Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

Opcións bolsistas: “calls” e “puts”

Permiten ao investidor rendibilizar os seus aforros tanto en períodos alcistas como en etapas baixistas
Por José Ignacio Recio 13 de Outubro de 2009
Img chartismo
Imagen: Carlos Paes

Unha das moitas formas de operar na renda variable é facelo a través das opcións, contratos que dan ao seu comprador o dereito (pero non a obrigación) a comprar ou vender activos subxacentes -accións, índices bolsistas…- a un prezo predeterminado ata unha data concreta. Hai dúas opcións, as “call” (de compra) e as “put” (de venda). Estas permiten ao pequeno e mediano investidor rendibilizar os seus aforros tanto en períodos alcistas como nas etapas baixistas da Bolsa.

Opcións “call”

Interesa comprar unha opción “call” sempre que o investidor teña expectativas alcistas sobre o mercado ou cando unha acción vaia a ter esta tendencia (é máis barato e rendible que a compra de accións). Tamén é un momento adecuado se o activo tivo unha traxectoria alcista forte, xa que ao comprala pódense aproveitar as subidas, se a acción segue en alza, e ter limitadas as perdas, se cae. Se un investidor desexa nun futuro próximo comprar títulos porque van subir pero non ten os fondos necesarios, pode aproveitar a subida mediante a compra de opcións “call”.

Comprar a opción custa moito menos que a acción, e a relación custo/rendemento é moi alta

Comprar unha “call” implica poder adquirir a acción a un prezo fixo, establecido polo investidor (prezo de exercicio). Todos as subidas en Bolsa por encima deste, serán ganancias. Se cae por baixo, as perdas son sempre fixas e coñecidas, iguais á cantidade que se pagou pola opción. Costa moito menos que comprar a acción e a relación custo/rendemento é moi alta. Con pequenos investimentos pódense obter altas rendibilidades.

Cando vender

Tamén é importante saber tomar a decisión de vender unha “call” no momento peciso. Neste caso, o vendedor recibe o prezo da opción (a curmá) e, a cambio, no caso de que o seu comprador exerza a súa opción de compra, está obrigado a vender ao prezo fixado (prezo de exercicio). Unha opción destas características pode venderse sen comprala previamente. A venda de calls “” é aconsellable nas seguintes situacións:

  • Para asegurarse máis ingresos adicionais unha vez que se decidiu vender as accións.
  • Se non importa vender as accións a un prezo fixado polo investidor e, ademais, percibir un ingreso extra previo. Sería o caso de quen vende unha “call” a un prezo de exercicio por encima da cotización da Bolsa. Se a acción alcanza ese prezo, o usuario financeiro deberá vendela, pero a un custo máis alto e ademais ingresaría o valor da opción.

A venda dunha “call” xera un fluxo de diñeiro inmediato, atrasa o momento de perdas por baixadas no prezo da acción e proporciona unha atractiva rendibilidade, se a acción mantense estable.

Opcións “put”

Unha opción “put” é un dereito a vender. Interesa comprala cando se prevexan caídas, porque se fixa o prezo a partir do que se gaña diñeiro. Se a acción derrúbase por baixo, o investidor obtén beneficio.

Interesa comprar unha “put” en determinados momentos:

  • Cando o investidor teña accións e crea que estas teñen grandes probabilidades de caer a curto prazo, pero a compañía ten unha tendencia alcista a longo prazo, polo que non desexa vendelas. Esta operación chámase “put protectora”, porque protexe o investimento de caídas e funciona como un seguro a todo risco.
  • Cando a acción vai caer e deséxase aproveitar esta circunstancia para obter beneficios. Se o interesado non ten accións compradas con anterioridade, tamén pode adquirilas porque obtén beneficios coas caídas da acción.

Interesa comprar unha “put” cando se prevexan caídas, porque se fixa o prezo a partir do que se gaña diñeiro

Se as expectativas son baixistas, unha das posibles estratexias bolsistas é comprar estas opcións. Ningunha outra posición ofrece a posibilidade de gañar diñeiro con títulos que perden valor, co risco limitado se as previsións non son acertadas e prodúcese un cambio brusco de tendencia. As perdas quedan limitadas ao pago da curmá (prezo que pagou pola súa compra); as ganancias increméntanse conforme cae o prezo da acción no mercado.

A súa venda

Cando se vende unha “put”, o investidor cede un dereito polo que cobra un prezo (a curmá). Ao facelo, contrae a obrigación de adquirir a acción no caso de que o comprador exerza o seu dereito a vender. Aos aforradores que contraten este tipo de produtos interésalles vender esta opción nas seguintes situacións:

  • Para comprar accións con desconto.
  • Cando se crea que o prezo da acción vai entrar nun período de estabilidade e non vai caer, mesmo é posible que teña lixeiras subidas.
A CURMÁ

A curmá é o prezo ao que se realiza a operación, pagado polo comprador da opción ao seu vendedor. Negóciase en función da lei de oferta e demanda que establece o mercado, como ocorre con calquera outro produto.

O seu valor determínase en función dunha serie de parámetros: prezo do activo subxacente, prezo de exercicio, tipo de interese, dividendos que se deben pagar (só en opcións sobre accións), tempo ata vencemento e volatilidade futura.

OPCIÓNS EUROPEAS, AMERICANAS E BERMUDA

Otipo de opcións poden ser interesantes para os investidores, aínda que reúnen un maior grao de sofisticación e están indicadas para os máis avezados nestas operacións. É o caso das opcións europeas, que só poden ser exercitadas no momento do vencemento, mentres que as americanas poden ser exercitadas en calquera momento entre o día da compra e o día que vencen (ambos inclusive), á marxe do mercado no que se negocien.

As opcións denominadas Bermuda só poden ser exercitadas en determinados momentos entre a data de compra e o vencemento. Están a metade de camiño entre as europeas e as americanas.

Segue a Consumer en Instagram, X, Threads, Facebook, Linkedin ou Youtube