Segundo unha enquisa do Banco Central Europeo sobre a estrutura da propiedade na zona do euro, o 36,2% das familias españolas ten, ademais da súa casa habitual, outra residencia. Unha segunda vivenda, case sempre para ir de vacacións ou descansar, é unha fonte de alegría e relax, pero tamén pode dar problemas que é posible evitar, se antes de adquirila téñense en conta unha serie de cuestións. Nas seguintes liñas indícanse algunhas delas, como a necesidade de contar cos gastos de mantemento que leva o inmoble ou a súa fiscalidade.
1. Ter claro que comprar casa é atarse a un lugar concreto
Antes de comprar unha vivenda de vacacións na serra ou a praia, débese estar convencido de que ese enclave gusta moito e de que se quere pasar nese lugar a maior parte do tempo libre. Hai que ter moi presente que non é igual estar nun sitio unha semana durante o verán, que repetir cada fin de semana, ponte ou veraneo no mesmo emprazamento.
2. Comprobar o estado da vivenda
Se a casa de campo, do pobo ou a praia que se quere adquirir é de obra nova, hai que cerciorarse de que todo é legal, asegurarse de que os materiais son os que se indican na memoria… En definitiva, controlar o máis posible todo para non atoparse despois con desagradables sorpresas.
Se a decisión pasa por facerse cun chalé ou apartamento de segunda man, tense que comprobar o estado do sistema eléctrico, das tubaxes, humidades, chans, cociña, se conta con saídas para conectar televisión, Internet, etc. Non se pode deixar nada ao azar! Aínda que non se pasen máis que uns meses ao ano, trátase de estar o máis cómodos posible. Ademais, se se fai un investimento desta envergadura, hai que asegurarse de que non haberá problemas despois.
3. Facer números e axustar o prezo
Non se debe comprar en tempada alta, pois os prezos soben antes e durante o verán. Tense que calcular se o custo da casa adáptase ás posibilidades económicas da persoa. É sinxelo! Só hai que multiplicar por catro os ingresos brutos anuais. Ningún particular nin ningunha familia debería destinar os ingresos de máis de catro anos a pagar unha vivenda. Tamén se debe contar cos impostos, o seguro do fogar…, gastos que, ás veces, se subestiman, pero que deben sempre considerarse con antelación.
Se o inmoble presenta algún defecto ou se ten algo que ofrecer (seguridade, unha boa entrada…), hai que tentar negociar para baixar o prezo o máis posible ata axustalo á conveniencia persoal.
4. Tentar comprar nunha zona ben situada e que se coñeza
Se se adquire unha casa para gozar do campo ou a praia os fins de semana, e media cidade pensa no mesmo, ao final nin o venres nin o domingo poderase descansar. Convén escoller unha zona que guste pero á que se poida chegar con facilidade, sen ter que pasar horas nun atasco. Ademais, convén que non estea demasiado illada, que sexa fácil poder acceder a ela e, se é posible, con servizos (médicos, supermercados, etc.) non moi afastados.
Antes de comprar unha vivenda é recomendable saber se durante os meses de tempada baixa hai veciños. Se é así, é unha boa noticia, xa que é moito máis segura unha zona habitada durante todo o ano que un “barrio fantasma” que só se enche nos meses de verán.
5. Contar cos gastos de mantemento
Adquirir unha segunda residencia leva aparellados moitos gastos que convén sopesar. O prezo da casa da praia ou o chalé da montaña non só é a hipoteca. Hai que pagar cada mes o recibo da comunidade, as subministracións (luz, auga, gas, etc.), os gastos de piscina ou conservación do xardín, o IBI, outros impostos… E todo para utilizala unhas semanas ao ano! É moi importante telo en conta antes de decidirse a comprar unha segunda vivenda.
6. Tentar sacarlle rendemento se non se utilizará moito
Adquirir unha casa nunha zona de praia boa garante o seu valor e tamén que se poida alugala se un día decídese rendibilizala.
Se se compra coa idea de non atarse ao lugar, senón de usar a vivenda uns días ou semanas e alugala o resto do verán ou do ano, débese prestar moita atención aos servizos que ten ao redor. Para que resulte cómoda aos potenciais inquilinos, débese ter un aparcadoiro accesible, supermercados próximos, servizo médico eficaz e preto, contar cunha alarma ou outras medidas de seguridade, boas conexións e unha oferta de lecer máis que aceptable.
Desde este ano o feito de ter unha vivenda distinta da habitual implica, a efectos fiscais, sufrir unha imputación de renda no IRPF.
A renda que se declara equivale ao 2% do valor catastral do inmoble, ou do 1,1% se o valor catastral foi revisado despois do 1 de xaneiro de 1994. Se a casa non ten valor catastral, a imputación será con carácter xeral o 1,1% do 50% do prezo de adquisición do ben.
