Un dos inconvenientes de comprar un disco en descarga é que, a miúdo, só se obtén un cartafol de arquivos. A música reprodúcese, pero non se accede á imaxe da portada nin ás letras das cancións. Tampouco se inclúen as fotografías do artista nin a información relativa aos músicos ou o persoal técnico que interviñeron na gravación. Estes contratempos resolvéronse, de modo parcial, mediante un arquivo PDF adxunto. Pero agora as discográficas tratan de atopar unha solución definitiva.
As redes P2P e a venda de cancións en descarga favoreceron a adquisición individual de composicións, en detrimento de os discos completos
O disco como formato de distribución de contido audiovisual cedeu terreo desde que Internet e os reprodutoresde MP3 estendéronse. A inmediatez dunha canción que sedescarga en segundos e a comodidade deescoitar música en diminutos reprodutores portátiles permitenprescindir dos discos compactos.
A esta situación engádese que as redes P2P e a venda de cancións en descarga favoreceron a adquisición dun número maior de composicións, en detrimento de a venda de discos completos. Só se compran as cancións que interesan. Para as discográficas, este comportamento supón unha perda de ingresos, sobre todo, cando a venda de sinxelos é puramente testemuñal. Antes bastaba un éxito para vender un disco, agora só se adquire o tema que está de moda.
Como exemplo da escasa rendibilidade que supón a venda individual de cancións, pódense esgrimir as cifras do pasado ano na vertente dixital do negocio. En 2008, por cada 1.000 millóns de cancións, as discográficas ingresaron pouco máis de 700 millóns de euros. En 1998, venderon 847 millóns de discos e gañaron 8.000 millóns de euros. O desastre no sector é evidente. As vendas en liña non conseguen que se recupere.
Imagen: Rossina Bossio Bossa
Neste contexto sitúase o proxecto “Cocktail”, unha unión entre Apple, cuxa plataforma iTunes Music Store ocupa o primeiro lugar das tendas de descarga de música, e grandes discográficas como EMI, Sony-BMG, Warner Music e Universal Music. O obxectivo principal é crear un colector dixital que resulte atractivo ao comprador. Quérese aumentar a venda de álbums en descarga, en lugar da adquisición de cancións soltas.
Que ofrecerán estes álbums dixitais?
Aínda se descoñece o deseño definitivo destes álbums dixitais interactivos, pero os seus promotores aseguraron que cada un deles conterá libretos interactivos coas letras das cancións, os videoclipsque se gravaron dos temas e información sobre aprodución. Tamén barallan incluír tons e melodías para os teléfonos móbiles.
Cada álbum dixital conterá libretos interactivos coas letras das cancións, videoclips dalgúns temas e información sobre a produción
Os impulsores afirman que será un produto máis atractivo que unha colección de PDF con letras das cancións. Permitirá que as mesmas se reproduzan sen necesidade de iTunes. Con todo, descoñécese en que formato virá empaquetado e aínda hai que comprobar se compensa fronte á compra do disco en formato físico, que incorpora os mesmos extras.
Diversos medios publicaron que a presentación destes álbums dixitais podería ir acompañada do lanzamento dun novo Tablet PC deseñado por Apple durante o último trimestre do ano. O novo dispositivo incorporaría algunha función exclusiva para reproducir o álbum dixital no que traballan Apple e as discográficas. Tamén podería estar deseñado para ler libros electrónicos e ver películas.
División entre Apple e as discográficas
Unha fonteda industria musical citada por Cnet desvelou que as propiasdiscográficas propuxeron hai ano e medio a Apple un plan similar,que a empresa rexeitou. As principais compañías de discos (Sony, Warner, Universal e EMI) desenvolveran un software denominado CMX para realizar álbums dixitais interactivos, pero Apple decidiu elaborar o seu propio.
A partir de aí, orixinouse unha fractura visible respecto dos produtos que venderán as tendas de música en Internet. Apple ofrecerá os álbums coa súa tecnoloxía (é previsible que adaptada aos seus populares dispositivos: iPod, iPhone, o novo Tablet PC, etc.) mentres que outras, como Amazon, comercializarán a versión elaborada co software das discográficas, que brindará a cambio máis contidos. Non queda clara a compatibilidade desta última opción cos reprodutores da marca Apple.
O prezo de moitas cancións situouse en 1,29 euros na tenda de Apple, aínda que ao principio fixouse en 99 céntimos
Incrementar a venda de álbums só cun envoltorio atractivo é unha operación de resultado dubidoso. Por este motivo, as discográficas e Apple aumentaron o prezo dun número importante de cancións. Nun principio, estableceuse un custo de 99 céntimos de euro, ou centavos de dólar e peniques en Estados Unidos e Gran Bretaña, respectivamente. Agora, o custo subiu en moitos casos ata os 1,29 euros, mentres que o prezo do álbum dixital mantívose en 9,99 euros, dólares ou libras.
É outra maneira de persuadir ao consumidor para que compre discos. As compañías caracterizáronse durante estes anos por unha lenta velocidade de reacción ante os cambios que provocou Internet naindustria musical. Resístense a aceptar que os melómanos prefiran comprar na Rede só as cancións que lles gusten.
