Como turistas españois buscamos cada día máis independencia na información e na contratación de servizos, e unha maior transparencia nas ofertas dos operadores de turismo, aínda que seguimos sen planificar demasiado as viaxes. A piques de emprender as súas vacacións en África, o secretario xeral da Confederación Española de Hoteis e Aloxamentos Turísticos (CEHAT), Ramón Estalella, enumera estas razóns como as causantes de que os turistas nacionais cada vez compren menos paquetes turísticos e opten por outro tipo de alternativas, aínda que viaxen máis.
En xeral, piden máis información e que reciban un servizo de acordo co paquete contratado. Non queren sorpresas negativas en prezos nin en calidade. Neste sentido temos problemas co tratamento da publicidade.
Cando lemos nun anuncio ‘Unha semana en Canarias desde 145 euros’, non se está dicindo nada en concreto sobre o que se ofrece, pero xera unha expectativa xeral que pode provocar insatisfaccións. A publicidade debería ser máis transparente, o que beneficiaría ao cliente e ao empresario hoteleiro. Agora estase mellorando bastante grazas á madurez dos propios axentes de viaxes e pola maior rixidez que esixe Internet. Por outra banda, os españois caracterízanse porque adoitan planificar moi pouco as súas viaxes e seguen comprando no último momento, o que contribúe a que a compra, na maioría das ocasións, sexa peor e máis cara.
Os españois caracterízanse porque adoitan planificar moi pouco as súas viaxes e seguen comprando no último momento
Estamos a notar que as persoas están a viaxar cada vez máis. En concreto, un 6% máis no último ano, aínda que realizando viaxes máis curtas. Se antes era bastante probable ter ‘picos’ en tempadas altas, agora non o é, polo que temos clientes nalgunhas zonas de España en xullo e outubro onde antes era impensable rexistrar un índice considerable de turistas.
Efectivamente. Somos conscientes do espectacular incremento dos voos a través de compañías aéreas “low cost”. Os españois cada vez compran menos paquetes turísticos, polo que os operadores de turismo venden menos.
Os turistas están a comprar de forma individual. Móntanse o paquete eles mesmos. Isto responde a cuestións económicas e á especialización e calidade particular das viaxes. Estes clientes son máis independentes, non desexan viaxar en autobuses con 60 persoas, senón alugar un coche para eles sós, e valoran a maior información con que contan actualmente para lograr os seus obxectivos. Nisto incidiu moito Internet.
España conta coa mellor planta hoteleira do mundoO primeiro que avalía é a calidade e, nese sentido, España conta coa mellor planta hoteleira no mundo. En segundo lugar valórase o atractivo de España como país. O 55% dos turistas do país son españois, o que significa que é o noso primeiro mercado, cunha enorme diferenza sobre o segundo, que é o británico. Por outra banda, estase segmentando a demanda. Xa non chamamos a unha persoa que viaxa ‘turista’ sen máis. O que busca un ‘turista deportivo’ non é o mesmo que busca o ‘turismo familiar’ ou o de ‘maiores’, así como é diferente o que desexa o ‘turista cultural’ e o ‘gastronómico’.
De maneira satisfactoria. Avanzouse exponencialmente e aínda hai moito que descubrir. Unha mostra diso é que aparecen novos enclaves. Como destino de praia, por exemplo, Huelva e Cádiz, e tamén a costa de Lugo en Galicia. No ámbito interior, ademais, está a experimentarse un gran impulso nas rutas en Castela-A Mancha, Aragón, A Rioxa e Estremadura.
En xeral, prefírese contratar media pensión e comer no apartahotel. Mesmo se rexistraron queixas por parte dos restaurantes porque os turistas están a gastar menos. O que ocorre é que non é fácil enganar ao turista: non se pode cobrar por un arroz pegado e por unha botella de viño de terceira categoría 45 euros por persoa. Hai moitísimos restaurantes de hoteis que traballan moito e outros que quedan baleiros, pero non é culpa do sector, nin dos turistas, nin da economía, senón de que os propios establecementos están a xestionar mal a oferta en relación aos prezos que cobran.
O turismo español ha experimentado unha mellora no últimos cinco anos e os seus responsables son moitos. Conseguiuse incrementar a calidade en termos xerais, como a concienciación dalgúns municipios turísticos -aínda que non todos- da necesidade de mellorar as infraestruturas e, doutra banda, mellorouse a promoción pública. Pero segue habendo erros. O exceso de hoteis nalgunhas zonas turísticas está a deteriorar lugares cun alto atractivo para o turismo, por exemplo.
Trátase dun tema de programación. España é o segundo país en número de turistas e o segundo en ingresos. Pero se se teñen en conta as pernoctaciones, o noso país supera en moito a Francia, que é o número uno. Por tanto, unha industria con esta solidez non necesita medidas urxentes. En primeiro lugar, por exemplo, é necesaria unha concienciación nacional da importancia do turismo, que dá para comer directamente a 4.000.000 de persoas e que se converteu na primeira industria do país. En segundo lugar, hai que planificar moi ben a formación e a xestión de recursos humanos e hai que xestionar ben as infraestruturas públicas e o tema ambiental, que é primordial.
Neste momento están a triunfar todo tipo de hoteis: os pensados para nenos, os de público gai, os deseñados para xente con problemas de saúde con médicos no persoal do hotel, etc. Por exemplo, hai moita oferta de sol e praia especializada para nenos. Os restaurantes teñen mobiliario infantil con comida especialmente pensada para este tipo de turistas. As instalacións ofrecen moitas zonas de xogo, con persoal vestido con bañadores e moita animación e actividades para o público infantil -por exemplo, aos nenos recóllenos ao oito da mañá e non os devolven ata o oito da tarde, e danlles clases de tenis, de pintura ou de mergullo-. E isto está a funcionar moi ben en España, especialmente para o segmento medio-alto.
Neste momento están a triunfar todo tipo de hoteis: os pensados para nenos, os de público gai, os deseñados para xente con problemas de saúde…
Estou seguro de que si, aínda que non estou ao tanto de ningunha negociación do sector respecto diso. Funcionarían para un tipo determinado de cliente e cun certo perfil, aínda que non a todo o mundo interésanlle. Por outra banda, hai hoteis de baixo prezo que xa están a funcionar no noso país e cobran ao redor de 25 euros a noite. Pero non son low cost. Sempre se fala mal deste concepto. A expresión “low cost” refírese a que os custos son baixos, os da empresa, neste caso o hotel. A denominación correcta é low price, xa que é económico para o turista que o contrata.
