A gran maioría dos computadores son máquinas grises e ruidosas coas que os usuarios conviven moitas horas ao día. Pero iso non ten por que ser así: os afeccionados ao modding bótanlle horas e imaxinación paira converter a súa PC en algo único. Por unha banda, trátase dun reto cuxo obxectivo é atopar os límites do rendemento do computador e por outro, tentan que sexa orixinal e luza máis bonito.
Orixes
A relación dos usuarios co seu PC é cada día máis estreita. As horas que se pasan xunto á máquina multiplícanse a medida que se descobren todas as súas posibilidades: facer traballos, navegar por Internet, xogar, retocar fotos, chatear cos amigos… Por iso, é habitual que ese ‘compañeiro’ se vaia adaptando (personalizando) aos gustos de cada un. Empézase por modificar o escritorio, engadir un fondo de pantalla, cambiar cores e tipos de letra e termínase polo modding… atreverse a tocar as partes ‘duras’, o ‘hardware’, paira mellorar as prestacións e a estética e poder dicir “iso creeino eu”, en palabras de Carlos Trevisson, modder (creador de PCs modificados) e colaborador de Shilmar.
O modding, do inglés ‘modifying’ (ás veces traducido ao español como ‘maquear o PC’), é una evolución natural do ‘overclocking’, que consiste en facer traballar ao computador a unha velocidade superior á deseñada polo fabricante. Iso implicaba que o PC tamén se quentaba máis, polo que había que aplicarse a reducir a temperatura mellorando o fluxo de aire, engadindo máis ventiladores ou refrixeración líquida. Nesas modificacións foise valorando o compoñente estético e orixinal, até o punto de que agora moitos mods son verdadeiras obras de arte.
É moi común escoitar que o modding é o tunning (personalización dos coches) do PC, aínda que poucos modders aceptan esta comparación e, en todo caso, conceden que o tunning é o modding dos coches. Esta afección consiste en realizar cambios no computador buscando una mellora estética (iluminación, pintura, etc.) ou funcional (menos ruído, mellor refrixeración, etc.); non todo o modding faise paira converter a ‘caixa’ en algo rechamante, senón que se pode buscar o contrario, como harmonizar a estética do PC coa decoración da habitación ou mellorar a súa portabilidad montando todos os compoñentes nunha mini caixa, tal e como detalla Franzol.
‘Modding’ fronte a ‘compring’
Una vez máis son os usuarios os que ensinaron á industria que é o que queren. Aos primeiros modders non quedaba outra que fabricarse todos os compoñentes paira modificar o seu equipo; “agora xa existen decenas de tendas especializadas que venden pezas paira personalizar o computador porque os fabricantes son conscientes da importancia da aparencia do produto: podes comprar una tostadora, una batidora e un microondas azul; o mesmo ocorre cos PCs”, di Antonio do Río “Franzol.
No entanto, a pesar de que o mercado reaccionou comercializando equipos máis atractivos (Apple xa o leva facendo moitos anos cos seus Mac), o problema é que seguen sendo todos iguais. “A maioría dos monitores TFT veñen en cor negra ou prata e os televisores de gama alta son prateados. Isto está a xerar una subcorriente que opina que si antes era todo beige e era aburrido, por que agora todo ten que ser negro e prateado con luces azuis?”, esgrime Franzol.
“A maioría dos grandes modders constrúen as súas caixas desde cero e logo integran elementos comprados que foron modificados. É evidente que á hora de construír un sistema de refrixeración líquida poderemos construír un bloque ou un depósito coas nosas mans, pero non una bomba. Algo similar pasa coas pantallas LCD, que se compran e logo móntanse de maneira que queden integradas no mod”, asegura Franzol.
Paira os modders pola vella, conclúe Franzol, “o importante non é o resultado final, senón o traballo realizado; tentan facelo todo en lugar de compralo”. Como exemplo menciona esta guíana que un usuario explica como fabricar una tapa con apertura automática paira una unidade de CD/DVD, algo que tamén se pode comprar por 8 euros.
Que se pode tocar?
“Pódense modificar absolutamente todos os compoñentes, xa sexa esteticamente ou aumentando o seu rendemento”, asegura Kaosbrutal. “Os cambios máis comúns na actualidade son colocar neones ou ventiladores con luces, e si achegámonos á elite do modding veremos refrixeración líquida ou peltiers, ou mods de caixas extremos. Un vaise atrevendo a máis co tempo…”. Carlos Trevisson ordena os compoñentes do PC que se poden ‘maquear’ (cambiar):
- Caixa
- Ventiladores
- Neones
- Disipador
- Control de temperatura
- Refrixeración líquida
“Funcionalmente comézase a traballar a refrixeración, buscando un sistema eficiente e silencioso como a refrixeración líquida, colócanse controladores de ventiladores paira regular o seu sonoridad e sondas térmicas que nos informan do estado do equipo. E paira realizar cambios estéticos adóitase pintar a caixa e os frontais; facer algunhas modificacións paira integrar o novo sistema de ventilación, una xanela lateral para que se vexa o equipo por dentro e iluminar o conxunto”, explica Franzol.
