O carril bici do Danubio

O belo Danubio, azul ou non, non só é una peza clásica de Strauss mundialmente coñecida, auténtico “hit” en todo baile nupcial que se prece, senón que ademais é un verdadeiro paraíso paira os amantes da bicicleta. Preto de 1.000 quilómetros de carril bici que discorren paralelos ao segundo río máis longo do continente europeo, só superado polo ruso Volga, e que atravesan o corazón de Europa Central: Alemaña, Austria, Eslovaquia e Hungría. O seu trazado, perfectamente sinalizado, é na maioría dos quilómetros una pista chaira apta paira todo tipo de cicloturistas, desde os principiantes até os máis experimentados. De feito, pódese comprobar “in situ” a diversidade de viaxeiros que poboan o carril bici do Danubio: familias con nenos pequenos, viaxes organizadas paira xubilados, aventureiros de paso, ou turistas con ganas de viaxar dunha forma diferente. Porque o principal atractivo desta proposta de viaxe é a combinación perfecta que existe entre a beleza das súas paisaxes cos excelentes servizos que proporciona aos cicloturistas, ao que se suma a ausencia “case” total de tráfico de vehículos.

O carril bici do Danubio non é precisamente uno deses destinos archiconocidos paira o turista do montón polo que a información que hai sobre el escasea, e a que existe ten o problema engadido de estar en alemán ou en inglés. De calquera modo, vale a pena liquidar o obstáculo e mergullar por Internet en busca de blogs en castelán nos que os propios viaxeiros relatan as crónicas da súa viaxe. A modo orientativo, existen dúas páxinas web oficiais que recollen información moi útil: a do Donau-Radweg Service, dispoñible en alemán, inglés e francés, e a de Raderlebnis Donau~Moldau unicamente en alemán. En calquera das dúas pódense atopar percorridos, propostas de viaxe, información sobre aloxamentos e a localización de distintas oficinas de turismo, de especial utilidade paira reservar o aloxamento ou paira pedir planos do camiño.

Ademais de solicitar información sobre o carril, antes de lanzarse á aventura do Danubio o viaxeiro debe decidir se lle acompañará a súa bicicleta ou si, pola contra, alugará una nas numerosas tendas que para ese efecto poboan as beiras do Danubio. Ambas as opcións teñen as súas vantaxes e os seus inconvenientes.

Iniciar a viaxe coa nosa bicicleta supón que esta debe ser facturada paira viaxar en avión. Paira iso, a forma máis económica de facelo é embalarla nunha caixa de cartón, igual que as que se empregan cando as bicis salguen de fábrica, e que se poden conseguir en tendas de bicicletas ou en grandes superficies. Mesmo hai algunhas aerolíneas que pon a disposición dos viaxeiros este tipo de caixas paira transportar material deportivo, previo pago dunha taxa. En función do tamaño da bici e da caixa será necesario desmontar algún dos compoñentes da bicicleta que serán postos no seu lugar una vez que se chegue ao destino. Convén porse en contacto coa compañía aérea paira coñecer canto custará facturar a bicicleta e paira confirmar si dispoñen de caixas propias de embalaxe.

O maior contratempo que pode xurdir é que, do mesmo xeito que sucede en ocasións coas maletas, as bicicletas extravíense e cheguen con atraso. Por desgraza, non hai ningunha fórmula especial paira evitar esta situación excepto confiar no bo facer da compañía aérea. No entanto, viaxar acompañado da túa propia bicicleta achega varios beneficios: é una “máquina” coa que o viaxeiro está familiarizado e cuxo dominio é maior que o que se pode ter sobre una alugada. Ademais, supón un importante aforro económico pois non hai que desembolsar diñeiro polo aluguer dunha bici. A tarifa media de aluguer rolda os 12 euros diarios, aínda que adoita haber prezos especiais algo máis baixos si a bici alúgase paira una ou dúas semanas.

Con todo, alugar una bici nalgún dos puntos do carril bici do Danubio proporciona certa liberdade que non ten prezo. Paira empezar, a viaxe en avión faise algo menos complicado, non hai por que preocuparse sobre si a bici chegará ou se o fará en bo estado. O sistema de aluguer é moi práctico xa que é posible alugar a bici en calquera das tendas coa posibilidade de entregala noutro punto do traxecto.

