Unha escena habitual dos”roadmovies” americanos é a do clásico camioneiro que fala a unmicrófono unido por cable a un aparello de radiofrecuencia.É un usuario de banda cidadá, diferente dosradioaficionados, que se comunica cos seus compañeiros daestrada. Este método, que usa a frecuencia de 27 megahercios,popular desde os anos setenta entre os profesionais do volante,permite informar de incidencias, atascos e adversidadesmeteorolóxicas, pero tamén comunicarse e mesmo xogar con outrosusuarios. Agora a chamada CB-27enfróntase ao reto de adaptarse a un mundo rexido polacomunicación dixital.
Imagen: Dave Smith
Pordefinición, a banda cidadá é a porción do espectro de frecuencias destinada á libre comunicación entre o persoal civil, por medio da radio e sen exames ou preparación especializada. Isto quere dicir, en principio, quecalquera persoa pode comunicarse por este método con outras, aínda queen todos os países non ocorre así. En España, alexislación sobre o sector actualizouse hai poucos meses, pero necesítase unha licenza para poder usar a banda cidadá tras o pago único dunha taxa de 107 euros. A licenza ten unha validez de cinco anos. Pasado este tempo, hai que volver pagar a taxa correspondente para renovala. Con todo, un avance nesta materia con respecto ao pasado é que a nova lexislación contempla unha licenza única por persoa para aparellos homologados, en lugar dunha por cada aparello.
Os 27 megahercios
Abanda cidadá tamén se coñece como CB-27. As iniciais CB proveñen de“citizen band” (“banda cidadá” en inglés) e o número ten a súa orixe na frecuencia onde se permite operar: entre 26,9e 27,4 megahercios, cunha lonxitude de onda de oncemetros. Na práctica, isto tradúcese en que o máximo alcance decomunicación está ao redor dos 30 quilómetros. Aínda que de acordo aos rebotes das ondas na ionesfera, estas poden chegar a calquera parte do planeta.
En España necesítase unha licenza para poder usar a banda cidadá, tras o pago único dunha taxa de 107 euros
Por iso, non é raro que osusuarios da banda cidadá detecten interferencias nas súas comunicacións próximas por parte de usuarios doutras zonas do globo. De todos os xeitos, o alcance da CB-27 varía moito coas condicións ambientais, os días anubrados ou a orografía, xa que depende dunha antena unida ao aparello.
O sistema de funcionamento é moi sinxelo. Precísase dunha fonte de alimentación para a estación basee, que leva unido unmicrófono, e un punto de suxeición para a antena, que debeconectarse á estación. En ocasións, cóntase con dispositivosautónomos que se conectan por radio á estación basee, oscoñecidos “walkie-talkie”. O prezo medio dos aparellosalcanza ao redor de cen euros, aínda que algunhas ofertas fixan o prezo en 75 euros e outras máquinas sofisticadas superan os 200 euros.
Corenta canles
Os camioneiros son os principais usuarios deste servizo gratuíto, que nos últimos anos descendeu en número de seguidores de maneira vertixinosa, substituído pola telefonía móbil e as comunicacións 3G. O número de licenzas pasou de 225.000 en setembro de 2007 a 125.000 en marzo de 2010. A independencia do clima das comunicacións por triangulación, a maior calidade de son e a intimidade das comunicacións fixeron, xunto coa chegada do GPS, que moitos transportistas abandonen a CB-27 ou a usen só cando o móbil carece de cobertura.
Imagen: Msmcomunicaciones
Estes profesionais comunícanse pola canle 19, un do corenta autorizados para o uso da banda cidadá, aínda que outros usuarios poden utilizalo. A través del, comunícanse incidencias, dáse aviso de accidentes ou se mantén o contacto con outras persoasnas horas de soidade. Outra canle, o 9, destínase enprincipio ás comunicacións de emerxencia e da Cruz Vermella,aínda que tamén se substituíu polos teléfonos de emerxencia, como o 112.
Unha canle moi popular é o 2, xa que se emprega con profusióndurante o verán polos usuarios de cámping que viaxan en autocaravana e desexan informarse sobre os lugares máis adecuados para visitar na zona e parar a descansar ou a durmir. Por último, non está permitido usar a banda cidadá para usos comerciais. Non se poden emitir anuncios a través dela, nin ofrecer servizos de información remunerada. As frotas de radio taxis non poden operar nesta frecuencia.
Como moitos outros pioneiros, a Alfred (Ao)/Ao) Gross, o pai do “walkie-talkie” e a bandacidadá, recoñecéuselle pouco en vida. Non se fixo rico coas súaspatentes e tivo que esperar a morrer e á chegada de Internet paraobter a merecida homenaxe. Na Rede, a presenza dasasociacións de banda cidadá crece aos poucos, pero consolídase. A figura do seu creador, con todo, é omnipresente e son numerosas as publicacións que lle renden tributo.
