A cultura hípster impúxose con moita forza entre os mozos nos últimos anos. Tatuaxes xaponesas que cobren boa parte do corpo, lentes de pasta, pendentes tribais e nasais, longas barbas ou peiteados extremos e roupa de segunda man e sen aparente gusto estético son os seus signos máis visibles. Con todo, detrás subxace unha resposta contundente ás convencións e á sociedade de consumo, que se reflicte no gusto dos hípsteres por recuperar o antigo, reciclar o que aínda pode usarse -desde roupa a zapatos ou discos e motocicletas-, comer produtos tratados de maneira ecolóxica ou buscar referentes culturais minoritarios e alternativos. Este artigo quere recomendar dez aplicacións que poden ser útiles a todo hípster que se prece.
En realidade a palabra hípster non é nova, senón que procede da xerga contracultural norteamericana dos anos cincuenta e sesenta, cando denominaba aos mozos marxinais daquela época, a miúdo graduados universitarios e veteranos da Segunda Guerra Mundial, inadaptados á sociedade de consumo de posguerra. Adoitaban vagar por todo o país e eran amantes do música jazz e do rhythm and blues, das drogas alucinóxenas e da poesía alternativa.
Os hípsteres actuais queren recuperar a esencia dos pioneiros do cincuenta, pero actualizada e pasada por Internet
Os seus máximos expoñentes foron os escritores Jack Kerouac e William Burroughs e o poeta Allen Ginsberg. Aínda que nun principio denominóuselles beatniks (marcianos, extravagantes), na zona da baía de San Francisco pronto se lles pasou a chamar hípsteres (enrolados), que era un termo menos peyorativo. A finais do sesenta, a cultura hípster evolucionara e era acollida pola maioría da mocidade das costas estadounidenses.
Entón, coloquialmente, a aqueles raparigos pasóuselles a chamar ‘hippies’, un diminutivo de hípster que fixo fortuna na segunda metade do século XX. Hoxe, os mozos hípsteres actuais consideran que os ‘hippies’ desviáronse da norma alternativa e queren recuperar a esencia dos pioneiros do cincuenta, pero actualizada e pasada por Internet. As seguintes son algunhas aplicacións que nos poderían vir moi ben se decidimos unirnos ao movemento hípster.
Aplicacións hípsteres
Jetpac é unha aplicación excelente para escoller un restaurante ou un café onde pasar a tarde se se é hípster. Esta tribo valora moito tanto a luz interior natural dos locais como as vistas ao exterior, así como o bo ambiente. Jetpac recomenda locais en función do procesado de fotos de Instagram onde identifica o estilo de vestir, os sorrisos ou a cantidade de ceo azul que se ve desde o local.
Outra aplicación interesante para coñecer bares onde tomar unhas copas en todo o mundo é BarFly, que ademais informa as horas ‘club’ ou ‘happy’, onde as bebidas teñen desconto. E como aos hípsteres encántalles a coctelería -de feito recuperárona como un hábito ‘vintage’-, nada mellor que facerse coa Cocktailpedia, unha aplicación que nos ensina que contén cada cóctel para así saber que pedir e non equivocarse.
Os aditivos alimentarios é outra aplicación que pode ser moi útil ao hípster para definir que comer. Este colectivo adoita ser vexetariano máis ou menos flexible (flexitariano) ou ben vegano estrito, polo que non come carnes e non acepta produtos vexetais que conteñan aditivos de orixe animal. En consecuencia, con esta aplicación, poderá saber que aditivos atópanse no produto que vai comprar e de onde veñen. A aplicación contén unha explicación de cada aditivo, a súa orixe e o seu potencial perigo para enfermidades varias. Custa catro euros.
Sen dúbida, a popular aplicación WallaPop tamén pode ser moi útil aos hípsteres para comprar roupa e outros obxectos de segunda man. Moi afeccionados á recuperación de obxectos antigos e a vestir con roupa usada pero con estilo, pasean os fins de semana polas cidades ávidos de obxectos que chamen a súa atención ou ben doutros feitos a man por hípsteres artesáns, chamados tamén ‘crafters’.
A popular aplicación WallaPop pode ser moi útil aos hípsteres para comprar roupa e outros obxectos de segunda man
Wallapop é un mercadillo dixital de segunda man onde todo se compra e todo se vende. Basta con inscribirnos no servizo e subir fotografías dos obxectos que queremos vender ou ben mirar as imaxes dos artigos que nos propoñen. Na mesma liña, este colectivo ten unha especial querenza polos discos de vinilo, que recupera en todo tipo de tendas e mercadillos. Por iso a aplicación Music I Want pode resultar moi útil. É unha lista de desexos onde pomos os vinilos que queremos e permítenos compartir o desexo en redes sociais, por se hai alguén que o teña e quéirao vender.
Cambiando de terzo, outra das grandes paixóns dos hípsteres son as viaxes. Para eles a vida debería ser unha continua viaxe onde descubrir novas paisaxes e sobre todo cidades, xa que é un colectivo esencialmente urbano. Nada mellor entón que as distintas aplicacións das guías NiteLite, que nos introducen nos locais máis interesantes e enrolados de 22 cidades do mundo.
Desgraciadamente aínda non cobren nin Madrid nin Barcelona, pero non é problema se temos en conta que o hípster español buscará máis ben unha guía para urbes descoñecidas. Tamén lle satisfará Fog of World, unha rede social de viaxeiros que comparten as súas rutas e as súas experiencias sobre mapas e que se incitan a ir máis lonxe, aínda que tamén se dan consellos. A aplicación preséntase como un mapa do mundo cuberto de néboas que hai que despexar a base de abrir rutas.
E como as mozas hípsteres son máis pródigas na arte e a afección pola tatuaxe que os mozos, esta aplicación sen dúbida satisfaralles excesivamente: Tattoo Designs, unha colección de fotografías de tatuaxes fermosas nos que unha boa hípster pode inspirar os que cubrirán o seu corpo.
Finalmente recomendar, como non, a aplicación da revista musical dixital Pitchfork Weekly, a guía que a maioría de hípsteres utilizan para coñecer as novidades musicais e as próximas convocatorias e festivais.
