Durante moitos anos de monopolio o único número de información telefónica foi o 1003. A mediados de 2002 se liberalizó este servizo, eliminando o vello número de catro cifras e abrindo ás empresas privadas o 118xx. Actualmente existen máis de vinte operadores.
Estes números non só informan o número solicitado senón que tamén poden pasar a chamada directamente a ese número, sen que o usuario teña que colgar o aparello e volver chamar. É o que se denomina “progresión de chamada”.
Normalmente, en ningún momento infórmase de que nesa “progresión de chamada” séguese aplicando a tarifa da liña 118, co que o custo por minuto pode ser ata 76 veces superior que o prezo dunha chamada normal. En definitiva, resulta moito máis económico apuntar o número nun papel e chamar despois.
Na páxina web do operador dominante explícase con claridade en que consiste esta prestación, pero á hora de falar da tarifa a expresión que utilizan resulta ambigua: “Esta facilidade só se presta coa autorización expresa do cliente, tarifándose o tempo de conversación para os clientes segundo prezos vixentes en cada momento e condicións particulares de cada un dos clientes”.
Telefónica, como operador universal, ten a obrigación de manter o 11818 como substituto do 1003, coas mesmas tarifas. O resto de números, denominados Servizos de Valor Engadido, son máis caros, con diferenzas entre uns e outros que un informe de Facua estipulaba ata nun 458%. A cambio, pódese obter por exemplo, o domicilio ou código postal do abonado. Algúns atenden noutras linguas oficiais, como catalán, galego e eúscaro. Tamén ofrecen a posibilidade de enviar a resposta ao móbil do usuario, a un fax ou a unha dirección de correo electrónico.
Se quere consultar un completo cadro de tarifas, Facua realiza periodicamente informes de prezos: www.facua.org/facuainforma/2004/28abril2004.htm.
