Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

Decreto lei sobre desafiuzamentos: protección para os máis vulnerables

Os desafiuzamentos paralizaranse durante dous anos no caso de familias numerosas con menores de tres anos, discapacitados e parados sen prestación
Por José Ignacio Recio 16 de Novembro de 2012
Img mudanza
Imagen: Mar Estrama

Os desafiuzamentos paralizaranse durante dous anos para os grupos sociais máis indefensos, entre quen se atopan as familias numerosas con menores de tres anos, os discapacitados e os parados sen prestación. Ademais, incluirase aos debedores en paro e ás vítimas de violencia de xénero. Prevese a creación dun parque social de vivendas en réxime de aluguer para todos os desaloxados da súa casa por este proceso. A continuación detállanse as características do novo real decreto-lei aprobado polo Goberno para frear os desafiuzamentos das persoas máis vulnerables, pero que non afecta o proceso de execución hipotecaria.

Medidas protectoras fronte a debedores hipotecarios

O segundo trimestre de 2012 marcou unha nova marca de desafiuzamentos de vivendas e locais en España, cunha cifra que alcanza 47.943 casos, segundo os datos oficiais publicados polo Consello Xeral do Poder Xudicial.

Un desafiuzamento é un procedemento xudicial cuxa finalidade consiste en desaloxar dunha vivenda a quen a habita por diversas circunstancias, entre elas a de non poder asumir o custo da súa hipoteca. O principal problema, ademais de perder o inmoble, é que deben seguir pagando as cotas do seu préstamo.

Esta situación levou a varias persoas a terminar coa súa vida ante unha inminente execución hipotecaria. Tras estes terribles sucesos, algunhas entidades financeiras como Kutxabank e Caixa Laboral deron o primeiro paso e suspenderon os procesos en marcha, á espera dunha nova regulación sobre o tema, normativa que chega hoxe.

Coa nova normativa non se evita o desafiuzamento, senón que se pospón dous anos

O Goberno aprobou un real decreto-lei para frear os desafiuzamentos das persoas máis vulnerables, pero que non afecta o proceso de execución hipotecaria. A súa formulación baséase en que as persoas que están nesta situación poidan permanecer dous anos máis na vivenda e que o desaloxo non se produza coa rapidez que se facía ata agora.

Este plan consta de dúas medidas urxentes para paliar no posible os efectos dos desaloxos que sofren os afectados:

  1. Protexer ás persoas desaloxadas cunha renda anual máis baixa, por baixo de 19.200 euros (contabilizando dúas pagas extras). Desta maneira, a fase final deste proceso paralizarase durante un período de dous anos como máximo para persoas que teñan os ingresos máis baixos e que sexan familias numerosas, con menores de tres anos, incapacitados ou dependentes, debedores en paro e sen prestación por desemprego ou estar en supostos de violencia de xénero.

  2. Crearase un novo parque de vivendas sociais para as persoas que se quedaron sen casa por esta circunstancia. Estas ofreceranse baixo o réxime de alugueres económicos.

    Outras solucións fronte a un desafiuzamento

    A gravidade da situación ante o incremento dos desafiuzamentos hipotecarios entre a poboación máis prexudicada pola crise económica demanda solucións máis imaxinativas. En opinión dos principais grupos de afectados, pasan por empregar estratexias alternativas para evitar que este desagradable proceso leve a cabo con toda a súa virulencia:

    1. Venda do inmoble: é unha das opcións que teñen ante si as persoas que pasan por este difícil transo. A parte negativa é que o mercado inmobiliario está á baixa e sen visos de recuperación nos próximos meses, segundo algúns observatorios sobre o prezo da vivenda. Por tanto, de formalizarse esta operación de venda, perderían moito diñeiro, xa que o prezo que propoñan os posibles compradores estará moi por baixo do da súa compra.

    2. Negociación: pódese negociar ou refinanciar a hipoteca coa entidade de crédito e tratar de conseguir un período de carencia ou alongar o período de amortización -continuarán máis anos coa débeda, pero con cotas máis fáciles de levar todos os meses-. Esta formulación pode ser o punto de partida para unha nova relación co banco, sempre que os afectados demostren que dispoñen de ingresos regulares, xa que, de non ser así, o banco non poderá dilatar aínda máis o prazo de amortización.

    3. Dación de pago: supón entregar a casa para saldar a débeda hipotecaria co banco ou caixa de aforros, sempre que haxa unha moura consolidada pero sen recuperar o xa amortizado. Aínda que esta opción non está contemplada na lei, desde marzo deste ano as entidades de crédito poden levala a cabo se se acollen ao “Código de boas prácticas bancarias” aprobado polo Executivo.