Viaxar co indispensable debe ser a única premisa que guíe ao cicloturista á hora de preparar a aventura. Evitar o sobrequipaje é o mellor consello. Non se debe esquecer que cando un viaxa en bicicleta é el mesmo quen transporta a equipaxe, polo que facelo con demasiado peso pode converter a viaxe nunha experiencia non moi agradable. Convén contar con dúas alforxas traseiras -nunha gardarase a roupa e os artigos de hixiene persoal, e na outra o material e os repostos paira a bicicleta (parches, ferramentas…)- e un pequeno bolso que queda ancorado ao manillar (normalmente os xogos de alforxas que se venden inclúeno) no que depositar o mapa do percorrido, a documentación e o diñeiro. É moi práctico, pois ao desengancharse da bici convértese nun bolso como outro calquera.

Ademais, hai no mercado unhas bolsas estancas que aseguran que todo o que alí quede gardado permaneza seco aínda que chova ou a bolsa caia nun charco. Resultan de gran utilidade paira gardar a cámara de fotos, o cámping gas se leva, utensilios de cociña, comida, roupa que se desexa evitar que se molle… O principal inimigo do cicloturista é pedalear acompañado da humidade: todo o mollado pesa máis. Ademais, se o tempo ameaza con choiva convén gardar todos os obxectos en bolsas de plástico, metelos nas alforxas e cubrilas cun cubrealforjas impermeable.

Estes son, en liñas xerais, os artigos que deberían compor a equipaxe dun cicloturista que inicie o carril bici do Danubio:

• Casco paira a bicicleta.
• Dous bidóns de auga.
• Un par de mallas curtas e outras longas.
• Dous pares de calcetíns transpirables.
• Dúas camisolas ou camisetas térmicas: una de manga curta e outra longa.
• Un par de zapatillas, ademais das que se utilicen paira pedalear.
• Un cortavientos ou chubasquero.
• Una toalla tipo bayeta.
• Chanclas paira a ducha.
• Un neceser con cepillo, pasta de dentes, una pastilla de xabón que sirva paira o aseo e paira lavar a roupa, e un rolo de papel hixiénico.
• Botiquín con analxésicos, iodo, tiritas, pastillas antidiarreicas e preparado paira soro.
• Pinzas ou imperdibles paira colgar a roupa húmida sobre as alforxas.

O carril bici do Danubio arrinca en Donaueschingen (sur de Alemaña) e finaliza en Budapest (Hungría), a pesar de que está proxectado que en próximos anos chegue até a desembocadura do río, no Mar Negro (Moldavia). Percorrelo de principio a fin supón pedalear 932 quilómetros e atravesar Alemaña, Austria, e Eslovaquia até chegar á capital húngara. No entanto, cada viaxeiro ha de decidir onde comeza e acaba a súa aventura xa que é un camiño que admite moitas posibilidades e múltiples combinacións.

Débese confeccionar a ruta tendo en conta as conexións de transporte que o viaxeiro terá que empregar paira chegar ao seu punto de inicio ou paira a súa volta a casa. Por iso, moitos dos cicloturistas que percorreron este carril bici toman como punto de partida a cidade alemá de Munich. A vía non pasa por ela, pero relativamente cerca atópanse Ulm e Passau, dúas grandes poboacións ás que se pode chegar en tren e autobús desde Munich e polas que si discorre o carril bici.

Ademais das compañías aéreas convencionais, un número importante de aerolíneas de baixo custo enlazan cidades españolas con Munich. A volta pódese realizar desde Viena ou Linz (Austria), Bratislava (Eslovaquia) ou Budapest (Hungría), cidades con gran encanto turístico até onde chega o carril do Danubio, e que contan con boas conexións aéreas con España. En canto ás distancias que se poden percorrer, por exemplo de Passau a Viena hai 340 quilómetros, a Bratislava 418 e a Budapest 690 quilómetros. E, canto se tarda? Obviamente, iso determinarao basicamente a pericia e o dominio que se teña sobre a bicicleta. Pero, ao ser un trazado chairo e dócil é recomendable que a etapa diaria non baixe dos 50 quilómetros.