Igual que podemos ver en tres dimensións, tamén vivimos nun mundo de sons tridimensional. Inconscientemente percibimos as diminutas fraccións de segundo coas que un son chega antes ao oído dereito ou ao esquerdo (diferenza de fase ou atraso de tempo interauricular) e a súa intensidade (diferenza de intensidade interauricular). Imitar esa percepción e mesmo mellorala é a obsesión dos sistemas de audio envolvente, cada vez máis presentes nos nosos fogares.
Tres tipos de son
‘Surround’ no fogar
Os sistemas de son envolvente naceron para a pantalla grande e alí evolucionaron e perfeccionáronse. Non por nada ás versións domésticas que tan populares son hoxe día coñéceselles como sistemas de cinema en casa (Home Theater). O seu gran reto é operar correctamente en pequenas habitacións repletas de obxectos que alteran a traxectoria do son.
No entanto, non adoita haber problemas de compatibilidade: os sistemas Dolby Dixital adoitan recoñecer as películas codificadas en DTS, que á súa vez tamén están codificadas nalgún sistema Dolby. Ademais, a maioría dos reprodutores de DVD están preparados para verllas con múltiples formatos de son surround.
Tamén existe a opción de simular son envolvente unicamente cun par de altofalantes, como Virtual Dolby Surround, Virtual Dolby Dixital e Dolby Virtual Speaker (tamén aplicable a computadoras).
LIGAZÓNS
- Dolby: www.dolby.com
- DTS:
www.dts.com- THX:
www.thx.com- EAX:
www.eax.creative.com- Sensaura:
www.sensaura.com- Audio SpotLight:
www.holosonics.com- ISVR:
www.isvr.soton.ac.uk
O primeiro experimento de son envolvente tivo lugar en 1941, da man do clásico de Disney ‘Fantasía’. O enxeñeiro de son William Garity gravou cada sección da orquestra por separado e mesturouna en catro pistas distintas de audio dentro dun rolo independente que se reproducía desde distintos puntos da sala. A esta técnica bautizoulla como Fantasound, pero non arraigou polo seu elevado custo.
