Aínda que José Antonio do Moral estudou dereito, estivo desde os seus inicios profesionais relacionado co xornalismo, xa sexa na área de contidos ou ben na do soporte técnico. A finais dos anos noventa, durante o primeiro ‘boom’ de Internet, cambiou a súa Bilbao natal por Madrid para fundar Xa.com dentro dun amplo equipo de profesionais que deu forma a un dos primeiros portais da Rede que houbo en España. Posteriormente soubo apostar por un concepto como é a ‘Internet social’ cando aínda era un leve rumor. Entón regresou a Bilbao e axudou a fundar Alianzo. Hoxe, tal como recoñece do Moral, “comeza a falarse demasiado da Web 2.0”, pero Alianzo é unha empresa consolidada para dar soporte a numerosos proxectos de comunicación en liña, fundamentalmente entre empresas e particulares.
O que está na base de Internet é que todos podamos intercambiarnos información en tempo real. Iso non cambiou. Tan só mellorouse ata chegar ao vídeo e, sobre todo, ampliar o número de persoas que o usan. O crecemento de Internet segue sendo espectacular. En España estamos a rozar o 50% da poboación.
“En España este ano falarase moito de Web 2.0 en medios convencionais”O cambio foi espectacular. Cando montamos a empresa ninguén entendía o que ofreciamos. Ultimamente, pola contra, fálase demasiado da Web 2.0; quizais demasiado… Nin unha cousa nin outra. Eu son o xerente da empresa.
Eu creo que en 2006 falouse moito de blogues e só a finais un pouco de videoblogs. En España este ano falarase moito de Web 2.0 en medios convencionais. Probablemente, empezarase por Menéame e despois virán outros proxectos interesantes que se están facendo no noso país mesturando servizos diversos ou xerando redes sociais.
Home… Podemos vivir sen Internet. O que ocorre é que vivir sen Internet supón prescindir de todo o inmenso coñecemento humano que está recollido na Rede. Para os que nos adoitamos á Rede (e sobre todo ao correo electrónico) non conectarnos é como non poder ler o xornal do día ou tomar o café no bar de sempre. É como que nos falta algo…
“Con Second Life houbo moito burbujeo: fálase demasiado del sen que realmente sexa tan importante”Os negocios en Internet sempre viraron ao redor de modas. Recordo, por exemplo, todas estas que marcaron períodos dun ou dous anos: tecnoloxía ‘push’, portais, P2P, UMTS… Son cousas que logo quedan. A diferenza está nas veces que aparecen nos medios de comunicación. Ao principio, moito. Logo, morren. A Web 2.0 é, neste sentido, unha moda puntual. Que permanecerá, pero neste momento é unha moda que sae moito nos medios. O bo é que, por primeira vez, estamos a falar de algo que non é só tecnoloxía, porque o concepto que está detrás inunca todo tipo de temas: a mercadotecnia, o xornalismo, a política, a empresa, a educación, etc. Do que estamos a falar non é de facer webs máis ou menos fáciles de usar, senón de facilitar a colaboración entre as persoas, de dotar a todo o que facemos de maior transparencia e comunicación como vía para xerar maior participación.
Predicións? Pois que o concepto do 2.0 irá penetrándoo todo. Primeiro a política, porque en maio hai eleccións e os políticos adoitan apuntarse facilmente a estas modas. Logo virá a empresa, fundamentalmente mediante o uso de ferramentas que facilitan a colaboración e que xeran empresas en rede. Na mercadotecnia xa nos penetramos este pasado ano coa campaña do ‘Eu amo a Laura’. E a educación, lamentablemente, irá máis lenta.
“Predicións? Pois que o concepto do 2.0 irá penetrándoo todo”Os blogues corporativos crecerán na medida en que consigan resultados. E isto cada día é máis complicado. Os blogues persoais evolucionarán cos seus usuarios, que os empregarán fundamentalmente para relacionarse. O futuro, efectivamente, é o vídeo. Creo que a Internet que veremos dentro dun ou dous anos vai ser moi distinta á que tivemos ata agora por culpa do vídeo. Tamén será moito máis participativa, porque a maior parte da poboación non se atreve a escribir publicamente pero non ten ningún prexuízo á hora de mostrarse nun vídeo.
Efectivamente, o podcast queda a medias. O vídeo é demasiado poderoso. Ademais, a radio funciona na medida en que se pode compatibilizar con outras actividades. Pero un podcast é compatible con outras cousas? Moito me temo que o computador está deseñado para realizar unha soa actividade en cada momento.
“A política vai utilizar moito a mercadotecnia 2.0, o viral, pero só durante períodos electorais”Creo que non deixa de ser un xogo. Seguro que si teñen mercado, pero como elementos para o lecer. Non creo que se deba mesturar Second Life con temas profesionais. Ademais, con Second Life houbo moito burbujeo: fálase demasiado del sen que realmente sexa tan importante. Basicamente, porque a moitos xornalistas resúltalles moi interesante para encher páxinas.
A política vai utilizar moito a mercadotecnia 2.0, o viral, pero só durante períodos electorais. Tamén é verdade que a actividade pública cada día é máis controlable, como consecuencia da transparencia que introduciu Internet. Por exemplo, hoxe é posible consultar adxudicacións públicas nuns segundos a través dos boletíns oficiais que están na Rede. Tamén é fácil facer consultas aos políticos por e-mail ou con algunhas ferramentas sociais como a que implementou o Parlamento Vasco. Do que non estou tan convencido é de que os políticos estean a facer isto de ‘motu propio’ ou é un mundo no que se están introducindo case sen darse conta. En calquera caso, creo que corruptelas como a de Marbella nunca se descubriron de non existir Internet e a posibilidade de consultar rexistros mercantís nun dicir amén.
“Sempre que podo prefiro dicir as cousas á cara, que é moito mellor e xera menos confusións”Temos oficina desde sempre. Mesmo agora abrimos unha delegación en Madrid. Cremos no traballo colaborativo, pero o contacto humano segue sendo fundamental. Os cafés, as reunións físicas e a cara a cara seguen tendo unha riqueza que Internet tardará moito en conseguir. Iso si, as nosas webs empregan todas as ferramentas ás que che refires e na oficina empregamos cousas como os wikis, os blogues, o CRM ou os xestores de proxectos colaborativos. E por suposto, o e-mail, que segue sendo a principal ferramenta de traballo colaborativo. Pero sempre que podo prefiro dicir as cousas á cara, que é moito mellor e xera menos confusións.
