O formato de compresión de audio MP3 deuse a coñecer ligado a programas piratas (tipo Napster) que permitían intercambiar cancións entre PCs. Pero pronto a súa gran utilidade -non só facilita que a música viaxe por Internet sen problemas, senón que serve para gardar gran cantidade de cancións no computador, nun CD ou nun reprodutor- converteuno no formato de música dixital máis empregado, ata converterse nun estándar de facto.
Existen numerosos formados de audio dixital ademais do MP3, como Ogg Vorbis , AAC de Apple ou WMA de Microsoft, pero tamén multitude de ferramentas que permiten converter uns formatos noutros.
Que é MP3?
A orixe do MP3 remóntase a 1987, cando o Instituto Fraunhoffer comezou a investigar a maneira de optimizar a transmisión de audio en formato dixital e desenvolveu un codec (programa para comprimir/descomprimir audio) capaz de comprimir o son sen unha perda de calidade apreciable. Máis adiante, en 1992, a tecnoloxía foi aprobada polo Motion Picture Experts Group (MPEG) e naceu o ‘MPEG Audio Layer 3’ ou MP3.
MP3 consegue reducir o tamaño dos arquivos de audio e música á décima parte (mesmo máis). Para que a perda de datos non sexa facilmente apreciable, o algoritmo de compresión do MP3 elimina só as frecuencias situadas fóra do rango perceptible pola ouvido man, que se sitúa entre 20Hz e 20Khz (con maior sensibilidade entre 2 e 4Khz). Por suposto, un oído fino aplicado a un equipo de alta fidelidade será capaz de apreciar mellor a diferenza entre o formato comprimido e o orixinal, sobre todo canto maior é a compresión.
As compresións máis utilizadas en MP3 van desde 96 kbps (kilobites por segundo) ata 320 kbps. Unha canción comprimida cunha calidade próxima ao CD (128 kbps) ocupa ao redor dun megabyte por minuto, unhas 12 veces menos que o seu equivalente en formato WAV. Así, nun CD que caben 15 cancións legibles por calquera reprodutor convencional, poderíanse meter preto de 200 cancións en MP3. Por tanto, a medida que se reduce a compresión aumenta a calidade a música, pero tamén o tamaño do arquivo.
A música en MP3
As cancións gravadas en MP3 pódense reproducir no computador con calquera programa (player) dos moitos que existen no mercado (Windows Media Player, WinAmp, iTunes, RealPlayer e Musicmatch Jukebox son os máis populares). Tamén existen reprodutores de CD que len os MP3 (moitos portátiles ou de coche e case todos os reprodutores de DVD) e toda unha nova xeración de reprodutores de peto (con memoria flash ou disco duro) que serven tanto para almacenar arquivos como para escoitar música.
E como se consegue a música en MP3? Sen contar cos programas de intercambio de arquivos (P2P), en plena batalla pola súa legalidade, existen numerosos sitios de Internet onde conseguir música dixital, desde tendas en liña para descargar cancións soltas ata páxinas de artistas que colgan música de mostra ou directamente regalan moitos temas. Calquera buscador tipo Google servirá para atopar música en MP3, aínda que existen numerosos buscadores especializados.
Pero ademais de utilizar a Rede, é sinxelo pasar as cancións dos CDs a MP3 a través dun programa extractor (ripper), que copia os CDs ao disco duro, e compresores (encoders), que transforman os arquivos en MP3. Actualmente case todos os programas fan ambas as cousas (Rippers & Encoders), e mesmo moitos dos reprodutores de MP3, como Windows Media Player, serven tamén para copiar CDs ao computador e converter as cancións a calquera formato. Á inversa, pódense utilizar estes programas para descomprimir as cancións MP3 e, mediante unha gravadora de CDs, crear discos ao gusto do usuario para reproducir nun lector convencional.
Colocar ‘MP3’ no cajetín dun buscador calquera comporta o risco de acabar no sitio inadecuado. Isto ocorre por dous motivos. En primeiro lugar, ao ser MP3 un dos termos máis buscados en Internet, moitas páxinas tentan subir nos resultados dos buscadores máis populares pondo MP3 entre as palabras que rastrexan os robots de procura. E en segundo, a relación entre MP3 e a música gratis a miúdo lévalle a atoparse en páxinas onde se mesturan as descargas gratuítas con pornografía e cracks para romper a protección dos programas comerciais. Acabar nunha destas páxinas non comportaría maior problema (para un adulto), se non fose porque en ocasións son fonte de adware e spyware, programas que se instalan o computador para bombardear ao usuario con publicidade ou reportar sobre os seus hábitos ao navegar.
