A imaxede alguén sentado fronte ao televisor vendo unha película cunhapizza conxelada na man esperta os instintos empresariaisde medio mundo. Os videoclubs en liña compiten con outras moitasempresas para que esa persoa pague por ver a película senmoverse do asento. Non o teñen fácil.
Fai unsmeses BlockBuster, a cadea internacional de videoclubs, decidiupechar todos os seus locais en España. Segundo a empresa,o negocio xa non resulta rendible en parte por culpa da vendarueira de discos DVD piratas. Con todo, parece que este novoepisodio negativo é en realidade conxuntural ao difícil sectordo aluguer de películas. Os expertos aseguran que ousuario cada vez ten menos ganas de levantarse da cadeira de brazospara conseguir o que busca.
Os videoclubs en liña están a medio camiño entre o videoclub da esquina e a descarga de películas desde Internet
Servizo ‘de porta a porta’
Paracubrir esta demanda dun servizo ‘de porta a porta’, apareceronen Norteramérica hai algúns anos os videoclubsen liña. A medio camiño entre o videoclub da esquina e asdescargas de películas desde Internet, ao principio parecíanunha idea xenial e, en plena febre ‘puntocom’, tiveron certo éxito.Pero actualmente van perdendo forza fronte a outras opcións.
NetFlix,a compañía máis representativa dos videoclubsen liña, apareceu en 1997. A idea en que se basea o seu negocio ésimple: solicítase unha película a través dunha páxinaweb, a elixir entre un extenso catálogo. Ao díaseguinte o DVD alugado chega por correo postal. Cando o clienteabúrrese da película, devólvea polo mesmo sistema.
Osclientes de NetFlix poden devolver a película candoqueiran, sen recargas por atraso. Ademais, gozan dunha‘tarifa plana’ de aluguer que lles permite alugueres ilimitados porunha cantidade fixa ao mes. O DVD envíanse e devolven contoda seguridade dentro duns sobres especiais.
Os clientes de NetFlix poden devolver a película cando queiran, sen recargas por atraso
Acompetencia de NetFlix en Estados Unidos forzou a BlockBuster. a ofrecer alugueres por Internet e tarifas planas, utilizando as súastendas como puntos de recollida e devolución. NetFlix, queposúe a patente do servizo de aluguer en liña, demandourecentemente a BlockBuster por este motivo.
NetFlix hatido un éxito relativo en EEUU, onde as distancias songrandes e o videoclub da esquina pode estar a quilómetrosde distancia. Pero o modelo non parece exportable a paísescomo España, con menor uso de Internet, un servizo de correoslento e distancias máis curtas. Iniciativas como a empresaMediaXpress,propiedade de TechFoundries, non recibiron unha aceptación masiva.
Osanalistas pensan que os videoclubs en liña chegan tarde a nosopaís, cando a tecnoloxía proporcionou ao usuariomultitude de posibilidades que antes non existían para obterunha película; mesmo en EEUU a súa supervivencia está encuestión.
Demasiada competencia
Por unhaparte, os operadores de cable e televisión dixital ofrecen unmenú moi completo de canles, series e películas. Nonhai que moverse da cadeira de brazos, só esperar á sesióncorrespondente. Ademais, algunhas empresas, como Akimbo,xa están a experimentar co vídeo baixo pedido. EnEspaña, Imagenio,propiedade de Telefónica, ofrece vídeo baixo demanda através de ADSL
O aluguer de DVD diminuíu mentres que aumenta a venda de títulos
Por outrolado, o aluguer de DVD diminuíu mentres que aumenta a vendade títulos. Todo indica que os consumidores prefiren posuíra película e vela tantas veces como queiran. Mentres tanto,nas redes P2P como emule ou BitTorrentpódense atopar todo tipo de películas eseries, con tempos de descarga que cada vez son menores.
Porúltimo, hai xa intentos de descargas de películas depago, cun modelo parecido ao que ofrecen a tenda en liña Amazon, a propia compañía Netflix e TiVo,fabricante dun sistema de gravación dixital de televisión;buscan replicar o éxito alcanzado por iTunes. no caso da música.
Vídeo baixo pedido, futuro imperfecto
Oobxectivo último do negocio de aluguer de películas élibrar ao usuario do soporte. O cliente non quere devolver discos.Ademais, ao contrario que nas canles de pago, onde hai queesperar ao pase da película, o consumidor prefire pulsarun botón e ver a película que queira, cando queira esen moverse do asento. É é o que se coñece como VOD (Vídeo OnDemand) ou vídeo baixo demanda.
Ata faipouco, esta tecnogía non se desenvolveu porproblemas de índole técnica: necesitábase demasiadoancho de banda para enviar arquivos tan grandes como as películasdesde o servidor ao cliente. Pero hoxe, grazas á mellora dasconexións a Internet, xa é posible. Hai clientes e hai tecnoloxía.Aínda así, o negocio non está claro.
O obxectivo último do negocio de aluguer de películas é librar ao usuario do soporte
Ainformación en Internet tende a escaparse do control dos seuscreadores, como xa ocorreu coa música. No entanto,isto non impediu o éxito de iTunes, a pesar de que vendecancións que poden atoparse gratis nas redes P2P. O mesmomodelo podería aplicarse ás películas se o servizofose cómodo e o prezo adecuado.
Pero as grandes produtorascinematográficas son remisas a que empresas de tecnoloxíaentren no negocio da distribución (que é o que iTunesconseguiu coas discográficas) e estánespecialmente preocupadascoas descargas P2P de películas. O ano pasado, asesixencias dos estudos obrigarona NetFlix a abandonar os seus plans de montar un negociode descargas.
Mentrestanto, os clientes potenciais buscan nas redes P2P o servizoque ninguén lles ofrece.
