Dereitos do esquiador

• Autor: Por Lida Barrio paira Consumer.é
• Data de publicación: Luns, 20deXaneirode2003

A seguridade, responsabilidade de todos

Aínda que esquiar considérase un deporte de risco, non por iso as estacións están libres de culpa. Sobre elas pesa a obrigación xeral de seguridade, é dicir, segundo a Lei, quen crea una fonte de riscos, ten o deber xurídico de adoptar as medidas paira evitar os perigos. Pero o esquiador non debe baixar a garda. Accidentes e caídas con resultado de danos e lesións físicas poden ser consecuencia tanto da súa propia imprudencia como de causas alleas a el (é o que se coñece nunha linguaxe xurídica como inherentes ao risco da actividade). Por esta razón, cada vez máis esquiadores decídense a contratar seguros específicos fronte a posibles accidentes, que cubran gastos médicos, rescate en pistas e hospitalización en destino. Cando un esquiador dispón una cobertura aseguradora como esta, haberá de dirixirse á compañía de seguros paira dar parte do sinistro e solicitar a correspondente cobertura dos gastos médicos ou outras coberturas aseguradas. Debe quedar claro, pois, que o comportamento responsable, o cumprimento das medidas de seguridade e das obrigacións dos contratos incumben tanto aos practicantes do esquí como ás estacións de esquí,as escolas e os monitores destas actividades.

Quen é o responsable en cada caso

As responsabilidades dependen das circunstancias de cada caso, o que determinará a quen e que reclamar, tendo en conta que en ocasións a responsabilidade e a culpa é da propia vítima, que actúa desatendendo os consellos e instrucións.

En xeral, os supostos de responsabilidade civil, contractual e extracontractual, son variados. Convén saber quen é responsable en cada caso:

• Estación de esquí: a reclamación de danos e prexuízos contra as estacións de esquí pódese levar a cabo se se produce un accidente durante a práctica do esquí con resultado de danos ou lesións físicas, sendo a causa do contratempo a inseguridade das instalacións ou o mal funcionamento dos seus remontes (telesquí, telesillas, telecabinas), así como a omisión de protección, balizamento de pistas, peche das mesmas, etc. Convén ter en conta que evitar o dano aos usuarios das pistas esixe ás estacións a adopción de todos os coidados necesarios orientados á prevención.
• Estacións de esquí e monitores: en ocasións comparten a responsabilidade. Un accidente ocorrido no transcurso dun curso de esquí ou outro deporte branco pode ser consecuencia das deficiencias da propia estación, da organización do curso ou da escasa dilixencia dos monitores. O monitor que non atende de maneira correcta aos principiantes, incumprindo as súas obrigacións de vixilancia e coidado, actúa con neglixencia e, en tales casos, as reclamacións poden dirixirse conxuntamente contra a estación de esquí, o monitor, a estación e a mesma entidade organizadora dos cursos.
• No resto de casos, o accidente ou caída pode deberse ao risco inherente á actividade ou a unha imprudencia da vítima e, mesmo, doutro esquiador. Outra posibilidade é que entre as distintas partes implicadas teña lugar una concorrencia de culpas, incluíndo á vítima. É dicir, cada imputado carrexará coas consecuencias en función da súa participación nos danos.
• Riscos xerais do consumidor-turista: corresponde asumilos a hoteis, empresas transportistas e axencias de viaxe que incumpran as súas obrigacións contractuais. Por iso Intemundial Seguros sinala que xa non só se solicita a cobertura médica. Os clientes esixen outras coberturas engadidas talles como os gastos por perda de servizos inicialmente contratados, o reembolso do forfait ou das clases de esquí e os trámites por cambio de hotel, indemnización por overbooking, demoras na saída ou na entrega da equipaxe e cancelacións de reserva polo propio consumidor que obrigan, por lei, a indemnizar á axencia salvo en caso de forza maior.