Internet sareko gune gisa sortu zen, eta teknologia berrien bidez informazioa partekatzen eta partekatzen dugu, bai hardware-teknologia (ordenagailuak, tabletak, mugikorrak), bai softwarea (aplikazioak, nabigatzaileak, etab.). ). Horretarako, hainbat tresna erabiltzen ditugu, hala nola Google, Miclisosft, Apple eta beste zenbait enpresa. Hain zuzen ere, hiru konpainia horiek web nabigatzaileak jartzen dituzte eskura, hau da, Sarean leku batetik bestera joateko behar den softwarea. Baina, doan egiten dute edo zerbait ateratzen dute trukean? Artikulu honek nabigatzaileen praktika jakin batzuk azaltzen ditu, baina erabiltzaileen pribatutasunerako eskubidea urratu dezaketenak.
Interneteko gure mugimenduak zaintzen dituzte?
Bada proba argigarri bat, gure mugimenduak zaintzen dituzten nabigatzaileak eta web orriak zenbateraino dauden ikusteko. Zelatatzen gaituztela esan liteke, modu anonimoan bada ere, idatzi gabe gure izena, gure helbide elektronikoa eta Espainiako Datuak Babesteko Legea urratzen duten bestelako datuak.
Zelakoak garela esan liteke, modu anonimoan bada ere, gure izena eta posta elektronikoko helbidea idatzi gabe
Aski da gure ordenagailutik Amazon atarira nabigatzea, eta Nokia Asha mugikorra bilatzea, urre koloreko edo urre koloreko kolorekoa. Behin aurkitzen dugunean, hainbat ataletan klikatzen dugu, eredu hori (nerabeen merkatura bideratua) eskuratzeko interes handia izango bagenu bezala, eta gero orria itxiko dugu.
Egun gutxi barru, baita orduak ere, baliteke beste leku batzuetan (adibidez, on line, on line), saltokietan eta Facebook bezalako sareetan nabigatzen dugunean, ez dezagun ikusi nola agertzen den telefonoaren irudi bat publizitateari zuzendutako guneetan. Kolore makurrenak aukeratu ditugu, horrela zailagoa izango baita mezua oharkabean pasatzea.
Kolusioa, espioien aurkako kontakizuna?
Telefonoaren irudia ikustean, galdera hauek sortzen dira nahitaez: Nola lortu dute telefono honi begiratu diodan orrialde horiek guztiak ezagutzea? Nork kontatu dizu? Hori jakiteko, Colusion erabil daiteke, Firefox eta Chrome nabigatzaileetan instalatzen den programa, eta gure pausoak erregistratzen ari dira nabigatzen ari garen bitartean.
Nabigatzaileari akoplatutakoan, Kolusion-ek botoi bat erakutsiko du helbide-barraren eskuinaldean. Leku jakin batera joaten garenean, egunkari edo atari tematiko gisa, botoiarekin zenbaki inpresionatua agertuko da, eta une horretan gure pausoak aztertzen ari diren publizitate-datuak arakatzeko agentzia kopuruari dagokio: non klik egiten dugun, zer interesatzen zaigun gehiago, non pasatzen garen gainetik, etab. “Tracking” edo arakatze jarduera da, legez, betiere gure nortasun pertsonala gorde egiten bada.
Gure on line portaera aztertzen duten enpresa horiek, berriz, publizitate pertsonalizatua egiteko asmoa dute. Hau da, badakizue zer interesatzen zaigun, eta, automatikoki, komunikatzeko erabiltzen ditugun on line guneetako publizitate-zerbitzuekin harremanetan jartzen dira. Nola jakin zenbat leku ibiltzen garen? Gure nabigatzaileak esaten dizu.
Oro har, ez gara konturatzen publizitate pertsonalizatu horretaz, iragarkiek ez digutelako deigarri egiten, gure subkontzientean sartzen baitira modu subliminalean. Hori dela eta, gure gustukoa ez den produktu batekin proba egitean edo gure gustuekin bat ez datorrenean, etengabe ikusiko dugu gehiago.
Zer enpresak zelatatzen gaituzte?
Alexis Madrigal ‘The Atlantic’ aldizkari amerikar ospetsuko kazetaria da, eta nabigatzailean Kolusion luzapenarekin nabigatzen aritu zen egun batez. Jardunaldiaren amaieran, Sarean mugimenduak erregistratzea zuten 105 enpresa identifikatzea lortu zuen. Besteak beste, Google eta publizitate-dibisioak zeuden, baita Microsoft edo Facebook-en banaketak ere.
Informazioa anonimoki biltzen duten enpresei dagozkie miaketa-jarduerak, estatistika-azterketak eta kontsumo-joerak egiteko. Printzipioz, praktika honi ezin zaio ezer eragin, geure buruarentzat baliagarria da, nahi ez dugun publizitatea erakustea nahi ez badugu.
Baina, zure informazioa nabigatzailearenarekin konbinatzen dutenean, eta, modu anonimoan, erabiltzaileak zein orrialdetan nabigatzea ohikoa den esaten dienean, esperientzia pixka bat kezkagarria bihurtzen da. Gutaz hainbeste jakitea nahi dugu, nola deitzen dugun jakin ez arren?
USA Today egunkarian argitaratutako beste artikulu baten arabera, Facebook-ek gure erabiltzaileen informazioa erregistratzen du, zer gustatzen zaigun eta zer ez jakiteko punturaino. Eta gure kontaktuei politikoki desegokiak diren iritziak ematen ari bagara, gustatuko al zaigu sare horrek gordetzea?
Erabiltzailearen eskubide-talde askoren presioari esker eta intimitatearen defendatzaileei esker, nabigatzaileek pixkanaka arakatzen joan dira miaketaren aurkako aukerak, “do not track” izenez ezagutzen direnak (ez da arrastorik egiten).
Firefoxek, beraz, aktibatzean, nabigazioa opaka egiten die enpresa arrastatzaileei.
Microsoftek, bestalde, “do not track” sartu du Internet Explorer 10en lehenetsitako aukera gisa; beraz, erabiltzaileak hasierako modua aldatzen ez badu, inoiz ez da arakatuko.
Chromek, Googleren nabigatzaileak, ez du aukera hori, baina bere luzapen-dendan hainbat programa eskaintzen ditu, instalatutakoan miaketa-konpainiei blokeatzen dizkienak.
