Os novos portais

A Web cambiou por completo en pouco máis de dez anos. Desde que irrompeu a coñecida Web 2.0, o usuario asumiu una participación maior na xeración de contidos e converteuse en protagonista da información en liña. Este cambio produciuse grazas á proliferación de ferramentas que simplifican o proceso de publicación (blogs, CMS, wikis, etc.) e á aparición das redes sociais, ideadas para que un usuario sen coñecementos poida compartir os seus contidos.

Una alternativa máis útil que os portais clásicos ao estilo que popularizou Yahoo! constitúena a información xerada polos RSS de diferentes medios ou blogs seleccionados por un usuario, enlácelos enviados polos contactos das redes sociais ou a mensaxería instantánea e as actualizacións de estado dos microblogging.

Varios sitios permiten, en diversos graos, que cada usuario constrúa o seu propio portal coa información máis relevante paira el. Entre eles, Facebook destacouse sempre pola súa apertura a contidos doutras plataformas, con pasarelas que favorecen a incorporación automática de información. Una persoa pode envorcar en Facebook a súa blog para que cada vez que publique un artigo os seus contactos accedan a el, ao seu Twitter, ás súas fotos de Flickr ou aos seus vídeos de YouTube.

Tamén foi pioneiro en permitir que outras empresas creasen de forma gratuíta aplicacións dentro da súa rede e, por tanto, envorcasen parte dos seus contidos. Este feito permítelle constituírse de facto na porta de entrada da navegación de moitas persoas, dada toda a información que centraliza cada usuario.

Outra mostra atópase en Streamy , un sitio en inglés que agrupa diferentes contidos xerados na Web por un mesmo usuario. É un tipo de plataforma que se coñece como “lifestreaming” porque recolle o “fluxo da vida” do internauta. En Streamy, lense noticias clasificadas por temas e recomendadas polos contactos do usuario, nun estilo gráfico similar ao popularizado por páxinas de información recomendada como Digg ou Menéame, pero divisible en columnas. Ao mesmo tempo, obsérvase que amigos están conectados nese momento paira chatear, ou se poden incorporar os contidos de redes sociais como Facebook, Twitter, Flickr ou calquera sitio que ofreza RSS.

Tamén se conecta cos programas de mensaxería instantánea Windows Live Messenger, Google Talk, Yahoo! Messenger e AIM. Facilítase que os amigos compartan as noticias, só con arrastrar o título até o nome doutro usuario. Ademais, desde a mesmapantalla actualízase o estado de Facebook ou Twitter con datos adicionais, como os temas máis tratados ou as mensaxes que se recibiron neste sistema de microblogging.

As novas portas de entrada na Web comparten varias características que se afastan das propostas dosportais tradicionais. Estes tendían a ser un buscador oudirectorio que, como principais bazas de contido, propuñannoticias similares ás publicadas nos medios de comunicación e servizoscomo chats e foros de opinión.

As novas propostas conceden máis importancia aos datos que xeran os propios usuarios nas redes sociais. Incorporan tanto os comentarios textuais como as fotografías e vídeos que ilustran os seus perfís. Ás persoas que se inscribiron en varias redes sociais (Facebook, Tuenti, MySpace, Twitter, as profesionais como LinkedIn ou Xing, etc.) sérvenlles paira reunir nunha soa páxina as novidades de cada un destes sitios, coconsecuente aforro de tempo. Esta ganancia tamén se traslada á beira dos contactos, que así poden seguir as andanzas dos seusamigos máis prolíficos sen importar en que rede envorcaron undeterminado contido.

Doutra banda, estes novos portais non só dan acceso á información, senón que permiten ao usuario actualizar algúns contidos destas redes e referirse ás achegas doutros,coma se estivesen no sitio oficial. Crean un espazo común propio paira debater cos contactos. O sitio recupera un contido dunha rede social, “aprópiallo” e alberga un espazo paira comentarios achega do mesmo.

Nestes novos portais, o usuario controla como se incorporan os contidos. Selecciona que servizos integran e como se mostran na pantalla. En Streamy clasifícanse os datos en columnas, tantas como servizos. Despois accédese a subpáginas onde se visualiza a información que interese ao usuario, clasificada no mesmo formato.

No caso de Twitter e Streamy, se se engade un a outro, aparecen en columnas separadas os comentarios dos contactos, as mensaxes directas e as frases nas que outra persoa cite o nome do usuario. En FriendFeed selecciónase entre varios temas gráficos, pero hai menos posibilidades de personalización.

A pesar da variada oferta de sitios que aspiran a ser a porta de entrada en Internet, desde os tradicionais atéestas novas alternativas, moitos usuarios optan por unha solución sinxela. Una costume moi estendido consiste en fixarGoogle como páxina de inicio e introducir as direccións nacaixa de procuras, en lugar de facelo na barra de direccións do navegador. Isto provoca que nos logs dos diferentes sitios, o arquivo onde se rexistra a información dos visitantes, parte das visitas proveñan dos buscadores eteña como cadea de procura o nome completo do sitio co seudominio.

Desde o lado dos navegadores, tamén xurdiron propostas paira encher as páxinas de inicio. Opera estreou o Speed Dial, que permite ver as miniaturas de até nove sitios web que elixa o usuario cada vez que abra o navegador ou una nova pestana. Esta característica tamén se atopa comocomplemento de Firefox e, en función de como se configure, serve paira comprobar se un sitio de noticias actualizou a súainformación, xa que as miniaturas captan a imaxe real do sitio e actualízana coa periodicidade que se lle indique.