuevo.com (actualmente en obras), elclub.com, antiguosalumnos.com, vayaclase.com (17.313 centros) e antiguosalumnos.lycos.é (23.000 escolas).

Quen de verdade estea interesado en atopar antigos compañeiros terá que utilizar estes sitios web como uno dos medios posibles, sen deixar á beira outros como o email ou o mesmo teléfono. É habitual que ‘o pioneiro’ contacte cos amigos próximos de calquera forma e empezo a circular que se está montando un punto de reencontro virtual. Así, a través de una cadea, calquera destes sitios web pode reunir a un bo número de compañeiros que acaben ceando xuntos paira revivir batallitas do cole. En Mipasado.com, por exemplo, afirman recibir preto de 300 emails diarios nos que os usuarios comentan entre eles reunións de antigos alumnos, encontros amorosos, etc.

España non é pioneira nisto do reencontro virtual de amigos perdidos. En Estados Unidos, Classmates.com é un fenómeno que aglutina a 35 millóns de ex alumnos, no que tamén están embarcados sitios como ReuniteAll.com ou ClassReunionSearch/Reunion.com. No Reino Unido, Friends Reunited (AmistadesReunidas na súa versión española), una das páxinas máis populares do país con 500.000 visitas diarias, pasou de 100.000 a máis de oito millóns de usuarios rexistrados nun ano. O seu éxito saltou fóra da Rede, pois inspirou servizos similares nos xornais, espectáculos en directo, un CD de música e mesmo una serie de TV. A nostalxia polo pasado tamén chegou a países como China ou India, onde Chinaren e Coolbuddy son dous bos exemplos.

O Reino Unido foi testemuña dun dos efectos secundarios desta ‘moda’. Resulta que ademais de atopar antigos amigos, os usuarios tamén localizan antigos amores, que algúns retoman moi a pesar das súas parellas actuais. Segundo Relate, uno dos maiores consultorios paira parellas británico, una de cada 10 parellas das 90.000 que acoden cada ano aos seus servizos está en crises porque uno dos seus membros reviviu o pasado a través de Friends Reunited con demasiada paixón. “O boom destes sitios é una auténtica ameaza paira as relacións de parella. O email, que non resulta tan privado como moitos creen, convértese no motivo de moitas crises de parella”, asegura o director de Relate. Uno dos maiores competidores de Friends Reunited, OldFriendsOldFlames, recompilou una lista con 50.000 colexios, pubs, etc., onde se produciron encontros cun vello amor grazas a súa web.

José Domecq, de Mipasado.com, cre que o público do seu sitio web é moi variado: “O target principal vai dos 25 a 35 anos, aínda que nos estamos atopando con usuarios máis novos, quizá debido ao aumento de mobilidade xeográfica que se está producindo nos últimos anos. Tamén temos una parte de usuarios que superan os 40 anos, e que no fondo son os que achegan as historias e os encontros máis impresionantes”. Laurence Fromme, Xefe de Desenvolvemento de todos os sitios Passado, subliña que non se trata dunha moda nin se pode situar dentro do lecer, pois é una das áreas de Internet de maior crecemento en todos os países porque “vivimos en sociedades cambiantes, onde a xente múdase moito e pérdese facilmente o contacto, e esta ferramenta facilita atopar a unha gran parte dos vellos amigos”.

Con todo, Michelle Przemyk, de Colegas do cole, opina que é certo que as persoas, en xeral, teñen curiosidade por saber que pasou cos seus compañeiros de pupitre, pero precisamente en España non hai tanta necesidade como en EEUU ou Gran Bretaña, onde hai máis mobilidade e onde a xente apúntase a unha escola de pago paira ter contactos empresariais. “Aquí a xente desprázase menos, e nas grandes cidades adoita manter o contacto cos seus antigos colexios. Ademais, as escolas de España fai 30 anos non deixaban tan bo recordo… A pesar diso, aínda que a demanda non sexa tan grande aquí, tamén existe”, sinala. Os usuarios de colegasdelcole.com reflicten, comenta Michelle, aos internautas españois: “a idade media é de 25-30 anos e a repartición por sexos é relativamente uniforme, con maior participación de homes (56%) que de mulleres (44%)”.

Este fenómeno, ademais, pode saltar as fronteiras de Internet, porque, apunta Domecq, “aínda que Mipasado existe grazas a Internet, non é unicamente paira os “internautas”, xa que é posible rexistrar a amigos ou familiares que non teñen conexión. Así, se alguén lles quere mandar un email chegará a través do usuario que lles inscribiu”.

Estes sitios web son un servizo paira, como reza a páxina principal de Mipasado.com “atopar antigos compañeiros e saber como lles vai”. E non, como os moitos descoidados que se dirixen á páxina de Michelle, “un directorio de todos os alumnos de todas as escolas de España dos últimos 50 anos”. Hai moita xente que non ten ningunha intención de volver saber da xente do cole, nin de volver escoitar anécdotas xuvenís do ‘insti’, pero os que si botan de menos aos seus compañeiros ou senten curiosidade polo devir das súas vidas, atopan en Internet un gran aliado.