Sen dúbida o overclocking aumentar a velocidade á que traballan os procesadores do equipo) segue sendo un dos reis do modding, a pesar de que a gran velocidade dos novos procesadores faga innecesario aceleralos máis. “Existe a crenza de que os procesadores xa sexan CPU ou GPU [procesador de gráficos] salguen ‘capados de fabrica’, cunha velocidade recortada por esixencias de funcionamento marcadas no control de calidade ou esixencias de mercadotecnia, pero eu creo que o facemos paira buscar o limite físico do procesador”, opina Kaosbrutal. “Coñezo cheas de modders que pon as súas máquinas ao límite e logo úsanas con programas que nunca lles sacarán o rendemento; nunha palabra, é un reto”, engade.
css_fran cre que co overclocking “sempre conseguirás máis megaherzios”, mentres que paira Trevisson o único sentido que ten é o do “afán de superación”. Franzol asegura que en certos casos a subida de velocidade pode ser moi importante (en procesadores que son especialmente aptos paira o overclocking), pero na maioría das ocasións o obxectivo é “chegar un pouco máis aló e non conformarse coas prestacións do equipo, senón espremelo para que dea o máximo posible”.
Riscos
Seguro que a moitos modders novatos trémelles o pulso cando, co trade na man, disponse a furar a súa PC. Porque, “segundo o que se toque, é fácil cargarllo”, di Francisco Martínez, aínda que “paira aprender é necesario meter a pata”, asegura. Kaosbrutal. Franzol tranquiliza aos usuarios ao comentar que “riscos persoais hai moi poucos, pois se traballa coas voltaxes que salguen da fonte de alimentación (24-3v) e de cando en cando faise algo con 220v”. As ferramentas que se utilizan non son máis perigosas que as que se atopan en calquera tenda de bricolaxe, e os produtos químicos tampouco son nada do outro mundo: algún abrasivo, pegamentos fortes e pinturas en spray.
Ao acometer modificacións na caixa non hai ningún risco, continúa Franzol, pois se lle pode facer calquera arranxo á chapa sen que o funcionamento corra perigo”. Ademais, “si posche a modificar algo o fas porque non gústache como está, así que si rómpelo tampouco pasa nada: ninguén compra una caixa de aluminio negra de 300 euros e logo a pinta, a que se pinta é a de 20 euros”. E en canto a integrar compoñentes, “si cómpranse produtos comerciais e séguense as instrucións do fabricante, non hai perigo algún”, asegura.
Ao alcance de calquera…
“Os modders non son un grupo pechado cunhas tendencias definidas. O conxunto de actividades informáticas que nos rodea é moi variado e inclúe a ‘linuxeros’, hackers, gamers, programadores, deseñadores, etc”, especifica Franzol. O webmaster de hard-h2o empezou a tocar o seu PC paira reducir o ruído, e una vez realizados os traballos ‘funcionais’ dentro da caixa, gusta que se vexan, e por iso faise una xanela, logo ilumínase por dentro e o resto vén só.
A maioría dos modders empezaron como Francisco Martínez (css-fran) e Trevisson, buscando en Internet, vendo fotos e charlando nos foros. “Primeiro fixen algunhas chapucillas”, di Kaosbrutal, “pero hai tres anos converteuse nunha afección seria, comecei cambiando uns leds [dispositivo electrónico que emite una señal de luz] de cor e acabei fabricando una caixa por completo. A miña inspiración foron as máquinas que aparecían en series ou películas futuristas como en Johnny Nemonic ou Max Headroom“.
Franzol tamén recomenda as guíasonline, nas que se pode ir aprendendo aos poucos, empezando por facer modificacións tan sinxelas como pintar a caixa, que só require un pouco de tempo e un spray, ou colocar un cátodo frío paira iluminala, só hai que enchufarlo. En canto ás ferramentas que se utilizan, como se dixo, non hai nada que non se poida atopar nunha tenda especializada. Os modders consultados mencionan trade, caladora, desaparafusadores de precisión, segueta, serra de calar, lima, lija, alicates… pero “se hai un utensilio especialmente relacionado co modding é a ‘dremel’, una ferramenta rotatoria multifunción que permite realizar infinidade de pequenos traballos”, apunta Franzol. Paira Trevisson os elementos imprescindibles son “a paciencia e a imaxinación”.
O prezo tampouco é una barreira insalvable, aínda que non existe un límite, pois todo depende da iniciativa de cada un. O investimento roldaría entre os 300 e os 3.000 euros, desde unha modificación sinxela como pintar a caixa e facerlle algunha fenda paira un ventilador extra (a uns 40 euros a caixa barata e a 6 un ventilador), ou iluminala cuns leds, até meterse con compoñentes moi caros como os sistemas de refrixeración por gas ou as pequenas pantallas TFT.
Así, o usuario canso da súa máquina gris ou irritado polo ruído dos ventiladores, pode empezar a mergullar polas páxinas de modding, tendo en conta que “non debe meterse como un tolo a tocar todo porque as consecuencias páganse e moi caras”, advirte Trevisson. Pero si uno ten inquietudes e é unhas pouco manitas, “leste é o seu sitio”, di Kaosbrutal, quen recomenda facer antes una boa planificación. “Sen iso estamos perdidos”. Ao final, “a satisfacción de ir creando a túa PC aos poucos é inmensa e o orgullo de contemplar o resultado final non é comparable ao de adquirir una caixa nova nunha tenda”, di Franzol. E o seu consello: “moita paciencia, isto é similar a realizar una maqueta que se vai creando aos poucos”.