Foi a nota máis apetitosa do congreso americano dos cardiólogos (AHA). En todas as pautas de prevención dun segundo infarto de corazón requírese contar cunha dose baixa de aspirina ao día. Que non hai? Pois a tomar chocolate, segundo os resultados dun estudo científico, que confirma que o chocolate negro pode, ao parecer, actuar como un antiplaquetario eficaz.
Investigadores da Johns Hopkins University School of Medicine presentaron hai un mes en Chicago os resultados dun estudo que avala o emprego de chocolate negro como axente antiplaquetario. A súa eficacia, ao parecer, rivaliza coa do ácido acetilsalicílico (aspirina). Esta noticia suma enteiros a un produto que anteriormente exhibira propiedades beneficiosas como antioxidante e sustancia rica en flavonoides. Os autores do estudo son enfáticos: un par de tabletas ao día e o risco de ataque cardíaco queda reducido á metade.
En EEUU dáse a circunstancia ademais de que a crecente evidencia científica que apoia ao chocolate negro e amargo como beneficioso para o corazón está a conseguir que moitos consumidores abandonen as formulacións brancas ou con leite, típicas dos snacks, para seguir coa súa adicción ao chocolate, esta vez en formato máis puro e con máis porcentaxe de cacao.
Achado fortuíto
Os expertos destacan que o beneficio se debe exclusivamente ao cacao presente en porcentaxes elevadasSerendipity é unha palabra moi empregada polos investigadores de fala inglesa que, lamentablemente, emprégana para xustificar un achado anecdótico sen render tributo ao seu verdadeiro inventor: o novelista inglés Horace Walpole (1717-1797). Nun conto árabe traducido por Walpole ao inglés, o escritor narra as aventuras dun príncipe da illa de Serendip (antiga Ceilán e actual Sri Lanka) que atopaba cousas moi distintas ás que buscaba, tendo en conta que moito máis prezadas.
Anecdótico, fortuíto, foi o feito de que nun estudo deseñado para medir o efecto antiplaquetario das aspirinas sancionásese aos voluntarios que tomaron chocolate, apartándoos do estudo porque a tentación consumida interfería na acción do fármaco e as medicións obtidas eran erróneas. Por casualidade, a un dos investigadores ocorréuselle estudar o sangue dos voluntarios apartados por tomar chocolate e descubriu que o seu nivel de plaquetas era sensiblemente inferior ao do resto dos voluntarios (que non tomaron chocolate).
Diane Becker, primeira asinante do estudo, recoñeceu que «os voluntarios que se portaron mal déronnos a todos unha lección sen precedentes de como un artigo alimenticio presente en case todos os fogares pode beneficiar, e de que modo, a saúde cardiovascular». A investigadora, con todo, subliñou que o beneficio é debido exclusivamente ao cacao presente en porcentaxes elevadas. «Na medida en que devandito cacao é substituído por leite, emolientes ou azucres, o remedio pasa a converterse nunha ponzoña».
Máis estudos
Coñécese que unha soa aspirina protexe ao corazón dunha proliferación plaquetaria durante preto de 24 horas. Canto tempo protexe o chocolate? Científicos da Universidade de Atenas, Grecia, aseguran que o consumo de 100 g de chocolate negro (máis dun 70% de cacao) protexe ao corazón por espazo de tres horas. Por outra banda, un estudo publicado na revista Arquives of Internal Medicine dá conta dun estudo holandés con 470 voluntarios de entre 65 e 84 anos de idade en quen o consumo de chocolate negro non só protexeu ao corazón senón que diminuíu a súa presión sanguínea por un efecto vasodilatador.Pola súa banda, antropólogos e epidemiólogos das universidades de California e Harvard levaron a cabo unha investigación de saúde exhaustiva sobre a comunidade de nativos kuma, que viven nas illas San Blas, preto da costa de Panamá. Estes nativos son coñecidos por consumir grandes cantidades de cacao (de tres a catro cuncas ao día). Descubriron que entre os kuma son ben raras a hipertensión e as enfermidades cardiovasculares, mentres que entre os nativos emigrados a grandes cidades pérdese o consumo rutineiro de chocolate e prexudícase á saúde cardiovascular.
Por último, científicos do Hospital Universitario de Zúric, Suíza, publicaron un estudo sobre os efectos do chocolate na circulación sanguínea arterial de cardiópatas fumadores. O tabaco actúa sobre as células endoteliales que recubren as paredes internas das arterias e estimula a produción de plaquetas involucradas na formación de coágulos no sangue. Mediante tomografía de ultrasóns realizadas aos fumadores, os investigadores demostraron que os polifenoles contidos en 40 g diarios de chocolate reducen a case a metade a actividade das plaquetas, reducindo de forma ostensible o risco de trombosis, hemorraxia ou infarto. Esta mesma circunstancia quíxose investigar co consumo de chocolate branco, sen resultados positivos.
O chocolate estimula as funcións cerebrais, tal e como plasmaron investigadores da Universidade de Virginia. Os estimulantes identificados foron teobromina e feniletilamina. Os expertos estadounidenses aseguran que 30 g de chocolate negro conteñen aproximadamente 450 miligramos de teobromina, dez veces máis que o chocolate en leite común. A fenetilamina é unha monoamina alcaloide á que se atribúen funcións de neuromodulador ou neurotransmisor cerebral.
Un traballo conxunto das universidades de Heine, Alemaña, e Oakland, EEUU, doutra banda, quixo sacar proveito a un alimento tan mejicano como o chocolate para solucionar un problema grave de saúde pública naquel país centroamericano. Dáse a circunstancia de que en México falecen anualmente máis de catro mil nenos pola deshidratación debida a diarreas, cifra que representa case a décima parte de todas as causas de morte en menores mejicanos de cinco anos. O estudo determinou que os flavonoides do cacao poden limitar o desenvolvemento de líquidos causantes da diarrea e inhibir unha proteína intestinal implicada, coñecida polas siglas CFTR.
Este descubrimento, que contradí a antiga norma de non comer chocolate cando se anda mal de ventre, podería contribuír ao desenvolvemento de tratamentos naturais de baixo custo e alta accesibilidade, coa vantaxe adicional de non presentar efectos secundarios. O emprego de cacao para o tratamento da diarrea, por certo, non é novo. Recóllese en incunables do século XVI, tanto en América como en Europa.
