O computador ou Internet: que é máis seguro para gardar datos?

Dropbox, Gmail,Megaupload, Spotify, Youtube, Google Docs, Flickr, Instagram,Facebook, Twitter e moitos outros servizos acabaron por substituír. as funcións que antes facía o disco duro do noso computador:gardar información persoal, correspondencia e arquivos dixitais. Así queda máis espazo no disco para elementos adicionais… se os houber. Oproblema é que un usuario doméstico de cando en cando ou nunca precisará ogran volume de almacenamento que lle deixa un disco duro baleiro.

Casos como o de Megaupload ou o do correo de Yahoo! fan que nos preguntemos se os nosos datos están seguros na “nube”

A capacidade deacceso á rede de datos en mobilidade substituíu, pois, ánecesidade de memorias grandes. Pero hai unha serie de preguntas quetodo usuario fíxose nalgunha ocasión cando envez de gardar un ficheiro no seu computador subiuno a un servizoda Rede. Casos como o de Megaupload -onde tras o peche doservizo pola policía e a detención do seu dono por presuntapirataría, miles de persoas quedaron sen acceso aos seus arquivos-ou o do correode Yahoo! -en que un hackerliberou as claves de centos de contas- fan quecuestionémonos serealmente os nosos datos están seguros na “nube”.

Que fancos meus datos as empresas de Internet?

Almacénanos e, ou benestúdanos e analizan para as súas campañas publicitarias (as queteñan interese niso e recibisen o noso permiso expreso), ouben os gardan se o seu negocio é conservalos efacilitarnos o acceso a eles. Facebook estaría no primeiro caso eDropbox ou Google Docs, entre outros, no segundo.

Como se que non llos entregan aempresas de publicidade ou a ciberdelincuentes?

Non podemos estarseguros do todo, pero o sentido común indícanos que, ademais deunha ilegalidade, sería unha estupidez por parte dunha empresa de éxitoarruinar a súa traxectoria con semellantes actos. No mundointerconectado da Rede todo sábese con rapidez e a reputaciónentre os usuarios é fundamental para calquera compañía.

Non sería oprimeiro caso en que uns tropezóns puntual afunde un proxecto prometedorpolo rexeitamento global dos internautas. Se unha empresa é grande,ten investimentos de fondos coñecidos ou, como no caso de Facebook,cotiza en bolsa, non arrisca a súa reputación. Se ademais está radicadanun país desenvolvido, a lexislación prohibiralle o tráficode datos.

Onde gardan os meus datos asempresas de Internet?

Almacénanos enservidores (discos duros) repartidos polo mundo e,posiblemente, non en paquetes compactos senón distribuídos-desmenuzados- en redes de servidores para que sexa así máis difícilque sexan susceptibles a un ataque de ciberdelincuentes. Unhavulnerabilidade que poida pór os datos en mans públicas ou degrupos mafiosos sería unha perda de reputación e credibilidadepara a empresa que a sufrise.

Non están máisseguros os datos no meu computador?

Depende dasprecaucións que tomemos. Quizá estean máis seguros nuncomputador propio, se usamos códigosde cifrado para navegar e comunicarnos; conectámonos só porcable á Rede, nunca por wifi; temos un sistema pechado de copiasperiódicas; e aplicamos numerosos programas antivirus e de control deas páxinas por onde navegamos.

Con todo, onegocio das empresas da “nube” é precisamente dar altos niveisde seguridade, privacidade e estabilidade ás nosas comunicacións e informacións, de modo que non teñamos que preocuparnos nós. Para a maioría das persoas é máis seguro un servidorna “nube” que o computador propio, que ademais ten moitasposibilidades de estar infectado sen que o saibamos. Casos comoo do correo de Yahoo! poden ocorrer con certa periodicidade, peroa capacidade de resposta destas empresas grandes a un ataque émoito maior que a do usuario medio, tal como demóstrao a reacción de Dropbox ante o descubrimento dunha vulnerabilidade no seu código.

Que pasa coa información privada se unha empresa creba ou a pechan por motivos legais?

O casoMegaupload puxo de manifesto o problema que implica pechar unhaplataforma dixital de forma precipitada, unilateral e sen considerarque poida haber miles de persoas que non violen a lei, fagan un usohonesto do servizo e véxanse privadas do acceso aos seus datos. Enprincipio, a estes usuarios a lei garántelles devandito acceso, talcomo sucedeu con Megaupload, aínda que tardase meses.

Como se que a miña informaciónprivada non terminará en mans dalgún goberno propio ouestranxeiro?

Este é quizais opunto máis vulnerable das empresas da “nube”, xunto a futuros ehipotéticos ataques de virus. máis evolucionados que os actuais. E é que en repetidas veces handado o seu brazo a torcer fronte ás peticións de gobernos como ochinés, o iraniano ou mesmo o estadounidense e revelaron datosprivados dos usuarios que serviron con fins represivos.

Ninguén garanteque o día de mañá, se persiste a crise e aumenta ainestabilidade, as empresas non entreguen datos aos gobernos, que poden requirilos coa escusa de protexera propiedade intelectual pero con outros fins menos loables. Tampouconinguén pode asegurar que, dentro de tres anos ou de dez ouvinte, os réximes sigan sendo democráticos, pero sié fixo que o historial dos nosos datos almacenados seguirá enos servidores, como unha memoria dixital dos nosos actos.