Si prodúcese a falta de pagamento do aluguer, o propietario da vivenda está no seu dereito de presentar una demanda de desafiuzamento da mesma si, despois de solicitar ao inquilino que a desaloxe, este négase a facelo. O fin desta demanda consiste en botar a un arrendatario que non cumpre o estipulado no contrato ou o acordado verbalmente. O mesmo proceso pódese seguir ante unha ocupación ilegal dunha vivenda.
O inquilino só ten una maneira de paralizar o proceso e evitar que se inicie o xuízo e é pagar o que deba ao seu caseiro, o que tecnicamente se coñece como “enervación do desafiuzamento” e nada máis pode realizarse una vez. Paira facelo ten que pór a disposición do propietario do inmoble o importe total debido no xulgado ou ben por medio dun notario que levante un acta notarial. No caso de que xa se iniciou o proceso, a forma de paralizar o desafiuzamento consiste en demostrar que a “enervación” realizouse con anterioridade.
No entanto, anularíase esta posibilidade de frear o proceso se, con catro meses de antelación á presentación da demanda, o arrendador xa requirise o pago ao inquilino a través dalgún medio que deixe constancia da petición, e o moroso non cubrise o pago.
