Ibilgailuetarako bizikleta-euskarriek, hain zuzen ere, berariazko funtzio hori betetzen dute, eta bereziki egin beharreko osagarriak dira. Europar Batasunean homologatuta egon behar dute —zirkulu baten barruan “e” ikurra eraman behar dute inprimatuta—, eta parametro jakin batzuetara egokitu behar dute erabiltzaileek Trafikoko arauak bete ditzaten.
Adibidez, ainguraketak seguruak ez badira, poliziak eta haren gidariak ibilgailua ibilgetu egin dezakete, udaltzainek uste badute ibilgailua arriskutsua izan daitekeela zirkulazioaren segurtasunerako.
Hainbat motatakoak izan daitezke. Bat edo bestea aukeratu aurretik, kontuan hartu behar da bizikletak eramatean, ibilgailu batean beste edozein pakete garraiatzean bezala, baldintza batzuk bete behar direla. Adibidez, behar bezala kokatuta egon behar dute, beti ikusi behar diren argiak eta matrikula ez ezkutatzeko.
Sabaian baca moduan ainguratutako sistemak seguruak dira eta lapurreten kontrakoak dituzte, nahiz eta autoaren portaera nahiko aldatzen den erresistentzia aerodinamiko handia dutelako. Horregatik, gomendagarria da abiadura-muga jakin batzuk ez gainditzea bizikletak eramatean.
Atzealdeek ere airearekiko nolabaiteko erresistentzia dute, eta, gainera, ibilgailuaren atea irekitzean ez dira oso praktikoak izaten. Zenbait bizikleta garraiatzen badira, kontuan hartu behar da haien pisuak maletategia ixtea eragin dezakeela. Bestalde, bizikleten zati batzuk ibilgailuaren alboetatik irten daitezke.
Gehien erabiltzen den beste aukera bat atzeko argiak eta matrikula dituzten atoiak dira.
Aukeratzeko orduan, kontuan hartu behar dira, halaber, besarkagailu-mota, muntatzeko eta desmuntatzeko erraztasuna eta azkartasuna, bai eta kletak kentzeko, eraisteko edo tolesteko doitzeko eta desdoitzeko beste gailu batzuk ere.
