Os pasaxeiros de autobuses e autocares terán máis dereitos. Un novo regulamento europeo introduce, entre outras cuestións, compensacións económicas en caso de danos. Con esta norma téndese a equiparar os dereitos dos pasaxeiros de autobús e autocar cos establecidos para a protección de quen viaxan en avión e en tren.
Compensacións por danos
Os pasaxeiros de autocar e autobús gozarán de dereitos similares aos dos viaxeiros que utilizan o tren ou o avión para desprazarse: recibirán compensacións económicas ante atrasos e perda de equipaxe ou se lles atenderá se teñen necesidade de asistencia especial. O límite máximo da indemnización por falecemento e lesións persoais non será inferior a 220.000 euros por viaxeiro. No caso de que o danado (ou extraviado) sexa a equipaxe, o límite máximo establécese en 1.200 euros. Non haberá límites nas compensacións no caso de cadeiras de rodas e demais dispositivos de asistencia: a indemnización equivalerá sempre ao custo de substitución ou reparación.
Asistirase ás persoas con mobilidade reducida ou con discapacidade
Un dos aspectos máis destacables, aplaudido polo Foro Europeo da Discapacidade, é a asistencia dedicada ás persoas con mobilidade reducida ou con discapacidade.
Aplicación do regulamento en 2013, que ocorrerá ata entón?
Aínda que os viaxeiros que opten polo autobús como medio de transporte mellorarán os seus dereitos de maneira substancial, para a aplicación do regulamento haberá que esperar ata o 1 de marzo de 2013. Como usuarios dun servizo, aos pasaxeiros dun autobús aplícanselles os dereitos xerais recoñecidos na Lei do consumidor, como o dereito a unha información completa, á seguridade, a unha indemnización polos danos e prexuízos sufridos e a reclamar. No que se refire a danos físicos ou lesións, todo transportista debe concertar o seguro obrigatorio. No ámbito autonómico, hai normativa especifica sobre a protección dos viaxeiros.
O Regulamento de transporte terrestre fixa, en canto a danos ou perdas da equipaxe, unha indemnización máxima de 14,5 euros por quilo de peso, salvo que se pacten outras condicións de maneira expresa.
Tamén para os vultos de man?
A vixilancia destes vultos corresponde ao viaxeiro, polo que o transportista non responde os danos que puidesen sufrir, salvo que o viaxeiro acredite a responsabilidade do transportista. Nese caso, aplicaríase idéntico límite compensatorio.
A norma recolle, no entanto, que a empresa transportista será responsable da perda ou dano dos vultos de man que se rexistren con ocasión dunha parada, cando todos os ocupantes abandonasen o vehículo sen que, inmediatamente despois, o condutor pechase as portas de acceso ao mesmo.
Hai un seguro obrigatorio de viaxeiros, que cobre?
Como norma xeral, protéxense tanto os accidentes acaecidos durante a viaxe como os ocorridos antes de comezar leste, unha vez que o vehículo se puxo a disposición dos viaxeiros para utilizalo. Tamén deben cubrirse os sobrevindos despois de terminar, sempre que, ao ocorrer, o asegurado atopásese no vehículo. A protección esténdese a:
A asistencia do Seguro Obrigatorio de Viaxeiros esténdese ata 72 horas despois do accidente
- Os accidentes ocorridos ao entrar ou saír do vehículo polo lugar debido, en contacto directo con el -aínda que o tivese tamén co chan- e durante a entrega ou recuperación da equipaxe do vehículo.
Os sinistros que sobreviñesen se houbese que efectuar o acceso ou evacuación do vehículo en situación excepcional que implique para el maior perigo que de ordinario e ocorra durante a mesma.
Este seguro cobre as lesións corporais que sufran os viaxeiros como consecuencia directa de choque, envorco, alcance, saída da vía ou calzada, rotura, explosión, incendio, reacción, golpe exterior e calquera outra avaría ou anormalidade que afecte ou proceda do vehículo.
Dá dereito a asistencia sanitaria e a indemnizacións que dependerán da gradación da lesión. A asistencia garantida polo Seguro Obrigatorio de Viaxeiros esténdese, como límite máximo, ata as 72 horas seguintes ao momento do accidente, cando sexan lesións que non requiran hospitalización do asegurado ou tratamento especializado en cura ambulatoria. A indemnización por falecemento é de 36.060,73 euros.
En caso de atrasos, que dereitos ten o pasaxeiro?
As empresas transportistas están obrigadas a cumprir os termos do contrato, en canto a calendarios e horarios establecidos.
Por iso, non cumprir cos horarios previstos pode considerarse un incumprimento do contrato e, en caso de non xustificarse como forza maior, pode dar lugar a unha indemnización por danos e prexuízos.
Supón unha mellora o regulamento europeo?
É unha mellora, sobre todo, para as persoas con discapacidade. Aínda que convén coñecer que este regulamento se aplicará só aos viaxeiros que utilicen servizos regulares cuxa distancia programada sexa igual ou superior a 250 Km.
Para todos os viaxeiros, ademais das indemnizacións sinaladas, regúlase que, en caso de accidente, o transportista deba garantir a adecuada e proporcional asistencia aos viaxeiros para as súas necesidades prácticas inmediatas. Esta asistencia deberá incluír, cando resulte necesario, aloxamento, comida, roupa, transporte e prestación de primeiros auxilios. No entanto, o transportista poderá limitar o custo total do aloxamento a 80 euros por noite e por viaxeiro, por un máximo de dúas noites.
