O termo hacker procede do inglés’hack’ (recortar) e é a palabra utilizada en determinados ámbitosdas novas tecnoloxías para denominar as pequenasmodificacións que se lle poden facer a un programa. O seu derivado,’hacker’, parece provir do prestixioso Intituto Tecnolóxicode Massachussets (MIT), onde os investigadores encargados de facer’hacks’ (alteracións) de programas nos seus antediluvianas TX-0 convertéronse nos ‘hackers’ do equipo. Desde entón, houbodúas cousas que han contribuído a alterar o significado inicialda palabra: a prensa e Kevin Mitnick.
O Cóndor
Kevin David Mitnik,alias ‘O Cóndor’, é o hacker máis famoso do planeta.Aos 17 anos cumpriu a súa primeira condena por entrar enas oficinas de Cosmos (‘Computer System for Mainframe Operations’)da compañía Pacific Bell e obter a lista declaves de seguridade, a combinación das portas de accesode varias sucursais e manuais do sistema.
A última condena empezou a cumprila en1995, tras unha publicitada persecución dun ano porparte da FBI coa axuda doutro ‘hacker’, Tsutomu Shimomura,especialista en seguridade informática da ‘Netcom En liñaCommunications’. Ao parecer Mitnick ten a mesma relaciónproblemática cos sistemas de seguridade que outros mostrancoas restricións de velocidade na autoestrada: non pode evitarsaltarllas.
A FBI consideroulle no seu díaextremadamente perigoso, con todo hoxe, como todos os ‘hackers’reformados, dirixe unha compañía de seguridadeinformática. Este é un dos trazos máisinteresantes dos ‘hackers’: a maioría deles acábansepasando ao ‘inimigo’ que con tanto afán combateron durante o seumocidade.
Phiber Optik
Outro ‘hacker’ de fama internacional, Mark Abene, máiscoñecido como Phiber Optik. Liderou ao grupo de hackers. ‘’newyorquino MOD, ‘Master of Deception’, que fixo colapsar ascomputadoras de WNET, un das principais canles de televisiónda cidade de New York, en novembro do 89, deixando unha mensaxe :“Feliz Día de Acción de Grazas a todos vostedes,pavos, de parte de MOD”.
A súa fazaña, unha divertida e inofensiva anécdotacreada para demostrar a debilidade de WNET, valeulle a Abeneun ano de carcel. Mitnik e Abene son as figuras máisrepresentativas da comunidade hacker, para ben e para mal. Osdous foron obxecto de interminables homenaxes, entre eles variaspelículas e biografías noveladas.
‘Hackers’ e ‘crackers’: bos e malos mozos
Na Rede, o concepto de hacker ‘’ case nunca épeyorativo; antes ao contrario, ser un ‘hacker’ ten connotaciónsmeritorias e mesmo aristocráticas. Así, segundoa Wikipedia, ‘hacker’ é o neoloxismo utilizado para referirse a unexperto nalgunha rama da tecnoloxía.
Segundo RichardStallman, pai do Software Libre: “‘Hacker’, usando apalabra inglesa, quere dicir divertirse co enxeño[‘cleverness’], usar a intelixencia para facer algo difícil.Non implica traballar só nin con outros necesariamente. Éposible en calquera proxecto. Non implica tampouco facelo concomputadoras. É posible ser un hacker das bicicletas”.
Eric S. Raymond inclúe en famosa biblia ‘hacker’‘Jargon File‘, aseguinte definición: “Alguén que goza explorandoos sistemas e programas e sabe como sacarlles o máximoproveito, ao contrario que a maioría dos usuarios queprefiren coñecer só o imprescindible”.
E, con todo, lense continuamente titulares nosque se di que este ou aquel hacker ‘’ roubou diñeiro a travésdunha rede ‘de Phishing‘,danado equipos informáticos dalgunha organizaciónou soltado algún virus maligno na Rede.
