Komuna zaborrez betetzen da

Berezko zaborrak komunean duen eragina

Gero eta hondakin gehiago botatzen dira komunera, eta ez lukete hortik bota behar. “Material artifizialaren ekarpena (ez hondakin organikorik ez giza irinik) 25 gramokoa da biztanleko eta eguneko, pisu hezean, hau da, ekarpen kutsagarri totalaren% 20”, Fernando Morcillo Ur eta Saneamendurako Espainiako Elkarteko (AEAS) zuzendari nagusiaren esanean.

Hondakin horien gehiegizko ahalegina hondakin-urak arazteko kostu publikoaren %10 eta %18 artekoa izango litzateke

Berezko zabor horrek ingurumenean eta ekonomian dituen ondorioak handiak dira, AEEren arduradunaren arabera. Hondakin biodegradagarriak araztu egin daitezke, baina kostu handiagoak eta energia gehiago kontsumitzen dute, eta horrek kalte egiten dio zeharka ingurumenari. Arazteko zailak diren hondakin kimikoak arriskutsuenak dira, ibaietan eta itsasoetan arazoak sortzen baitituzte.

Hondakin horien gehiegizko ahalegina hondakin-urak arazteko kostu publikoaren% 10 eta% 18 artekoa izango litzateke, eta, hala jarraituz gero, are gehiago handituko dira, AEEren kalkuluen arabera. Fernando Morcillo jaunak azaldu duenez, 300.000 biztanle dituen populazio batentzako araztegi baten operazioa eta mantentze-lanak 0,13 eta 0,20 euro bitartean egon daitezke egunean, araztutako metro kubiko bakoitzeko (48 eta 73 euro arteko lau kideko familia batek), eta ez du barne hartzen azpiegituraren inbertsioaren amortizazioa.

Komunetik bota behar ez diren hondakinak

Herritarrek WC-ri inpaktu handiena eragiten dioten produktuen zerrenda egin du AEEak:

• Eskuzapi “higieniko” edo hezeak, konpresak, tanpoiak, pixoihalak, kotoiak eta zelulosazko edo ehungintzako beste material batzuk, bai eta preserbatiboak ere: gehien ikusten direnak eta gehien isurtzen direnak. Ez dira ingurumenerako arriskutsuenak, baina auto-ilara, kalte eta energia-kontsumo handiagoa sortzen dute saneamendu-sistemetan. Morcilloren esanean, “etxeko higienerako produktuen sektoreak publizitate ‘zoritxarreko’ edo ‘desegoki’ bat erabiltzen du, aldekoak ez direnean: biodegradazioa, muturreko ontasun ekologikoarekin edo ustezko erosotasunarekin (komunera edo hustubidera isurtzea), ezaugarri aldekoak nahasiz gero (komunera edo hustubidera isurtzea).

Lixiba, amoniakoa eta azido klorhidrikoa: materia organikoa oxidatu edo azido klorhidrikozko litro batean 40 ml baino ez duen pertsona bat hil dezakete.

Farmakoak, kosmetikoak eta drogak: Europako Batasuna (EB) mugak sartzen ari da substantzia horietan, maila baxuetan uretako organismoak hazteko, garatzeko, sexu-disfuntzioak eta tara genetikoak eragiten baitituzte.

Pinturak eta disolbatzaileak: osagai kimikoak oso toxikoak izan daitezke.

Xaboiak eta detergenteak: fosfatoak dituzte, eta, uretara isuriz gero, algak hazten dira beste bizi-mota batzuen aurreiritzietan. Araztegiek oso prozedura kimiko garestiak behar dituzte ezabatzeko.

Zabor birringailuak: hondakin organikoak harraskatik botatzeko erabiltzen dira zaborrontzia erabili ordez. Jardunbide oker horrek kutsatu egiten ditu hondakin-urak, araztegiak gainkarga eta estolderia-sareak buxatzen ditu.

Erabilitako landare-olioak: kolektoreak buxatzen dituzten eta gasen irteera oztopatzen duten “koipe-bolak” sortzen dituzte, eta, ondorioz, usain txarrak sortzen dituzte hirietan.

Elikadura-koipeak eta automobilgintzan erabilitako olioak: aurrekoak baino eragozpen handiagoa dute.

Pestizidak eta intsektizidak: kloroa, sufrea eta kobre sulfatoa dute, eta igorpen-tasa handienak kolektoreetara eta saneamendu publikoetara eragiten dituzte.

Kontsumo publikoko uretan karea eta beste gatz batzuk murrizteko ekipoak: gero eta gehiago erabiltzen dira, eta gatz-kontzentrazioa handitzen dute arazketan eta araztutako uraren ubideetara isurtzean.

Londreseko eta Britainia Handiko beste hiri batzuetako hondakin-urak arazteaz arduratzen den Thames Water konpainiako Simon Evans-ek hondakin harrigarriak gehitu dizkio zerrenda honi. Hondakin horiek giza gorputzaren atal batzuk dira, animalien (akuarioko arrainak, hamsterrak edo jerboak), eskuko hatzekin edo auto baten zatiekin.

Nola desegin WCko hondakin desegokiak

Hondakin horiek desagerrarazteko, ohiko birziklatze-sistemak erabiltzea litzateke onena:

• Produktu eta substantzia kimiko arriskutsuak: Puntu Garbi batean biltegiratu eta entregatu beharko lirateke (hala ere, pintura eta disolbatzaileen kasuan, hiri askotan Hondakin Arriskutsuen Kudeatzaileen katalogaziorik ez badago ere, azaldu du Morcillo).
• Sendagaiak: OKJSI bilketa-puntuetan, farmazietan kokatuak.
• Olio erabilia: olioa birziklatu daiteke eta gero eta hiri gehiagok eskaintzen dituzte edukiontzi bereziak.
• Hondakin organikoak: batetik, konposta egin daitekeen zaborra bereiz daiteke; eta, bestetik, bainugelan paperontzi bat jar daiteke, etxean sortutako zabor organikoa biltzeko eta dagokion edukiontzian uzteko.