Fotos, vídeos, apuntamentos, documentos… O disco duro dos computadores aos poucos vaise quedando pequeno e é hora de buscar novas alternativas paira gardar a nosa vida dixital. Cando a falta de espazo dos dispositivos electrónicos é perentorio, a opción elixida por moitos usuarios son os servizos cloud, una tendencia que fai furor dun tempo para acó. Con todo, non é una alternativa nova. Os primeiros servizos baseados nesta tecnoloxía comezaron nos anos 90. Que ofrecen estas plataformas? Son seguras? Vémolo a continuación.
A nube (cloud, en inglés) é un concepto que se forxou case ao principio da concepción de Internet e refírese á capacidade de dar servizos informáticos, xa sexa o acceso a aplicacións e outras funcións, sen necesidade de instalar ningún programa no computador, só a través dun acceso online.
Atribúese a súa definición ao informático estadounidense Joseph Carl Robnett Licklider nos anos sesenta. Pero non foi até finais do noventa cando chegaron os primeiros servizos baseados nesta tecnoloxía da man de plataformas como Salesforce, que ofrecía aplicacións paira empresas a través de una páxina web, ou FilesAnywhere, o primeiro servizo que permitiu compartir os arquivos dos usuarios de forma segura por Internet.
Almacenamento de información e outras aplicacións da nube
O almacenamento na nube é una aplicación desta computación cloud. Brinda aos usuarios a posibilidade de contar cun espazo online paira almacenar e compartir os seus arquivos aos que se pode acceder simplemente utilizando un navegador ou, grazas a una aplicación, mantelos sincronizados de maneira local entre varios dos seus dispositivos (computador, móbil, tableta…).
Agora ben, as funcionalidades da nube van máis aló e non só limítanse ao almacenamento de arquivos. Tamén permite usar de forma remota aplicacións como procesadores de texto, follas de cálculo, chats ou videollamadas sen necesidade de descargalas no computador ou, máis recentemente, desde un smartphone. Así, afórrase espazo nos discos duros dos computadores e non é necesario acudir a pendrives (memoria USB) ou discos duros externos que se poden estragar ou perder.
Estes servizos utilizan o que se coñece como nube pública, é dicir, a que ofrece os seus servizos a calquera usuario de Internet. Pero tamén existen as nubes privadas, usadas por empresas e controladas por un administrador do sistema, ou híbridas, que teñen una parte con acceso público e certos espazos privados.
Como funciona?
Aínda que poida parecer que con estes servizos de almacenamento cloud os datos quedan flotando en Internet, nada máis lonxe da realidade. Cando gardamos información na nube, estamos a utilizar, comprando ou alugando, una parte dun disco duro. É dicir, uns gigabytes de espazo que están fisicamente dentro dun computador –ou mesmo repartido en varios– que forma parte dun centro de procesamiento de datos (CPD). Mediante unha conexión a Internet, podemos acceder a todos os nosos arquivos que gardamos na nube desde calquera dispositivo.
En que país gárdanse os datos?
É una das grandes preguntas, xa que se os arquivos almacénanse fisicamente nalgún computador, onde se atopa o centro de procesamiento de datos que aloxa o servidor ou o espazo que estamos a usar? É moi difícil de saber, xa que grandes empresas como Google ou Amazon tenos repartidos por todo o mundo e, aínda que se vexan todos os cartafoles e documentos ben ordenados, cada un pode estar distribuído en diferentes computadores.
Que lexislación ampáranos si utilízanse estes servizos? A resposta é clara: a normativa do país onde estea constituída a empresa que os ofrece. Seguindo co caso de Google, sería a lei Cloud Act de Estados Unidos. Outros, como kDrive, que ten orixe suíza, réxese pola normativa da Unión Europea (UE).
A única forma real de descubrir onde poden estar os datos é porse en contacto con esas empresas e preguntar onde teñen situados os seus centros de procesamiento. Coa crecente concienciación sobre a privacidade, leste é un dos puntos que se destacan en moitos destes servizos, como en kDrive, que presume de que todos os seus servidores están dentro de países da UE. Aínda que a maioría informa da situación dos seus centros de procesamiento, non adoita dar o dato de onde están a gardar os nosos arquivos, xa que poden estar situados no cinco continentes (mesmo baixo o océano).
Que se pode facer na nube
As utilidades son variadas e, en gran parte, dependen dos propios servizos. Algúns, como iCloud, Amazon Cloud Drive ou Google Drive:
- permiten ter sincronizadas cartafoles de arquivos entre varios dispositivos, o que significa que todos os cambios que realice cada usuario autorizado no documento gardaranse de maneira inmediata.
- ofrecen a posibilidade de facer una copia automática das fotos que se fan co móbil.
- como engadido, nestas plataformas pódese gardar una copia de seguridade de todo o noso sistema, xa sexa dun PC ou do móbil, por si temos que restaurar o equipo tras algún problema. É a forma máis segura de almacenar toda a información que conteñen os nosos dispositivos e recuperala en caso de perda ou accidente.
Na maioría de servizos:
- non fai falta compartir toda a información do noso dispositivo, senón que se pode elixir que cartafoles ou arquivos son os que se sincronizarán coa nube.
- tamén brindan a posibilidade de gardar os arquivos de forma manual directamente na nube, sen que se atopen no noso disco duro. Esta opción axúdanos a aumentar os gigabytes de almacenamento dispoñibles nos nosos dispositivos sen ter que adquirir un disco duro ou una cartón de memoria extra.
Que permisos solicitan estas plataformas
Os servizos de almacenamento online solicitarannos diferentes permisos cando queiramos activar as súas funcións. De maneira xeneralizada, son moi seguros e as súas aplicacións garanten que non se fai un mal uso dos permisos que lles ofrecemos.
- O imprescindible é o de acceso ao almacenamento, xa que vai sincronizar os arquivos e cartafoles que nós queiramos.
- Algunhas plataformas como Dropbox ou Google Drive, nas súas aplicacións móbiles permítennos tomar fotos ou escanear documentos e subilos á nube, polo que nos pedirá que aceptemos o permiso de poder utilizar a cámara.
- Finalmente, é común tamén que nos soliciten o acceso á nosa axenda de contactos paira poder enviar enlaces ou autorizar que poidan facer cambios nalgún cartafol ou arquivo.
