ASIMELEC, a principal asociación das empresas tecnolóxicas en España, está moi preocupada pola freada no desenvolvemento do sector dixital. Tal como explica Juan Manuel Zafra, presidente da Comisión de Contidos Dixitais deste organismo e director adxunto do grupo audiovisual Lavinia, a crise caeu como un machadazo sobre esta industria e cortou de raíz todo o fluxo de investimentos. Pero o problema vai máis aló, porque o parón se rexistrou nunha etapa de desenvolvemento fundamental, cando comezaban a brotar os primeiros proxectos do que debería ser o futuro do sector. É por iso que desde ASIMELEC lanzouse un chamamento á Administración para que lidere e apoie a transformación dixital da industria española dos contidos, atrapada no seu atávico modelo de negocio, e evitar así o seu afundimento.
Hai unha crise de modelo. Consómense máis produtos de lecer e cultura que nunca antes, pero os ingresos non crecen ao ritmo que o facían como consecuencia de factores tecnolóxicos, sociolóxicos, regulatorios e doutra índole. Modificáronse os hábitos de consumo porque a cidadanía dispón de novas ferramentas asociadas á dixitalización dos produtos e as redes de banda ancha para acceder a eles. A “pirataría” é un problema significativo en España, o que nos obriga a incrementar as estratexias para combatela, pero non só con medidas coercitivas, senón tamén con divulgación e formación. De todos os xeitos, é innegable que debemos experimentar fórmulas de comercialización dos contidos para adecuarnos ás novas demandas do mercado.
É unha crise estrutural, unha transformación que afecta a todos os elos da cadea de valor da industria dos contidos. Temos que abrir unha reflexión profunda. No medio deste proceso de adecuación ao novo contexto dixital, topámonos coa peor crise financeira da historia, o que significa que as empresas do sector viron como se restrinxe o crédito para afrontar os procesos de renovación e modernización que se iniciaron.
“Vivimos unha transformación que afecta a todos os elos da cadea de valor da industria dos contidos”Hai sectores industriais que recibiron o impulso e as axudas necesarias da Administración para afrontar a súa reconversión. Se cremos de verdade que este é un sector estratéxico na sociedade da información e o coñecemento, onde o talento e a creatividade marcan a riqueza das nacións, a Administración debe exporse plans específicos para levar a cabo a necesaria transformación da industria de contidos.
Á crise económica xeral sumouse unha crise do modelo de explotación da información, do modelo de negocio dos medios de comunicación e a industria dos contidos en xeral. En consecuencia, ao non ver un panorama claro, caeu o investimento en publicidade por parte das empresas. Isto pasou en medios tradicionais, pero tamén nos novos medios dixitais, sobre os que aos poucos se disipan dúbidas, pero que aínda non son capaces de atraer os volumes publicitarios que acaparan os medios tradicionais, aínda que sexan os que máis crecen.
“As empresas do sector viron como se restrinxe o crédito para afrontar os procesos de renovación e modernización”O liderado e apoio do Goberno son determinantes para afrontar as profundas reformas necesarias no sector. Non se trata de reivindicar axudas públicas nun contexto de austeridade e axuste, senón de racionalizar o investimento, establecer prioridades e obxectivos claros desde as institucións con responsabilidades claramente identificadas no sector.
Seguiremos como unha economía tradicional, suxeita a un patrón de crecemento máis propio do século XX que do XXI, non sustentable e non axustada ás demandas e necesidades das xeracións futuras.
Depende dos campos aos que nos refiramos. O Goberno fixo un esforzo enorme para adecuar as infraestruturas, a parte técnica, á televisión dixital terrestre (TDT). Agora que os fogares contan con descodificadores, deberiamos expornos a segunda fase dese esforzo, que debe orientarse a dotar de contidos, servizos e aplicacións a esas redes, favorecer a pluralidade e a diversidade da oferta. Hai que impulsar e favorecer aos emprendedores para que continúe o desenvolvemento de plataformas de contidos interactivos, hai que fomentar a formación creativa e a adecuación dos profesionais do sector ás novas demandas. Estas son algunhas das medidas que cremos que deberían tomarse e formar parte dese “plan nacional” de impulso á industria dos contidos dixitais en España que propuxemos ao Goberno e aos ministerios de Industria, Educación e Innovación.
Porque estamos ao comezo dunha revolución industrial que trastorna todas as ordes das nosas vidas e que require axustes moi importantes: renunciar a vellos hábitos e posicións de poder.
Temos que atopar novos modelos de explotación dos contidos, romper cos moldes establecidos que non sirvan e desenvolver a creatividade para formular novas propostas aos consumidores. Pero tamén é certo que a consolidación dos novos modelos resulta moi complicada cando non hai unha cultura de pago, como parece que sucede en España.
ASIMELEC, que asumiu o canon por imperativo legal, sempre considerou que a cultura e a creatividade deben remunerarse, pero o canon non é o medio adecuado, xa que é un sistema obsoleto e indiscriminado que penaliza aos usuarios que non utilizan os equipos ou soportes para copiar material protexido, e xera problemas para as empresas e o mercado.
“ASIMELEC sempre considerou que a cultura e a creatividade deben remunerarse, pero o canon non é o medio adecuado”A avogada xeral do Tribunal de Xustiza Europeo, Verica Trstenjak, cualificou de “indiscriminado” o modelo do canon dixital que se aplica en España, xa que só debería gravar os equipos, aparellos e materiais de reprodución dixital que se vaian a destinar á realización de copias privadas. É necesario desenvolver novos modelos de negocio na industria e establecer medidas para fomentar, protexer e remunerar o talento creativo. Na miña opinión, o canon enturba o debate porque crea un estado de opinión contrario á procura de propostas de consenso, serenas e flexibles.