Pero en realidade esta xente que realiza accións daniñasnon son ‘hackers’, senón que no argot informático se llesdenomina ‘crackers’, termo que si posúe connotaciónsnegativas. ‘Cracker’ é o termo creado en 1985 polacomunidade ‘hacker’ precisamente para defenderse das acusaciónsindiscriminadas dos medios de comunicación. O primeironome que se lle deu a este tipo de personaxes foi verme (‘worm’),pero non acabou de funcionar e xeneralizouse o de‘crackers’.
Tres tipos de hackers. ‘’
Hoxe día existen tres tipos de hackers ‘’: os‘White Hat Hackers’ (‘hackers’ de luva branca), os ‘Black HatHackers’ (‘hackers’ de luva negra ou crackers) e os ‘Blue Hackers’.E o seu nome depende sempre da finalidade do seu traballo.
O ‘hacker’ de luva branca defende a liberdade deinformación. Segundo a súa ética,todo o software debería ser accesible ao usuario. Rexeitanos programas de código propietario, posto que limitan aliberdade do usuario e reducen ao mínimo o seu coñecemento sobreas súas propias ferramentas. Aínda que as súas actividades favoritas inclúendestripar programas e atopar buracos de seguridade, fanosempre como reto e como contribución á seguridade daRede.
A súa filosofía establece que non poden utilizar os seus ‘poderes’ para o mal, o que significa que non poden crear prexuízo a terceiros
A súa filosofía establece que non poden utilizar as súas‘poderes’ para o mal, o que significa que non poden crear prexuízoa terceiros. Pero ‘o mal’ é un concepto complexo que depende casesempre do cristal con que se mira, e moitas empresas de softwarepropietario manteñen unha guerra contra estes hackers ‘’, quegustan de romper os precintos dos seus programas e facelostransparentes. Segundo este punto de vista, Dennis Ritchie e KenThompson, creadores do Sistema Operativo UNIX, son tan hackers comoKevin Mitnick e Phiber Optik.
O ‘Blue Hacker’, orixinalmente experto en seguridade quetraballa para a FBI, é o ‘hacker’ que puxo as súas habilidades aoservizo da Lei. O ‘Black Hat Hacker’ ou ‘cracker’, polocontrario, é un ‘hacker’ que se deixou arrastrar pola forzaescura e irrompe en sistemas informáticos alleos paraaproveitarse doutros, roubar ou, sinxelamente, crear problemas. Sóque o termo ‘cracker’ tamén cambiou e enocasións pode ser visto como positivo pola comunidade.
Un ‘crack’ é unha greta nun sistema protexido; e estapode ser un código que facilite o acceso a un programaprotexido con contrasinal, ou que permita ao usuario rompercertas restricións do programa e liberalo á comunidade. É oque fai ‘DVD John Johansen’, uninformático noruegués famoso por romper o sistema deencriptación que incluían o DVD e por crear PyMusic,un programa libre alternativo a iTunes .
A comunidade ‘hacker’ é unha meritocracia. Sóos máis hábiles, os máis enxeñosos e aqueles queestán ao día e non se dormen nos loureirosmerecen o título de ‘hacker’; e só outros (e nuncauno mesmo) pódeno outorgar. Por iso só hai dúas clases de persoasque os ‘hackers’ desprezan case tanto como aos’crackers’, e eses son os ‘Bogus’ (farsantes) e os ‘Lamers’, queson aqueles que pretenden ser ‘hackers’ sen selo nin merecelo.
A pesar da súa fama, os ‘hackers’ son de vital importanciapara o delicado ecosistema da Rede, reforzan o seu sistemainmunológico (as súas vulnerabilidades) e asegúranse de que ninguén(compañías, gobernos, policía, outros’hackers’…) manteña poder absoluto sobre calquera información.Son unha comunidade férrea, dedicada de maneira obsesiva áseguridade. A pesar do seu elitismo, existen innumerables manuais eintroducións escritos para axudar ao recentemente chegado a abrirsecamiño no mundo ‘hacker’; só fai faltadedicación e intelixencia.