Cando un servizo regular cancélese ou se atrase máis de 120 minutos na súa saída desde unha parada de autobús, o viaxeiro terá dereito a que o transportista se faga cargo da continuación, o percorrido alternativo ou o reembolso. O pago do reembolso efectuarase nos 14 días seguintes ao ofrecemento ou á recepción da solicitude. O pago cubrirá o custo total do billete, ao prezo que se pagou, da parte ou partes da viaxe que non se percorreron e da parte ou partes cubertas, se a viaxe non serve xa aos fins da ruta orixinal do viaxeiro. O reembolso pagarase en diñeiro, a non ser que o viaxeiro acepte outra forma.
En caso de accidente, o transportista proporcionará asistencia aos viaxeiros para as súas necesidades inmediatas
Ademais, en caso de cancelación ou atraso na saída da estación, superior a 90 minutos para unha viaxe dunha duración prevista de máis de tres horas, o transportista ofrecerá ao viaxeiro de maneira gratuíta:
a) Aperitivos, comidas ou refrixerios relacionados co tempo de espera ou atraso, sempre que se dispoña deles no autobús ou na estación ou poidan proverse.
b) Unha habitación de hotel ou outro tipo de aloxamento, así como asistencia para organizar o traslado entre a estación e o lugar de aloxamento cando sexa necesaria unha estancia dunha ou máis noites. O transportista poderá limitar a 80 euros por noite e por viaxeiro, por un máximo de dúas noites, o custo total do aloxamento.
En calquera caso, o transportista prestará atención especial ás necesidades das persoas con discapacidade e con mobilidade reducida.
Como se reclama?
Ante calquera incidencia ou incumprimento, o usuario do servizo pode solicitar unha Folla de Reclamacións. Cando a resposta da compañía non satisfaga ao consumidor, pode acudir ás Xuntas Arbitrais de Transporte ou á vía xudicial.
Co novo regulamento haberá que respectar prazos para reclamar: o viaxeiro deberá presentar a súa reclamación no tres meses seguintes á data en que se prestou ou se debeu prestar o servizo, e o prazo para proporcionar a resposta definitiva non será superior a tres meses a partir da recepción da reclamación.
Que son as Xuntas Arbitrais de Transporte?
As Xuntas Arbitrais de Transporte resolven as reclamacións de carácter económico, sempre que a contía do caso non supere os 6.000 euros e as partes non manifestasen a súa vontade de excluír este medio de resolución de conflitos antes de iniciarse o servizo. Tamén poden resolver casos de contía superior, sempre que as partes estean de acordo con iso.
Do mesmo xeito que na arbitraxe de consumo, é gratuíto e rápido, non é necesario contratar avogado nin procurador e o laudo que se adopte ten igual valor que unha sentenza.
Só para casos de autobús?
Non, aplícase a todos os transportes terrestres: taxis, tranvías, funicular, transportes turísticos, aluguer de vehículos, etc. Inclúense tamén os intermodais, se un dos modos é terrestre, como estrada-barco.
1- Non se poderá negar unha reserva dunha persoa, ou negarse a embarcala, por motivos de discapacidade ou mobilidade reducida.
2- As reservas e os billetes ofreceranse ás persoas con discapacidade ou con mobilidade reducida sen custo adicional algún.
3- Cando a unha persoa con discapacidade ou mobilidade reducida que teña unha reserva ou un billete denégueselle o embarque debido á súa discapacidade ou mobilidade reducida (e por causas taxadas legalmente), deberase ofrecer á persoa en cuestión e a calquera acompañante a opción de elixir entre:
- a) O reembolso e, cando cumpra, un servizo de ida e volta gratuíto ao primeiro punto de saída, segundo establézase no contrato de transporte, na primeira ocasión que se presente
- b) Excepto cando non sexa viable, a continuación da viaxe ou un percorrido alternativo mediante servizos de transporte alternativos razoables para chegar ao destino mencionado no contrato de transporte.
4- Se un transportista, unha axencia de viaxes ou un operador turístico néganse a aceptar unha reserva dunha persoa por razón da súa discapacidade ou a súa mobilidade reducida, a emitir ou proporcionarlle doutro xeito un billete ou a embarcar, esta persoa poderá solicitar ir acompañada por outra da súa elección, capaz de prestarlle a asistencia requirida. Transportarase gratuitamente á persoa acompañante e, de ser viable, sentará á beira da persoa con discapacidade ou con mobilidade reducida
5- Os transportistas e os xestores das estacións serán responsables das perdas de cadeiras de rodas, outros equipos de axuda á mobilidade ou dispositivos de asistencia e dos danos causados a eles. O transportista ou o xestor da estación indemnizará as perdas ou danos. A indemnización será igual ao custo de substitución ou reparación do equipo ou obxectos perdidos ou danados. En caso necesario, faranse os esforzos necesarios para pór temporalmente a disposición dos interesados equipos ou dispositivos sustitutivos. As cadeiras de rodas, os demais equipos de axuda á mobilidade ou dispositivos de asistencia terán, na medida do posible, características técnicas e funcionais similares aos perdidos ou danados.
