Estrasburgoko Giza Eskubideen Europako Auzitegiak ondorioztatu duenez, Italiak “Giza Eskubideen Europako Hitzarmena hautsi zuen, 2009an somaliar eta eritreen talde bat atxilotu eta Libiara itzuli zuenean, eta ez zuen aztertu ekintza hori beren bizitzetarako benetako arriskua ote zen”, Errefuxiatuentzako NBEren Agentziak (ACNUR) jakinarazi duenez.
Nazioarteko erakundeak uste du epai horrek “orientazio garrantzitsua ematen diela Europar Batasuneko estatuei mugak kontrolatzeko eta elkar ulertzeko praktikei buruz, eta hori inflexio-puntua da Estatuaren erantzukizunei eta migrazio-fluxu mistoen kudeaketari dagokienez”.
“Hirsi Jamaa eta beste batzuk Italiaren aurka” kasua Giza Eskubideen Europako Auzitegira iritsi zenean, ACNURek gogorarazi zuen estatuek ez zutela itzuli behar pertsonak jazarpena edo kalte larriak jasan ditzaketen herrialdeetara. “Ez itzultzeko printzipioa?” esaten zaio horri. Auzitegiari aurkeztean, Nazio Batuen Agentziak azpimarratu zuen, une hartan Libian nagusi zen egoera ikusita, “itzulketa-politikek babesa eskuratzea eragozten zutela eta ez itzultzearen printzipioa zapuzten zutela, itsas zabalean ere aplikatzen baita”.
ACNURek onartzen ditu legez kanpoko immigrazioak Italiarentzat eta Europako beste herrialde batzuentzat dakartzan erronkak, eta balioesten ditu bilaketa- eta erreskate-lanetan bizitzak salbatzeko egin dituzten ahalegin “esanguratsuak”. Hala ere, erakundeak gogorarazi du itsasoan erreskatatu edo atzemandako pertsonak, askotan, beste asilo-eskatzaile batzuk baino zaurgarritasun-egoera handiagoan daudela, bai fisikoki bai psikologikoki, eta, beraz, ezin dutela adierazi berehala asiloa ACNURek gomendatzen du mugako kontrol-neurriek aukera eman dezatela nazioarteko babesa behar duten pertsonei lurraldera iristeko.
