Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

Oliveiras máis produtivas

Expertos españois desenvolven unha nova variedade máis fértil e resistente ao fungo "Verticillium"
Por Natàlia Gimferrer Morató 7 de Setembro de 2009
Img olivas
Imagen: Walter Groesel

A colleita de oliveira é unha das actividades económicas máis importantes da comunidade andaluza. Esta rexión concentra case o 80% da produción total española. Desde hai anos, un grupo de investigadores da Universidade de Córdoba traballa no proxecto “Obtención de novas variedades de oliveira”. Estes expertos pretenden mellorar a calidade do aceite, a adaptación das especies aos novos sistemas de plantación e a súa resistencia ao fungo “Verticillium”, un patógeno que ataca desde a raíz e seca a planta por completo.

Tras varios anos de estudo na Universidade de Córdoba e no Instituto de Formación Agraria e Pesqueira de Alameda do Bispo(IFAPA), un grupo de expertos achou unha nova variedade de oliveira denominada “Sikitita”. Esta especie é unha mestura das variedades “Picual” e “Arbequina”, moi apropiada en plantacións de oliveiral en sebe. Diego Barranco, director do proxecto, explica que o método consistiu en obter “plantas xeneticamente distintas, é dicir, cos xenes diferentes”, para favorecer o seu crecemento en invernadoiro e trasladalas ao campo, onde se estudan as súas características durante catro ou cinco anos.

A multiplicación dos exemplares conséguese mediante estaquillado: cultívase unha parte das plantas melloradas, que forma raíces e favorece o crecemento de novas especies. As oliveiras repártense en distintas zonas xeográficas e a súa evolución debe seguirse durante sete ou oito anos. A nova variedade de oliveira xorde nun período aproximado de 15 anos.

Nova variedade

O aceite da nova especie ten un sabor afrutado e doce

A árbore “Sikitita” caracterízase pola súa precocidad na produción e un tamaño menor: mide case un terzo menos que a variedade estándar “Arbequina”. Destaca por un porte compacto e un volume de copa ao redor dun 60-70% respecto ao da Arbequina. Estas características favorecen as plantacións en sebe, nas que as densidades alcanzan as 2.000 oliveiras por hectárea.

Esta especie ten un bo rendemento graso e extractabilidad. O seu aceite distínguese por unhas excelentes cualidades organolépticas e un sabor afrutado e doce, cun toque amargo e picante. Os investigadores afirman que “os seus menores custos de poda e unha maior duración dos sebes” poderían desprazar á “Arbequina” das explotacións superintensivas en todo o mundo.

Máis solucións

Na actualidade, búscanse máis variedades de oliveira que respondan ben as novas características de produción e aos problemas do sector. Diego Barranco considera que “un destes grandes problemas é a mecanización, sobre todo, á hora da recollida”. Para solucionalo, adáptanse á oliveira máquinas específicas.

Outro gran inconveniente é o fungo “Verticillium”, un patógeno que ataca desde a raíz e seca a planta. Este microorganismo áchase no chan, desde onde penetra na raíz, pasa aos vasos e comeza a desenvolverse. A maneira máis adecuada de controlar este fungo é a prevención, xa que a loita química ten pouco éxito. Tampouco hai que abusar da rega, senón que se debe localizar a árbore infectada, arrincalo de raíz e manter o foxo aberto, polo menos, durante un ano. Hoxe en día trabállase para conseguir variedades de oliveira resistentes a esta enfermidade.

Difícil obtención

A “Sikitita” é unha variedade protexida que só pode adquirirse en viveiros coa correspondente Licenza de Multiplicación. Os agricultores deben contactar con estes viveiros e asinar un Contrato de Explotación. É un cultivo sobre o que se escribiu en publicacións como “Hort Science” e que se catalogou como especie protexida nos países da Unión Europea e nove rexións máis do resto do mundo.

Os expertos iniciaron a investigación en 1991 a partir dunha variedade de oliveira con excelentes características (pai), que cruzaron con outro exemplar (nai). Utilizaron a árbore “pai” para polinizar a árbore “nai” e embolsaron as ramas de ambos os para que non se contaminasen. Cando se colleitaron os froitos, separouse o óso e extraeuse a semente. Do cultivo desta brotaron plantas con xenes do pai e da nai.

CULTIVAR A OLIVEIRA

ImgOs principais factores que inflúen na produción da oliveira son a luz e a auga. O terreo elixido debe carecer de malas herbas e, no último arado, hai que esparcir fertilizantes de fósforo e potasio para que a árbore creza mellor durante os primeiros anos.

As épocas óptimas para cultivar a oliveira son o outono ou a primavera, xa que non hai risco de xeadas. A cantidade de oliveiras por hectárea depende das zonas, do tipo de cultivo (secaño ou regadío), da especie de oliveira, do chan (fértil, profundo ou superficial), da choiva (en zonas chuviosas increméntase a cifra de árbores) e da separación entre fileiras. Polo menos, é necesaria unha distancia de sete metros.

En canto aos coidados fitosanitarios, algunhas pragas e enfermidades, como os ácaros ou o repilo, poden atrasar o desenvolvemento da oliveira ou causar a súa morte. As malas herbas son máis perigosas durante os primeiros anos. Cando a oliveira crece, a súa propia sombra reduce a proliferación de maleza. No entanto, para mitigar as malas herbas e os posibles patógenos convén recorrer a herbicidas, que se deben administrar antes de que as oliveiras produzan a oliva.

Segue a Consumer en Instagram, X, Threads, Facebook, Linkedin ou Youtube